روز ۵ آگوست موسی باباخانی یکی از اعضای رهبری حزب دمکرات کردستان در شهر اربیل، متاسفانه به دام نیروهای اطلاعات ایران می افتد. این عضو رهبری ح.د.ک گویا طی طرحی که از سوی وزارت اطلاعات ایران و با همکاری مزدوری در صفوف این حزب ریخته شده، به هتل “گولی سلیمانیه” در شهر اربیل کشانده میشود و پس از شکنجه های وحشیانه ایشان را به شیوه ای فجیع به قتل می رسانند!
اینکه منطقه اقلیم کردستان عراق، در سایه فراعنه های ناسیونالیستی و مذهبی کرد، سالهاست به حیاط خلوط ده ها نهاد و ارگان تحت سیطره رژیم ایران تبدیل شده، و طی این چند دهه، رژیم ایران توانسته صدها نفر از مخالفین سیاسی خود را در شهرهای کردستان عراق از طریق شبکه های تروریستی اعم از قرارگاه رمضان به دام اندازد و قتل و عام نماید، تازگی ندارد!
اما اینکه رژیم دقیقا در اثنایی که سرگرم مراسم تحلیف ریاست جمهوری رئیسی، یکی از قصابان دهه شصت و قاضی مرگ است، پرده از این بر میدارد، استراتژی خونبار دیگری از حذف و ترور در راهست! در اثنایی که جامعه از سوی توده های میلیونی در جوش و خروش است، و خود را برای نبرد سرسختانه تر از خیزهای پیشین با کلیت نظام، منسجم و آماده تر میکند؛ در اثنایی که اعتصاب و اعتراضات کارگری و سایر اقشار فرودست جامعه مدام در حال عروج است؛ در اثنایی که خیزش مردم خوزستان و سایر استانها برغم سرکوب شدید و هزینه های سنگین که تا کنون متحمل شده اند، باز در حال گسترش است، و مرعوب نگشته اند؛ در اثنایی که رژیم هیچ راه حلی برای برون رفت از این وضعیت فلاکتبار، اعم از تشدید فقر، بیکاری، گرانی، بی آبی و هزاران مصائب دیگر را پیش رو ندارد؛ در اثنایی که همه نقشه هایی که طی این چند دهه روی آن سرمایه گذاری کرده بود تا بواسطه آن میان کارگران و توده های فرودست جامعه چند دستگی و تفرقه ایجاد کند و از قبل آن همبستگی و وحدت شهروندان را جهت مبارزه و رویاروی با خود تضعیف نماید، اما یکی پس از دیگری با هوشیاری مردم خنثی گردیده؛ آخر سر جهت حفظ بقای ننگینشان “هئیت مرگ” رئیسی را از نیان برکشیده اند تا ذهی خیال باطل جامعه را با آن مرعوب سازند.
از سر گیری دور دیگری از حذف و ترور مخالفین سیاسی چه در داخل و چه خارج از مرزهای ایران یکی از پیامدهای بازگشت”هئیت مرگ” رئیسی است که میخواهد به جامعه چنگ و دندان نشان دهد و بگوید، شما با دور دیگری از فجایع دهه شصت مواجهه خواهید بود! ناامن کردن شهرهای کردستان عراق برای مخالفین سیاسی، در راستای بیشتر و بیشتر میلیتاریزه کردن فضای جامعه است. اما جامعه ای که چهار دهه رویارویی با ماشین شکنجه و سرکوب را پشت سر نهاده، جامعه ای که به مرحله خیزشهای توده ای رسیده و بموجب آن بزرگترین انفجار اجتماعی را در پی داشته، جامعه ای که بدنبال این رویدادهای مهم اعتصابات مداوم کارگران و اعتراضات سراسری سایر اقشار فرودست اجتماعی مبارزاتش را وارد فاز نوینی کرده، رژیم هم میداند دیگر حتی با کشتار و قشون کشیهای دهه شصت نیز محال است قادر به این باشد، جلو خروش عظیم مبارزاتی آنانرا بگیرد. این جامعه دیگر به عقب بر نمیگردد! اگر رژیم ناچار است تا واپسین دم حیات این ماشین دولتی کشتار و ترور را بچرخاند ولو پاسخگوی حفظ بقایش نباشد، توده های میلیونی مردم نیز راهی جز مبارزه برای رهایی کامل پیش رو ندارند. بخش عظیمی از جامعه هم طی ایندوره اخیر عملا نشان داده اند، بیش از این تن به این تباهی و بردگی نخواهند داد. به همین اعتبار دارند مسیر هر چه متحدانه تر و کم هزینه تر آنرا جهت تحقق کسب قدرت سیاسی می آزمایند. مسیری که بتواند، پیروزمندانه آنها وارد دوره ای کند که ماشین دولتی را تماما در هم بکوبند!
دیگر برکسی هم پوشیده نیست، حکومت اقلیم کردستان عراق نیز طی این سه دهه به رسم حکومتهای مماشاتگر منطقه و به خاطر منافع حقیر خویش، بجای تامین امنیت جانی نیروی مخالف رژیم ایران اعم از پناهندگان سیاسی در منطقه تحت حاکمیتش، بارها و بارها دست این رژیم را جهت تعرض تا حذف و ترور مخالفین سیاسی باز گذاشته، این حکومت در بیان واقع شریک جرم رژیم محسوب میگردد، و مایه شرم جامعه است.
حذف و ترور مخالفین سیاسی از سوی شبکه های امنیتی رژیم ایران چه در داخل و چه خارج از مرزها قویا محکوم است!
۰۹.۰۸.۲۰۲۱
