سالی دیگر را با همه فراز و فرود ها پشت سر گذاشتیم! سالی که اکثریت عظیم از جامعه بشری در دو مصاف که مناسبات واژگونه سرمایه داری مسبب اصلی آنست، جنگیدند برای تغییر این وارونگی و جهت زنده ماندن! یکی میدان نبرد اکثریت عظیم اردوی کار و فرودستان علیه اردوی مشتی انگل سرمایه دار که بر هر آنچه این طبقه خالق آنست چنگ انداخته! نبرد برای زدودن مظاهر تبعیض و نابرابری علیه زنان! و در یک کلام نبردی سخت و نابرابر برای تغییر وضع موجود و زندگی شایسته انسان امروزی ! مصاف دیگر نبرد با پدیده پاندمی کرونا جهت زنده ماندن! پدیده ای که در سراسر جهان برغم همه اقدامات پیشگیرانه و عملیاتی شدن واکسیناسیون باز مثل سال اول شیوع کرونا بالغ بر دو میلیون انسان را به کام مرگ کشید و صدها میلیون نفر را نیز مبتلا کرد. سالی که بموجب این هیولا کمتر خانواده ای وجود دارد داغ از دست دادن عزیزی را تجربه نکرده باشد.
اما مختصری در مورد ایران که سال ۲۰۲۱ چگونه گذشت! سالی بسیار پر کشمکش و تقابل برای اکثریت جامعه علیه اوضاع فلاکتبار اقتصادی و اختناق سیاسی! سالی با مبارزه بی وقفه کارگران و فرودستان علیه وضع موجود از محیط کار و زندگی گرفته تا خیابانها! سالی که نبرد هر روزه برای رفع تبعیض و نابرابری بی وقفه در جریان بوده و زنان بیش از پیش نقش پیشاهنگان مبارزاتی را در این عرصه ایفاء کردنده اند، اما کماکان پدیده زن کشی با عناوین مختلف هنور هم که هنوز است با حمایت رسمی رژیم کپک زده سرمایه داری ایران متاسفانه جنایتها می آفریند. نبرد علیه رواج کار کودکان. نبرد علیه کشتار کولبران، و سوختبران که در واقع بدلیل وضعیتی اسفبار اقتصادی که این رژیم به جامعه اعمال نموده به این بردگی عریان برای تامین زندگی شرافتمندانه تن داده اند و از جان خود مایه می گذارند. نبرد علیه سیستمی که تدریجا انسانها را به اشکال مختلف پدیدهای کارتون خواب، گورخواب، پشت بام خواب و اتوبوس خوابی که بدلیل نبود سقف بروی سرشان بی خانمانند، و یا پدیدهای مشابه آن که از حداقل استاندارهای زندگی محروم هستند، به نابودی می کشاند. سالی که امید به مبارزه را خصوصا کارگران نیشکر هفت تپه و پتروشیمی ها در قلبها زنده نگه داشتند. سالی که روحیه وحدت، همدلی و همبستگی مبارزاتی میان توده های معترض به وضع موجود اعم از کارگران، دانشجویان، معلمان، پرستاران، کولبران، سوختبران، بازنشستگان و… را بیش از پیش ارتقاء داد. سالی که رژیم از همیشه بیشتر خود را در برابر مبارزات مردم مستاصل یافت و پایه های ارتجاعش چنان به لرزه در آمد و به انواع سناریوهای سوخته جهت زهر چشم گرفتن از جامعه متوسل گشت، اما حاصلی در پی نداشت. سالی که رژیم صدها زن و مرد آزاده را به بهانه های واهی استیضاح کرد و پشت میله های زندان به اسارت گرفت تا عزم مبارزاتی جامعه را تضعیف کند اما نتیجه عکس داد! سالی که اعتراض و اعتصاب کارگران پتروشیمی ها و صنایع نفت و گاز و برق در مقیاس صدها هزار نفری فصل نوینی از مبارزه جهت هر چه بیشتر سراسری تر