مقدمه:
امواج اخیر اعتراض و اعتصاب تحت عنوان “فراخوانهای ۳ روزه” ، بواقع تمرینهای یک هماهنگی کیفی جدید و وسیع است در سراسر کشور .ابتکاری تاریخی در بستر یک قیام که تا همینجا هم درست مثل قیام ۵۷ مهمترین تحول تاریخی قرن است.
قیام ۱۴۰۱ نه تنها در مقابل حکومت اسلامی است بلکه از همین الان رهبران ارتجاعی منطقه دچار نگرانی و لرز شده اند که مبادا این قیام به مردم اون کشورها تسری یابد!
قیام ۱۴۰۱ مثل یک سونامی جهانی دارد صحنه مقابله مردم دنیا با حکومتها را تغییر می دهد.
اگر دنیا بعد ۱۱ سپتامبر به دره ارتجاع و بدبختی حکومتها و نظام جهانی سرمایه داری سقوط کرد و تحت عنوان آزادی غربی بشریت وارد دوره ای از جنگها و بدبختی ها وارد شد، قیام ۱۴۰۱ یک سراغاز تاریخی است نه تنها برای تاریخ ایران بلکه تاریخ بشریت.
اینست که نه تنها مردم سراسر دنیا بعد ۳ ماه بیشتر و بیشتر به این قیام چشم دارند بلکه حکومتهای جانی غرب و شرق هم تلاش دارند در مقابل این قیام سنگرهای خود را محکم کنند.
قطب روسیه و چین واضح تر در کنار حکومت در حال سرنگونی و قطب غرب بیشتر و بیشتر در تلاشی موذیانه برای دزدی قیام همانطور که در سال ۵۷ عمل کردند.
خارج از تلاشهای ضد انقلابی که با استفاده از مدیای ماهواره ای یا حکومتی درون ایران این قیام را مورد ضربه قرار داده اند و هیاهوهای عروسکهابی مثل معصومه قمی یا شازده پهلوی که این روزها دارند زور می زنند مقدمات “حکومت گذار” بسازند، مردم ایران و فعالین میدانی درون ایران خلاقانه و با صبر و هوشیاری تاکتیکها و استراتژیهای مقابله با سرکوب رژیم اسلامی را امتحان می کنند و هر روزه نشان می دهند که سر ایستادن ندارند و این قیام را نمی تواند حکومت اسلامی سرکوب کند.
زمان که می گذرد طبق قوانین مبارزه طبقاتی این قیام بیشتر رادیکالیزه می شود و حرکتی که با اعتراضات نوجوانان و جوانان اغاز شد امروز رده های سنی بالاتر و با تجربه تر را در سراسر ایران شامل شده و طبقه کارگر ایران بعد ورود در خیابانها مشغول سازماندهی های سراسری اعتصابی است که اینبار بنام طبقه کارگر وارد میدان نهائی مبارزه شود.
در این مقاله تلاش می کنم صحنه های کنونی ایران را از جهت روندی که طی می شود مورد بررسی قرار دهم که البته این تحلیل است و بر اساس اخبار روز اما به فاصله تا دیدن کلیت واقعیت امکان یابد:
(۱)ورود رژیم اسلامی به فاز اعدامها و احتمال توسعه شبکه های ترورهای “غیر حکومتی” :
از دههای قبل حکومتهای دیکتاتوری چه در امریکای لاتین و چه در اسیا و افریقا در مرحله ای از سقوط خود روندهای اعدام علنی و “به واسطه” را بکار گرفته اند.
اعدامهای علنی برای حکومت اسلامی بسیار قیمت دارد .گفته می شود که ۳۰ نفر تا بحال زیر اعدام هستند . لذا رژیم اسلامی مجبور است “گروههای ترور غیر رسمی” خود را سازمان دهد و بکار بگیرد.
این گروههای ترور احتمال زیاد شامل اعضای بسیج و سپاه و اطلاعات و لمپنهای حاشیه خواهند بود و با توسعه ترورهای خیابانی و ربودن مخالفین “هزینه” حکومتی را پائین می آورند و حکومت همواره می تواند ادعا کند که اینها “گروههای خود سر” هستند همانطور که در مورد قتلهای زنچیره ای انجام شد.
لذا این استراتژی را حکومت بکار خواهد گرفت. چرا که این حکومت راه برگشتی برای خود نمی بیند و روشهای سرکوب قبلیش کارساز نبوده.
آزادیخواهان و انقلابیون باید هوشیار باشند و این ارذل تروریست را شناسائی کنند و خنثی کنند.قیام هم راه برگشت ندارد و مرگ و زندگی در مقابل حکومت و مردم به یکسان قرار دارد.
(۲)کاربرد همزمان اعتراضات خیابانی و اعتصابات کارگری:
از ابتکاراتی که این روزها بیشتر مشاهده می شود استراتژی “موجی کردن” قیام هست.سازماندگاندگان قیام در ایران برای ایجاد تداوم در قیام از متد موجی کردن قیام استفاده می کنند.به این شکل که روزهای معین فراخوان می دهند و “زمان تنفس” هم به مردم در هر منطقه داده می شود.
این ابتکار باعث می شود که مردم دچار خستگی و فرسایش نشوند و حکومت هم با توجه به موجی بودن اعتراضات و منطقه ای بودن آنها همواره دچار گیجی و اماده باش بماند و خستگی و فرسایش آن بیشتر شود.
