مقدمه:
حکومت اسلامی برای انتقام کشیدن از قیام مردم در ایران یکی از قهرمانان جنبش اعتراضی را بنام توماج صالحی دستگیر کرده زیر شکنچه قرار داده و حکم اعدام برایش بریده. لجظات حساسی است.
توماج صالحی قهرمان شجاعی است که الان از سطح یک فرد از سطح یک هنرمند بسیار بالاتر رفته و سمبل تمام قبام ۱۴۰۱ شده و اعدام او پیام رژیم اسلامی است که کلیت قیام ۱۴۰۱ را نشانه گرفته.
من بعنوان فردی که قبل از بدنیا امدن توماج مبارزه بر علیه این رژیم را دنبال می کردم و این رژیم جنایتکار را از زاویه چپ و سوسیالیزم خواهی مورد نقد قرار داده ام به توماج صالحی بعنوان سمبل جنبش اغراضی نسل کنونی نگاه می کنم و تلاش می کنم در این مقاله انچه فکر می کنم در اختیار خواننده قرار دهم .حمایت از توماج صالحی حمایت از این قیام است و حمایت از انسانیت و آزادی:
(۱)توماج صالحی و مسئله قدیمی جایگاه هنر در سیاست:
توماج صالحی یکبار دیگر سوال مهم جایگاه هنر و هنرمند در سیاست را در مقابل جامعه قرار داد.
جنگ بین دیدگاهی که هنر را جدا از سیاست تعریف می کند و دیدگاهی که هنرمند را بخشی از حامعه و لذا در گیر در نبرد طبقاتی و اجتماعی.
توماج صالحی خود را برخواسته قیام ابان که قیام سرنگونی طلبی مردم بود می داند و رسما از هنرش برای انعکاس اعتراضات به حق مردم استفاده می کند.
اینست که جامعه به حق او را بعنوان قهرمان شجاع خود می داند و به او احترام دارد.
لذا بطور عملی توماج ثابت کرد که هنرمندی که انعکاس خواستهای مردم باشد مورد تشویق و حمایت مردم است.
بسیاری منجمله در رشته رپ امدند و برخی در دستگاه حکومت اسلامی گندیدند و اما توماج از رپ برای بیان اعتراض استفاده کرده و لذا از دید من نه تنها الان بلکه در کل تاریخ ازادیخواهی ایران جاودانه خواهد شد.
(۲)انتخاب توماج صالحی برای استفاده از آواز رپ:
موسیقی رپ از امریکا اغاز شد .ریشه اش در خیابان در محلات فقیر نشین بود. این موسیقی نیاز به سخت افزارها و سرمایه گزاریهای معمول ندارد .در بند قافیه سازی نیست و زبان و بیان را هدف قرار می دهد .
از این زاویه بهترین ابزار است برای حرف زدن با مخاطب بدون شیله پیله .
در کلیپهای توماج صالحی او پابرهنه ظاهر می شود و حرفهای دل جامعه اعتراضات جامعه را بیان می کند و به علاوه از زبان مردم بطور مستقیم سرنگونی رژیم را جلوی نوکران رژیم قرار می دهد.اینست که او از سلاح رپ برای فرمولبندی اعتراضات و سرنگونی طلبی بهترین استفاده را برده. زبان مردم زبان نسلی است که در خیابان ستون مبارزه سرنگونی طلبانه است.
مرز بندی توماج با رپیستهای حکومتی و هنرمندان حکومتی واضح است همینطور با همه سازشکاران با رژیم در داخل و خارج.بیانش شیوا و به جهت ایجازهای زبانی بسیار خلاقانه است.
او زبان فارسی را خوب می شناسد و از پتانسیلهای ایهامی این زبان استفاده بهینه می کند.
(۳)توماج صالحی از جهت درکش از الترناتیو سیاسی:
چرا توماج صالحی را باید از این زاویه بررسی کرد؟ چونکه او وارد به مسئله سیاست و قدرت شده.چونکه او دقیقا سمبل قیام کنونی است.
من از زاویه چپ و کمونیزم رادیکال وظیفه دارم به او و همه فعالین ازادیخواه از اینجهت نیز نگاه بیندازم:
برای ورود به این بحث ابتدا می پرسم که او در چه عمقی به نقد وضع موجود نشسته؟
از دید من او به وجوه اعتراضی معینی دست گذاشته که منجمله شامل وضعیت زار طیقه کارگر است و جوانان و زنان مسئله دزدیها و اختلاسهای حکومتی است و درد و رنجی که کلیت حامعه از ادامه وضع موجود می کشد.
او می تواند در این نقد غمیقتر شود و ریشه ها را نشان دهد .نمی شود وجود سانسور را دلیل دانست که او وارد اصل ماجرا یعنی مناسبات سرمایه داری نمی شود.ایراد در مرکز اندیشه سیاسی توماج است.
از دید کمونیزم رادیگال تمامی اعتراضات موجود باید روی نفس وجودی سرمایه داری متمرکز شود.این نظام اخوندی نیست این نظام یک سازمان دیکتاتوری سرمایه داریست با ماسک اخوند.اگر اینطور به مسئله نگاه شود الترناتیو هم روشن است که نفی کل نظام سرمایه داری است.
لذا زاویه و عمق نقد توماج این عمق نیست و سطح اعتراضاتش به ریشه نمی زند و لذا در وجه الترناتیو هم بیش از یک الترناتیو مبهم جلو نمی رود.
