مقدمه:
می گویند که اختلافات ابراهیم علیزاده (که الان رهبریت کومله را نمایندگی می کند) با بخشی از فعالین حزب کمونیست ایران “علنی” شده. احتمال این می دهند که بالاخره این دو گرایش از هم جدا شوند.
برخوردهای بامزه ای از بیرون این گرایشات شده(۲و۳) که من در لیست منابع این مقاله دو نمونه آن را ارائه می دهم.
هنوز عده ای ، “نگران بر هم خوردن اتحاد کمونیستها”هستند! برادارانه توصیه می کنند که “کنگره را عقب بیندازید با هم بخورید روی هم را ببوسید”!
متفکر دیگر که مارکسیست لنینیست تروتسکیست است (۳) توصیه می کند که همه بروند مارکس بخوانند تا بلد شوند “سانترالیزم دموکراتیک” بشوند! این یکی از دید خیلی پرت است از ماجرا که البته معضل امروزش نیست.
من در مقاله ای در آوریل ۲۰۲۰ (۱) توضیح دادم که اختلافات درون این سازمان عجیب(کومله-حزب کمونیست ایران)ماهیتا طبقاتی است و بوده.نه الان از همان دهه ۶۰ شمسی.
در کوردستان ایران ناسیونالیزم چپ که اولها مائوئیست بود بعدش مقداری کمونیست شد اما ریشه ناسیونالیزم کوردی ماهیتش بود و ماسک کمونیست داشت.بیرون زدن منصور حکمت بواقع نشان این بود که او فهمید این داستان ، ربطی به کمونیزم ندارد. یک ناسیونالیزم چپ بود و حتی در شکل هم نمی تواند همینگونه شتر گاو پلنگی بماند.
تضادهای طبقاتی در همه جا رشد کرده و ناسیونالیزم کوردی نهایتا اون “کمونیستهای کوردی” را به مام میهن و ریشه هایش فرا می خواند.
اگر تعجبی باید کرد اینجاست که چگونه این سازمان شتر گاو پلنگی تا همین امروز توانسته این ترکیب را نگه دارد! درست است که کومله کنار حزب کمونیست ایران از کومله های انشعابی قبلی بیشتر تحمل کرد و در استانه راست و قوم گرائی کوردی مقادیری ایستادگی کرد اما بالاخره اینها به “ریشه ها برمی گردند!
کمونیزم نمی تواند قومی باشد. نمی شود نام کومله را جدا از حزب کمونیست نگه داشت و یدک نام کمونیزم کرد. بواقع منطق ثابت می کند اون نام “کومله-حزب کمونیست ایران” از همان ابتدا محل سازش دوگرایش بوده و فقط زمان لازم بود و هست که این لایتچسبک از هم جدا شود.
من به هیچ وجه ناراحت نیستم که این دو تا از هم جدا بشوند.اتفاقا تشویق هم می کنم. توهم پراکنی ها را باید کنار گذاشت و متمدنانه برخورد کرد.شترگاو پلنگ نمی شود.حزب کمونیست مفهومی قومی ملی نیست.کنار بارزانی برای حکومت کردستان ساختن نمی توان ایستاد و ادعای کمونیزم کرد.بعدش هم دیدیم روند نزدیگی به ناسیونالیستها و اسلامیها زیر پرچم “درک باز سیاسی” .
(۱)دعوای ملال آور کومله با حزب کمونیست ایران به نفع کیست:
چند دور دیگر این دعوای ملال آور باید ادامه یابد؟ این درام خسته کننده .این دعوا “اختلاف بین کمونیستها نیست. دروغ فرموده هر که این را روایت کرده. دعوا فقط بین این نیست.درون حزب کمونیست ایران هم کمونیزم کوردی بسیار قدرت دارد.
اینکه کومله منطقا ربطی به حزب کمونیست ندارد امری جدا، تکلیف کمونیزم کوردی هم باید معلوم شود. این کومونیزم کوردی در احزاب کمونیست کارگری هم ریشه دارد و در برنامه منصور حکمت به همین دلیل به کردستان سوبسید داده.
دعوای کومله با حزب کمونیست ایران ملال اور و خسته کننده است. مثل زوجهائی هستند که ربطی به هم ندارند و هی عمه و خاله توصیه می فرمایند “آشتی کنید هم را ببوسید”!
در روابط انسانی گاهی هم لازمست ادمها هم را ۳ طلاقه کنند.
این بزور چسبانیدنها نه تنها کمکی نمی کند بلکه مشکلساز است.بیخودی دعوا و سردرد.بیخوردی بجان هم پریدن. یکی از دستاوردهای خوب منصور حکمت همین بود که وقتی دید با اینها نمی شود قلمش را برداشت و متمدنانه رفت دنبال کارش! هر چند او رفت و معضلات خودش را هم با خودش برد اما به کمونیستهای ایرونی اقلا این را یاد داد که لازم نیست هی “بحث کنند” و هم را محکوم کنند. یکجائی باید بلد بود متمدنانه از هم جدا شد. هزینه کمتری دارد.هر کس دنبال کارش می رود و جامعه هم گیج نمی ماند.
(۲) نسخه “عقب انداختن کنگره یا سانترالیزم دموکراتیک”
این نسخه ها صرف نظر از “نیت خیر” بر پایه های متعدد اشتباهی استوار هستند.