نکته مهم دیگر همپیوندی بیشتر اعتصابات کارگری است که رو به رشد است و هماهنگی های سراسری می یابد.
این روزها اعتصاب کارگران رسمی شرکت نفت در صدر اخبار قرار گرفت.سراسر جنوب ایران صنایع بزرگ زیر پاهای استوار طبقه کارگر می لرزند.
هوشیاری طبقه کارگر اینست که با خواستهای صنفی معین وارد صحنه شده با زمینه ای به طول دهها سال ستم و بی حقوقی چه از جهت مالی و چه سرکوب تشکلها.
طبیعی است که سازماندهی ها نیاز به زمان و تجربه دارد.این قیام یک آزمایشگاه بزرگ و مدرسه بزرگ است برای انقلابیون
فرمولبندیهای کلی مبتنی بر انقلابهای گذشته لزوما برای این قیام کافی نیست.لذا خلاقیت و ابتکارات زیادی چه در سطح محلی و چه سراسری لازمست تا این قیام شکل نهائی بگیرد و به سمتی برود که به پیروزی انقلاب بینجامد.
(۳)سوال کاربرد خشونت برای حکومت و برای قیام ۱۴۰۱:
در مقالات قبیلیم در دوران اخیر و سالهای گذشته این معضل خشونت و کاربردش در جریان انقلاب را بارها مورد بررسی قرار دادم.
همانطور که بارها نوشتم قیام ۱۴۰۱ نمی تواند از فازهای خیابان و اعتصاب سراسری بگذرد و وارد فاز قیام مسلحانه توده ای نشود اگر بخواهد پیروز شود.
کاربرد خشونت در مقابل خشونت رژیم اسلامی امری طبیعی و حق مسلم مردم است.قوانین بین المللی هم حق دفاع دز مقابل خشونت توسط مردم را برسمیت شناخته اند.
تمامی کشورهای غربی که لاف “صلجچوئی مردم” می زنند خودشان بر اساس انقلابها ی تاریخی بقدرت رسیده اند.هیچ انقلابی در تاریخ انقلاب نبوده مگر به سطح قیام مسلحانه رسیده.
“انقلابهای مخملی” بواقع انقلاب نبودند و دزدی قیامها بودند و دقیقا با استفاده از مخالفت به قیام مسلحانه مردم، حکومتهای غربی توانستند این قیامها را بدزدند.
اما نکته اینست که زمان ورود به این فاز چیست و چگونه مدیریت شود.
از دید من مدتهاست در ایران هسته های ترور انقلابی عمل می کنند و رژیم دارد گشته می دهد.کشته های ؤزیم فقط در خیابانها و اتفاقی نیست بلکه در بسیاری موارد برنامه ریزی شده این مهره ها انتخاب شده اند.
لذا در پشت پرده اعتراضات خیابانی و اعتصابات کارگری ، قیام ۱۴۰۱ هسته های ترور انقلابی را فعال کرده و این حق مردمست.
مهم اینست که این هسته کافی نیستند و باید دیر یا زود هسته های علنی اعتراضات محلات و مراکز کارگری باید مسلح شوند و تهاجم سراسری برای تسخیر زندانها و دستگاه سرکوب و مراکز تلویزیونی و ارتباطی رژیم باید شکل بگیرد.
تلفیق اعتراضات علنی و سازماندهی هسته های ترور انقلابی و قیام مسلحانه توده ای امر حیاتی برای تداوم و پیروزی قیام ۱۴۰۱ می باشد.
همانطور که گفتم تداوم و پیشرفت قیام ۱۴۰۱ در گروی جلو بردن و تعمیق سازماندهی تلفیقی است که تاریخ انقلابات دنیا شاهدش نبوده.
قیام ۱۴۰۱ آغازگر انقلابات قرن ۲۱ است به چیزی بسیار بزرگتر از حد مرزهای ایران دارد تعالی می یابد.اما این قیام همچنان شکننده است و باید هوشیار بود.رژیم اسلامی هنوز امکانات بیشتری دارد و فلج کردن کاملش نیاز به مدتها کار سازمانیافته.
زنده باد آزادی برابری حکومت کارگری!
پیروز باد مبارزه آزادیخواهان سوسیالیست و کارگری برای پایان نظم کثیف سرمایه داری در هر شکلش!
(*)برخی مقالات این نویسنده در موضوع قیام ۱۴۰۱
از”استاد” درویش پور تا “استاد” ژیژک تا ممد خاتمی تا شازده پهلوی ..همه حامی شعار “زن زندگی آزادی” چرا؟
اعدام محسن شکاری و احتمال آغاز اعدام وسیع بازداشت شدگان قیام ۱۴۰۱
تعطیل گشت ارشاد ، آماده شدن رژیم اسلامی و راست “الترناتیو” برای مبارزه طولانی بر علیه قیام ۱۴۰۱
چرا مردم ایران و ازادیخواهان دنیا روز تولد توماج صالحی را جشن می گیرند؟
لشکر کشی اراذل سپاه پاسداران به مهاباد ، علامت دیگر سردرگمی رژیم اسلامی در مقابل قیام مردم
نکاتی در مورد جنگ روانی در میانه قیام سراسری مهر ماه
چرا شعار “زن زندگی آزادی” نمی تواند شعار هویتی چنبش چپ باشد؟
