مقدمه:
برمه یا میانمار،در غرب با هند و بنگلادش در شرق با چین و تایلند همسایه است.کشوری فقر زده و مردمی که کمتر روزی سایه ازادی را لمس کرده اند با جمعیتی حدود ۵۴ میلیون در جنوب شرقی اسیا.
اول فوریه ۲۰۲۱ یعنی حدود دو ماه پیش ارتش برمه (میانمار) با ادعای “تقلب در انتخبات و حمایت از قانون اساسی “بر علیه دولت خانم اونگ سانگ سوکی وارد خیابان شد و این خانم و تعدادی دیگر از رهبران حکومت غیر نظامی برمه را دستگیر کرد.
از آنزمان تا بحال از سوئی مبارزات مردم و طبقه کارگر برمه ادامه یافته و از سوی دیگر حکومت نظامی با تاکتیکهای متعددی تلاش دارد فتیله مخالفت مردم را بکشد پائینو هر روز که می گذرد تعداد بیشتری را ارتش دستگیر می کند و به خون می کشد.
این صحنه ها خصوصا در دوران کورونا که فشار روی جوامع انسانی بسیار بیشتر است بار دیگر ثابت می کند که مبارزه طبقاتی تعطیل بردار نیست چه از سوی طبقات حاکمه و چه از سوی مردم و زحتمکشان.
در این مقاله تلاش خواهم کرد صحنه های اساسی این مبارزات را نشان خواننده دهم و توضیح دهم چرا روایت لیبرال و راست که توسط حکومتهای غرب و مدیای انها منجمله بی بی سی دارد به دنیا تصویر می شود قلابی است.اینها داستان را طبیعتا به روایت خود ارائه می دهند و تردیدی ندارم با مرور زمان به همکاری با همین حکومت کودتاپی اگر پا بگیرد خواهند پرداخت همانطور که حکومت جانی چین و روسیه:
(۱)برمه کشور حاکمان نظامی و جنایات سیاسی و نسل کشی ها:
تاریخ برمه بعد استقلال یعنی بعد جنگ دوم جهانی تاریخ حکومتهای دیکتاتوری است.تاریخ جنایات طبقه سرمایه دار و زمین دار است که نتوانسته اند حتی در شکل “دموکراسی “غربی قدرت خود را اعمال کنند.طبیعتا این تاریخ همراه مبارزات جانانه مردم طبقه کارگر برمه برای ازادی و زندگی بهتر هم هست مثل همه دنیا زور و ستم بی پاسخ نمی ماند.
دوره های کوتاهی برمه انتخاباتی را هم دیده و دولتهای عیر نظامی را تجربه کرده منجمله همین چند سال اخیر که خانم اونگ سان سوکی از حزب لیگ ملی برای دموکراسی بقدرت رسید یا بهتر بگوئیم قدرت را با نظامیان شریک شد!
بله حتی در دورانهای کوتاه حکومتهای غیر نظامی همواره ارتش حزب خود را داشته و در دوران ئولیبرالیزم یعنی بعد از سقوط “حکومت سوسیالیستی برمه” که در دهه ۷۰ و ۸۰ قدرتی داشت ، مثل همیشه ارتش از پشت صحنه گرداننده بوده .
الانهم هم زیا د بیرون از ذهن نبود که این نیروی پشت پرده دوباره بخواهد به جلوی پرده بیاید چرا که طبقه سرمایه دار و مالک برمه دوباره احساس خطر کرده و ناپلئونهای کوچولوی خودش را به جلو فرستاده چون “لیبرالها” خراب کردند!
(۲)حزب ملی برای دموکراسی چرا خرابید؟
داستان برمه من را به یاد سقوط مصدق السطنه خودشان می اندازد! (نه البته خودمان).
در ایران هم مصدق السلطنه در نگه داشتن نظام پادشاهی ناتوان بود و جامعه امد که نظام را سرنگون کند لذا ممد رضا و شرکایش در انگلیس و امریکا ترسیدند و کودتا کردند. وقتی اصل نظام حاکمه به خطر می افتد معمولا عروسکهای لیبرال را می اندازند پائین!