منجمله اینکه فرض گذاشتند که این اختلافات ریشه طبقاتی ندارد.گرایشاتی مشابه هستند مربوط به یک طبقه .لذا راه حل را “نظری” یا “اداری” می دانند.
یکی می فرماید بروند سانترالیزم دموکراتیک یاد بگیرند! حالا اونکه خودش این داستان را ساخت چه کرد؟ کنگره دهم حزب لنین؟ غیر قانونی کردن فراکسیونیزم؟ اهان! “امپریالیستها امپریالیستها!” چون الان که امپریالیستها نیستند لذا؟ فراکسیون می شود! “نظر یک فرد را هم باید محترم دانست و سرکوب نکرد چون امپریالیزم نیست!
لذا یک کلاس بگذاریم مازیار رازی درسش بدهد بعدش کومله و حزب کمونیست ایران هم را می بوسند و صلوات می فرستند!
حالا این نشد نسخه بهرام رحمانی! یک چند سالی کنگره نگذاریم! فکر کنم ایشان از تئوری مشاوره خانواده استفاده می کند! گاهی به طرفین می گویند “فعلا از هم جدا شوید هم را نبینید” بعدش بیائید تا روی ازدواجتان کار کنیم! “وقفه بدهید” تا قدر هم را بدانید!
بهرام رحمانی نمی گوید چرا خودش از این ماجرا استعفا داده؟! چی شد او تحمل این بازی را نکرد؟ نه!
او خودش از این ملغمه جدا شده اما هنوز به اینها امیدوار است که هم را ببوسند!
خوب این نسخه ها هم مثل بحران کومله و حزب کمونیست ایران ملال اور است. نشان از سرگیجه ای دارد که صاحبان این نسخه ها را نشان ما می دهد!
(۳)راه حل چیست؟
پیشنهاد من اینست که اینها خیلی وقت پیش باید از هم جدا می شدند.یعنی خیلی دیر هم شده! بخاطر منافع زحمتکشان در ایران در منطقه بحاطر حفظ پرنسیبهای سیاسی و بحاطر ترویج فرهنگ متمدنانه هم که شده سهمشان را از هم جدا کنند . هر کدام برنامه سیاسیشان را بگذارند جلوی جامعه. تعارفها را کنار بگذارند.
کلیت چپ ایرانی کلیت اپوزسیون ایرانی این معضل را دارد .بلد نیست حرف اخرش را بزند.کش می دهد ملال آور می شود و بعد بجان هم می افتد.مناظره متمدنانه هم که بلد نیست! بلافاصله مخالفش می شود نوکر رژیم و پاسدار و غیره!
اما معضل کمونیزم کوردی بسیار بیشتر از اینهاست و با ۳ طلاقه کردن کومله حل نخواهد شد.تا تکلیف لنینیزم معلوم نشود تا تکلیف کمونیزم کوردی مشخص نشود، درون حزب کمونیست ایران هم این بحران ادامه خواهد یافت. سیر حوادث و رادیکالیزه شدن جنبش انقلابی سازمانها و احزاب را بیشتر زیر فشار قرار می دهد.
تناقضهای متعدد لنینیزم با نیازهای جامعه فقر تفکر کمونیستی که حتی در سطح قرن ۱۹ هم نیست و تنبلی و کرختی ادمهائی که سوالات امروز را می خواهند با پاسخهای اون روزهای قدیمی مبادله کنند. چرخه بحران کمونیزم ایرانی حتی وقتی کومله را فرستادند دنبال کارش ، ادامه خواهد یافت.
اینکه کومله را باید فرستاد دنبال کارش و برنامه کمونیستی را از این جریان جدا کرد فقط اغاز کار جدیست.
نباید گذاشت این درام ملال آور ادامه یابد .این به نفع کمونیزم و رادیکالیزم انقلابی نیست.نشان دهید که می شود متمدنامه جدا شد و به راه خود رفت.بعد همیشه راه همکاریهای فراسیاسی بازست. ۳ طلاقه کنید اما دوست و رفیق بمانید اگر اهداف مشترکی بتوانید پیدا کنید. این راه حل!
منابع دیگر:
(۱)نگاهی به توسعه بحران کمونیزم کوردی (در حاشیه دعواهای کومله با حزب کمونیست ایران)-۷ اوریل ۲۰۱۹
(۲)چگونه می‌توان از انشعاب در حزب کمونیست ایران و کومه‌له اجتناب کرد؟ (بهرام رحمانی)
چگونه می‌توان از انشعاب در حزب کمونیست ایران و کومه‌له اجتناب کرد؟ (azadi-b.com)
(۳)مفهوم مارکسیستی «سانترالیسم دمکراتیک» (در حاشیه بحران تشکیلاتی حزب کمونیست ایران)-مازیار رازی
مفهوم مارکسیستی «سانترالیسم دمکراتیک» (در حاشیه بحران تشکیلاتی حزب کمونیست ایران) (azadi-b.com)
(۴)بحران حزب کمونیست ایران و کومله؛ سیاست کمونیستی در قبال آن(رحمان حسین زاده ۱۶ سپتامبر ۲۰۲۰)
بحران حزب کمونیست ایران و کومله؛ سیاست کمونیستی در قبال آن (azadi-b.com)
