در حاشیه ارشیو مقالات در موضوع اغاز پروسه فروپاشی نظام تک قطبی در سرزمین اوکرائین
نزدیک به دو سالست که از حمله نظامی روسیه به اوکرائین می گذرد.از همان ابتدا مشخص بود که این جنگی معمولی نیست و پشت این چنگ یک نبرد ماهوی قرار دارد که نشانگر اغاز سقوط دوران قدر قدرتی امریکا و متحدین غربیش می باشد.
این روند از این جنگ اغاز نشد و بعد شکست یورش امریکا به خاورمیانه به بهانه حمله به ساختمانهای نیویورک و پنتاگون در سال ۲۰۰۱ و فرار ارتش امریکا از افغانستان و عقب نشینی امریکا از عراق و سوریه همه علائم نشان می داد که کانتکس بحران همه جانبه امپریالیزم غربی از یک سو و عروج امپریالیزم چینی از سوی دیگر زمینه ساز روندی است که دیر یا زود بعدها شاهد آن بودیم.
ظاهر قضیه این بود که پوتین به اوکرائین سر “تلاشش به ورود به ناتو” جنگ را اغاز کرده همانطور که ظاهر قضیه این بود که حماس در ۷ اکتبر به اسرائیل حمله کرد.اردوی این وقایع در بستر زمینه تاریخی معنی دیگری می یابند.
طی این دوره من بیش از ۳۳ مقاله در مورد این واقعه مهم تاریخی نوشتم و تلاشم قرار دادن واقعیتها و بتدریج رسیدن به فرمولبندی نظری و ایجاد درکی استراتژیک بوده که بتواند هم مسیر را ببیند و هم جایگاه تاثیرات عمیق این جنگها روی سرنوشت بشریت منجمله قیام مردم ایران برای ازادی و برابری ، پایه گذار باشد.
آرشیوی که در زیر ارائه می شود به خواننده این مسیر فکری را نشان می دهد و متاسفانه چون ماجرا تمام نیست مقالات من هم ادامه خواهد داشت.
از زمان ورود ارتش روسیه به اوکرائین تحولات بسیار انجام شده.این جنگ محل تقابل بالاترین تکنولوژی های کشتار است و ازمایشگاهی که اخرین دستاوردهای فنی و علمی مورد تست قرار می گیرد.
بعد دوسال بیشتر مشخص شده که حکومت امریکا و حکومتهای غربی در اغاز این جنگ نقش مهمی داشتند و جلوی صلح حکومت اوکرائین را گرفتند تا روسیه را به نابودی بکشانند که تا اینجا بر عکس نتیجه داده و این روزها حتی حکومت امریکا هم دارد پشت پرده به مذاکرات صلحی نزدیک می شود که نتیجه اش بیرون انداختن زلنسکی دلقک است و پذیرش انچه روسیه بعنوان طرف پیروز جنگ به غرب دیکته خواهد کرد.من بعید می دانم که روسیه به بیش از تجکیم حاکمیت خود بر بیش از ۲۰ در صد خاک اوکرائین راضی شود و منطقه حائلی را بین مرزهای خود با ناتو تحمیل خواهد کردو حتی اگر عضویت اوکرائین در ناتو را بپذیرد بی تردید با تعهداتی وسیع اینکار را انجام خواهد داد.
دوسال بعد از اغاز جنگ در اوکرائین امروز بسیار مشخص است که این جنگ بین قطبهای امپریالیستی در سرزمین اوکرائین و با خون و زندگی مردم اوکرائین انجام شده و بازنده اصلی اونها هستند و الان اروپا هم دارد تاوان رهبران نوکر صفتش را می دهد و نگرانیها در مورد توسعه جنگ و اتمی شدن جنگ هم هنوز پابرجاست.
از دل جنگ در اوکرائین بتدریج دارد دنیای پساجنگ اوکرائین سر می زند.کمپ روسیه و چین با توسعه پیمان شانگهای و بریکس در حال تقویت اتحاد خود با شرق و افریقا هستند و در عین حال به کشورهای اروپائی هم فراخوان همکاری می دهند.
سوال دیگری که در مقالاتم بعش پرداخته ام اثرات این جابجائیها در حیات رژیم اسلامی و اینده قیام مردم در ایران و سایر نقاط جهانست.
ماهیت جنایتکارانه و ضد مردمی قطب امپریالیستی روسیه و چین از دید هر انسان ازادیخواه پوشیده نیست و لذا ایستادن در کنار این قطبها(انطور که توده ایها و توده ایستها مرتکب می شوند)همانقدر ارتجاعی است که عده ای از چپهای پروغرب دنبالچه امپریالیستهای غربی و اوکرائین افتاده اند.