خانم اونگ سانگ سوچی که می گویند ۱۵ سال هم زندان بوده(احتمالا مثل زندان موسوی خوشان!) رنگ و ابی بهش زدند و بنام قناری ازادی عرضه شد و در “انتخابات” پیروز شد و چند سالی سکان حکومت طبقه حاکمه برمه را بدست گرفت تا نئولیبرالیزم را در برمه توسعه دهد.
در طی حکومت ایشان ارتش مثل سپاه پاسداران خودشان به بخش خصوصی پیوست و تا می توانست چاپید و قدرت اقتصادی شد و در طبقه سرمایه دار تنیده شد. به علاوه با همکاری این خانم لیبرال به سرکوب طحمتکشان غرب برمه در روهینجا پرداخت و چنان خونی بپا کرد که صدای حکومتهای غربی هم بلند شد حاج خانم را اوردند در دادگاه لاهه و زدند رودشتش و ایشان هم با پرروئی انکار کرد جنایات ارتش برمه را مثل موسوی خودشان در سال ۶۷!
لذا حاج خانم اونگ سان سوکی و دولتش هم در عرصه سیاسی هم در عرصه پاسحگوئی به مردم و تداوم سیاستهای نئولیبرال ضد طبقه کارگر گند زدند و بیکاری و فقر توسعه یافت و طبقه سرمایه دار دید که اگر صبر کند اوضاع خرابتر می شود و این شد که ارتش جلو امد تا مصدق)ببخشید حاج خانم اونگ سان سوکی، را فرستادند در خانه “زیر نظر” تا برسند به خدمت مردم معترض!
تشدید بحران سرمایه داری و توسعه فقر و بن بست نئولیبرال مختص برمه نیست همه جای دنیا همین می شود.ما در خاورمیانه همین را شاهدیم چه بهار عربی چه بحران حکومت در ایران.چه بحران سراسری سرمایه داری در غرب . این گربه در خانه همه مردم دنیا خوابیده!
(۳)کودتا بر علیه کی ها؟
در تبلیغات راستهای حامی غرب همانطور که در مورد کودتای ایران ، تکرار می کنند که ارتش امد حاج خانم را فرستاد خانه! یک درامی ساخته اند که دو طرف دارد.همانطور که مصدق السلطنه وقتی به ده اربابیش برگشت گفتند بر علیه او کودتا شده!
اما حاج خانم سوکی و مصدق السلطنه هردو اهل حاکمان بوده اند و کودتا واقعا متوجه اینها نیست.کودتا متوجه طبقه کارگر و زحمتکشان برمه است.همانطور که بر علیه جنبش سرنگونی طلب مردم در ایران بر علیه حکومت سلطنت!
ارتش جلو امد چون ابزار لیبرالیزم کارساز نبود و حاج خانم واقعا جوابی برای بحران سرمایه داری بیکارسازیها و توسعه فقر نبود. “کشتی بان را سیاستی نو آمد”! داستان اینست.
اینست که صحنه های دو ماه اخیر نشان می دهد که جنبش ضد کودتا جنبش برگردادن حاج خانم نیست.این جنبش دارد بسیار فراتر می رود و خواهان حقوق انسانی و اژادی و برابریست.
ورود طبقه کارگر در جنبش ضد کودتا ورودی سازمانیاته تر بود و اعتصابات بسرعت به راهیپائیهای خیابانی پیوست. سرعت بی سابقه توسعه جنبش ضد کودتا به سراسر برمه نشان از سازمانیافتگی است نشان از انگیزه پرشور مردم برای شکستن ارتشی که کارش سرکوب مردم است و نه حفاظت از مرزها.
(۴)تاکتیکهای ارتش برای خاموش کردن مردم:
حکومت نظامی به رهبری زنرال مین انگ هلنگ “ازهاری خودشان!)با سابقه طولانی سرکوب چون می بیند نمی تواند فقط سرکوب کند ، از تاکتیکهای دیگری هم استفاده می کند.این تاکتیکها نوعی جنگ روانی کنترل شده است برای خسته کردن مردم برای دستگیری تدریجی فعالین در شبها حول قطع ارتباطات اینترنتی و فیسبوک که نقش مهمی در سازماندهی داشته و حول استفاده از تک تیراندازها که اخیرا مغز مردم را نشانه می گیرند تا ترس و ارعاب ایجاد کنند.