توماج صالحی در اشعارش از “دموکراسی و ازادی” صحبت می کند که طبیعتا همان انتخاب راست است و در این سطح حامیان او نمی توانند روی او بعنوان زبان الترناتیو رادیکال حساب باز کنند.البته این نکته را لحاظ می کنم که او هنوز تجربه کافی در تفکر سیاسی اجتماعی ندارد و امکان رادیکال شدن او و حامیان او بسیار است.
هیچ فردی از مادر کمونیست و رادیکال بدنیا نمی اید.اندیشه و برنامه سوسیالیستی نیاز به رشد خود اگاهی اجتماعی و سیاسی دارد و همینجوری و خیابان حاصل نمی شود خصوصا اینکه نسلها در ایران ضد کمونیزم تبلیغ شده.
(۴) توماج و الترناتیو سلطنت طلبی :
توماج در یکی از مصاحبه هایش رسما نظام سلطنت را رد می کند و با هوشیاری حتی در مورد “جشن کوروش” می گوید که او اساسا مخالف فرد مرکزی است در هر شکلش.
از اینجهت توماج ر بعنوان نماینده نسل جوان ایران ستود که دنبال مزخرفات دست راستی ها نیفتاده و درکش از الترناتیو الوده به عقبگرد تاریخ ایران نیست.
از دید من او در این موضوع الترناتیو هنوز فکر کافی نکرده و رویاهایش در مورد ازادی و برابری هنوز شکل کافی نگرفته.چیزی که من در نسل او و نسل کنونی در خیابان می بینم.
هم نسلیهای او در بسیاری زوایا نقهائی به وضع موجود دارند اما بخاطر نیافتن ریشه ها در فرمولنبندی الترناتیو ناکامند اما حداقل می دانند الترناتیو ایران برگشت به شاهی نیست هر نوعش و توهم کوروش مداری ربطی به این نسل ندارد.
(۵)چرا نقد توماج همراه حمایت همه حانبه از او به جهت سیاسی اهمیت دارد؟
از دید من جنبش چپ رادیکال و کمونیستی بطور مداوم باید نقد کند و از این نهراسد که “دشمن خوشحال می شود”.
سیاست حمایت و انتقاد باید مسیر چپ ایران را بسازد.این وسعت و عمق نقد نه فقط در سطح روشنفکری چپ بلکه در سطح سیاستگذاری چپ باید لحاظ شود.
احزاب سیاسی چپ و کمونیستی هم باید همینجور با دیگران حتی با خود عمل کنند تا جامعه هوشیار شود و عاقلانه راه انتخاب کند.
توماج صالحی اگر بدرستی سمبل نسل جوان ایرانست که قیام کنونی بدوششتن استوار شده دقیقا از همین رو باید حمایت همه جانبه شود و افکارش نقد شود.این نقد هم به او و حامیانش کمک است و هم به کلیت جامعه.
وقتی جامعه بفهمد که این اخوند و حکومت اسلامی نیست که ریشه بدبخایهاست و روشن شود که پشت ماسک این حکومت یک نظام جهانی است که در مناظق حاشیه ای ناچار است دیکتاتوری کند.وقتی روشن شود که نابرابری و دیکتاتوری دو روی یک سکه هستند و ازادی و برابری بدون حکومت طبقه کارگر امکان ندارد انزمان این قیام اغاز راهش برای پایان بدبختیها جشن گرفته خواهد شد.
جاوادنگی توماج:
توماج صالحی در اشعارش و سخنانش و در زندگیش سمبل نسلی است که سر سازش ندارد.او ادامه نسل قیام ۵۷ است ادامه نسلهای ازادیخواه و برابری طلبی است که تاریخ ایران را با مبارزات خود طی هزاران سال از تاریخ ننگین شاهی و دیکتاتوری جدا کرده اند.ایران دو تاریخ دارد همانطور که همه بشریت.
تاریخ حاکمان و تاریخ ستم دیدگانی که یک لحظه ساکت نبودند و بر علیه ظلم جنگیده اند.
توماج به تاریخ ستمدیدگانی که ظلم را نپذیرفتند تعلق دارد.حمایت از او امروز حمایت از همه خونها و دردهائی است که نسلها و نسلها در ایران تحمل شده تا انسان روز خوش بیند.
توماج به این سطح عروج کرده و دیگر یک نفر یک رپ خوان نیست.دیگر ۳۲ سال عمر ندارد و تولد او و حتی مرگ او به نقطه بدنیا امدنش تعلق ندارد.
ادمها وقتی به این نقطه تاریخی متصل می شوند جاوادانه هستند.این سر بقای انسانست.
حکومت اسلامی تلاش کرده و خواهد کرد توماج را بشکند و جلوی دوربین قرار دهد.توماج همه این مسیر را پیش بینی کرده و محکم برایش اماده شده.
بعید نیست حکومت بخواهد برای زدن قیام او را اعدام کند.حظور میلیونی مردم لازمست که به این نمایش کثیف پایان دهد و توماج ازاد شود.این نقطه ممکنست به نقطه چرخش نهائی بین مردم و حکومت تبدیل شود.
توماج رمز مهم شکست رژیم اسلامی است.تاریخ شاید منتظر باز شدن کلید زندان توماج نشسته است و چشم براه است.
زنده باد توماج صالجی، جامعه ای که او را ساخت .زنده باد انسانیتی که او را در قلبها نگه خواهد داشت و به ازادی او به خیابانها خواهد آمد.
آزادی توماج را به پایان این حکومت کثیف تبدیل کنیم.