همانطور که در تمامی مقالاتم توضیح دادم چپ نسل چهارم باید مرزهای خود با “شرق گرائی و غرب گرائی” را روشن کند و مسیر رادیکال مدرن و عقلانی رادیکال و سوسیالیستی را نشان جامعه دهد.این مسیر ربطی به قطب بندیهای موجود ندارد .
آیا جهان چند قطبی که هنوز در نظفه است و متاسفانه با خونریزیها و جنایتهای بیشتر دوره گذارش را خواهد گزراند، به نفع جنبشهای انقلابیست؟ همانطور که نوشتم بی تردید سقوط قدر قدرتی امپریالیزم امریکا خودش خبر خوبیست اما لزوما چرخش به جهان چند قطبی ، ازادی و برابری را به ارمغان نخواهد اورد و نیاز به سازماندهی مستقل سیاسی طبقه کارگر تنها راهست حتی وقتی بحث از فرصت سازیهاست.
با این مقدمه طولانی توجه خواننده را به ارشیو زیر جلب می کنم و امیدوارم این هدیه کوچکی باشد برای ازادیخواهان و چپهای رادیکال و سوسیالیست و حداقل سوالها ئی مطرح کند و روزنه هائی بگشاید:
آرشیو مقالات این نویسنده در خصوص جنگ در اوکرائین(اپدیت ۳۰ دسامبر ۲۰۲۳)
شکست های زلنسکی در عرصه نظامی و سیاسی و آغاز مذاکرات پشت پرده صلح
بحران تنگه باب المندب و استیصال بیشتر کمپ امریکا و رژیم اپارتاید اسرائیل
ایستادن دوباره روسیه در اختلاف جزایر ۳ گانه خلیج فارس کنار امارات
پشم ریزی صهیونیزم و اوکرائین ، در روند گذار جهانی، گیجی چپهای عاشق دموکراسی اسرائیل
دینامیزم رشد بحران ژئوپولیتیک منطقه ای و جهانی و روند انقلاب در ایران
قتل احتمالی پرگوژین و بستر بحران درونی حکومت پوتین
پذیرش عضویت رژیم اسلامی در پیمان بریکس هم چاره رژیم اسلامی نیست!
نودروز ، شکست “ضد حمله” اوکرائین و ناتو و آینده جنگ
فراخوان به دیکتاتورهای شرق بر علیه “خودخواهان غرب” محتوی شارلاتانیزم لاوروف!
ادامه داستان واگنر و پریگوژین و جنگ اوکرائین
آیا عضویت حکومت اسلامی در پیمان شانگهای می تواند جلوی بحران ایران را بگیرد؟
شکست “ضد حمله ” اوکرائین و بی افقی حکومت امریکا
پریگوژین واقعا چه می خواهد؟(در حاشیه “قیام” گروه واگنر)
تبعید پریگوژین به بلاروس و واگنر “منحل” بعد ۲۴ ساعت
بحرانسازی حکومت امریکا و روند گذار به جهان چند قطبی
افق جنگ و صلح در اوکرائین در سال ۲۰۲۳
دوران “فراامریکائی” و جایگاه رژیم اسلامی
اجلاس اخیر وزرای دفاع ناتو در المان و برنامه ریزی عرب برای تداوم جنگ کثیف امپریالیستی در اوکرائین
شش ماه بعد آغاز حمله پوتین به اوکرائین
الحاق ۴ منطقه اوکرائین به روسیه جلوبردن جهان به پرتگاه جنگ جهانی سوم
بحرانسازی حکومتهای امریکا و چین، پرده دوم قطبی کردن قدرت در دنیا
عضویت فنلاند و سوئد در ناتو “دستاورد دیگر تهاجم پوتین به اوکرائین
“جنایات جنگی” و دیوار بلند حاشای پوتین جنایتکار
اول ماه مه ۲۰۲۲ و عروج اعتراضات و سازماندهی کارگری پاسخ به بحرانسازی سرمایه داری جهانی
اندرحکایت “چرخش قهرمانانه پوتین” بخش دوم سوتی هایش
در حاشیه افشای ازمایشگاههای سلاح بیولوژیک امریکا و کشورهای غربی در اوکرائین
وسعت نفوذ فاشیزم و نئونازیزم در اوکرائین در حکومت اوکرائبن و حمایت حکومتهای غربی
نتایج ازمان جنگ پوتین در اوکرائین و توسعه بحران جهانی سرمایه داری
نئونازیزم در اوکرائین یک معضل واقعی بشریت
تشدید بحران جنگ سردی در اوکرائین و افزایش امکان تسریع توافق برجام
در حاشیه: تمرکز نظامی روسیه در مرزهای اوکرائین و افزایش فشار روسیه به بلوک غرب
سوتی های پوتین و رویای تسخیر سریع اوکرائین
وسعت نفوذ فاشیزم و نئونازیزم در اوکرائین در حکومت اوکرائبن و حمایت حکومتهای غربی