این یک جنگ فرسایشی گسترده است که با اشکال کودتا در دهه ۶۰ و ۷۰ بسیار فرق دارد.ما در ایران همین متدها را دیده ایم.نشان اینست که حکومتهای دنیا انواع جدیدی از شیوه های سرکوب را بکار می برند و در بگارگیری جنگ روانی بسیار متبحرتر شده اند.
(۵)”اعتراضات “حکومتهای غربی و سازمان ملل و حمایت یواشکی جگومتهای چین و روسیه!
از انجا که ارتشها و کودتاچیان با بخش “لیبرال و سیاسی حکومتی” کاملا هم خانواده تشریف دارند و از انجا که چه برای حکومتهای غرب و چین و روسیه انچه مهم است منافع است و بس، لذا من مطمئن هستم این “اعتراضات” یا اون حمایتهای یواشکی فیلم است و خیمه شب بازی!
از این صحنه ها دنیا زیاد دیده. این حکومتها بهتر می دانند وقتی ارتش بیاید قرار است نظم سرمایه را محکمتر کند!
حکومت چین از قول سفیرش فرموده که “دوست نداشتند کودتا شود” اما در اینکه کودتا “امر داخلی است” خط سیاست جکومت جانی چین است که در زمان شاه بعد کشتار میدان ژاله به ایران آمد تا با پهلوی دست بدهد به ریش مردم بخندد!
لذا نه بایدنها و نه مرکلها و نه پوتین ها و نه حگومت چین هیجکدام ککشان برای مردم برمه نمی گزد !منتظرند ارتش بقدرت برسد “جا محکم کند” اما هدفشان یکیست حفظ نظام سرمایه.
(۶)تکلیف مردم زحمتکش برمه چیست؟
اعتراضات مردم برمه هنوز ادامه دارد.نبردی نابرابر با ارتشی ها و پلیس جانی برمه .جلوی چشم همه دنیا. اعتراضات صلح امیز خیابانی زیر گلوله تک تیراندازان انجام می شوند و روزبروز بیشتر امار کشته ها بالا می رود. اعتصابات صنایع مختلف برمه توسعه یافته و اقشار مختلف مردم به مبارزه پیوسته اند.
حزب لیبرال برمه دیگر رهبری نمی تواند بکند. تعداد اونها که حامی مصدق السلطنه برمه هستند در حال ریزش است. طبیعی است هر قدر جامعه رادیکالتر شود بیشتر به عمق هم پیوندی حاج خانم سوکی با کلیت نظام پی خواهد برد.
این جنبش رهبران خود را می جوید.رهبرانی از دل طبقه کارگر از دل جنبش ازادیخواهی و برابری طلبی که بیش از ان بحرانی که مردم قبل کودتا شاهدش بودند طلب کند.خواستها و سطح توقع ها بالا می رود پابپای رشد مبازات مردم.
میان رهبران مردمی سوالات متعددی می گردد .چگونه باید روحیه مردم را بالا برد؟ چگونه باید در مقابل ارتش ایستاد؟ ایا راهپیمائیها و اعتصابات کافی هستند؟ کی و چگونه باید مردم را برای قیام مسلحانه اماده کرد؟
طبیعی است گرایشات راست و چپ در برمه در مورد این سوالات یک پاسخ ندهند و مبارزات مردم برمه مشمول نبرد طبقاتی است درون جنبش ضد کودتا.
همانطور که خواننده می بیند انچه در برمه می گذرد دقیقا همانست که در ایران و در مقابل هر حکومت دیکتاتوری.سوالات همانند که در ایران. قوانین رشد قیامها به مرحله انقلابی همانند و پاسخها هم بسیار مشابه.
من اما از همینجا به همه ازادیخواهان برمه به طبقه کارگر برمه سلام می دهم.قبل من و همه ازادیخواهان ایران با انها می تپد. امیدوارم ما در خاورمیانه شاهد پیروزیهای مردم زحمتکش برمه باشیم
.انسانیت مرز ندارد برایش ساخته اند تا فریبش دهند.زنده باد همبستگی جهانی طبقه کارگر!
سرنگون باد ننگ سرمایه داری !
منابع بیشتر:
جفری انگ(مصاحبه ای در موضوع کودتای برمه و مبارزات مردم)“خیابانها را نگه دارید!
Keep the streets: Coup, crisis and capital in Myanmar | Green Left
کودتا در برمه:
۲۰۲۱ Myanmar coup d’état – Wikipedia