شدن و با تجربه ایجاد مجمع عمومی به روی آنها گشود هر چند این آزمون بدون کم و کاست نبود. سالی که هنوز اعتصاب و اعتراض در جای جای ایران و خصوصا مجتمع نیشکر هفت تپه و پتروشیمها در جریان بود، از بیست آذر ماه امسال نیز بنا به فراخوان شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران اعتصاب و اعتراض وسیع معلمان در بیش از صد شهر ایران پر خروشتر از قبل از سر گرفته شد. صدها معلم زن و مرد نستوه به شیوه ای کم سابقه و حتی بدون ابا از عواقب سخنرانی که میکنند، بر روی سکوها رفتند و رو به جامعه فریاد زدند که آنها صدای اعتراض تنها معلمان نیستند، بلکه علیه کل مظالم و تبعیض و بی حقوقی هایی به مصاف آمده اند که چندین دهه است زندگی اکثریت جامعه اعم از معلمان را نیز به تباهی کشانیده است. اعتراض معلمان اینبار بسیار منسجمتر و رادیکال تر از قبل به مصاف آمد. یکی از دلایل آن به این بر میگردد حرکت اعتراضی خود را متکی به شورای سراسری و مجمع عمومی کردند. و این عاملی موثر بود در اینکه نه تنها اعتصاب و اعتراضات با شور و هماهنگی زیاد همراه باشد بلکه بیانیه های آنان نیز وزین تر و تعرضی تر از قبل باشد. و اینها خود عاملی شدند که روی انسجام، وحدت و یکپارچگی آنها تاثیرگذار بود و در عوض به همان میزان رژیم و ماشین سرکوبگر در برابر این عزم راسخ مبارزانی آنها درمانده تر گردد. و به این اعتبار هم سخنرانان با شجاعت بی نظیر و با اعتماد بنفس بیشتری رو به جامعه ابراز وجود کردند. با هر ایراد و نقدی که به این گوشه و آن گوشه بیانیه شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران وارد باشد که هست، اما در برابر این همه جسارت ستودنی آنها که مخاطرات و تهدیدات را به قیمت جان خریدند، این کاستیها از نفس حرکت عظیم آنها در دل این شرایط مختنق کم نکرد. و در گامهای بعدتر پیشروی، مجمع عمومی حتما بر خلل و کاستیها فائق و قدرتمندتر از این مرحله هم به مصاف خواهند آمد. بخوانید بند حق اعتصاب و تجمع این شورا را: «اعتصاب و تجمع و تعطیلی کلاس‌ها حق قانونی و حرفه‌ای ماست. اگر حکومت فکر می‌کند، با جوسازی و قراردادن بقیه اقشار قادر است این حق را از ما سلب نماید، سخت در اشتباه است. ما هنوز از حق تعطیلی نامحدود شاد و کلاس‌ها استفاده نکرده ایم. ما هنوز از حق بست‌نشینی و تحصن نامحدود در ادارات و وزارتخانه استفاده نکرده‌ایم. ما هنوز خانواده‌های خود را با خود به تجمعات نیاورده‌ایم. ما هنوز به اقشار اجتماعی فراخوان حمایت نداده و لغو امتحانات را در دستور کار قرار نداده‌ایم.اما اگر دولت و مجلس به خواسته ها و مطالبات به حق فرهنگیان و حقوق دانش آموزان بی‌توجهی کند، ما از تمام ظرفیت‌های خود استفاده خواهیم کرد. خط قرمز همیشگی ما تضییع حقوق کودکان و دانش‌آموزان بوده‌است.».
در قسمت پایانی پیام بخشی از کارگران هفت تپه با عنوان«از خواست و اعتراضات معلمان حمایت میکنیم» آمده است: « ما کارگران به مساله شهریه دادن و محرومیت از تحصیل فرزندان مان بشدت معترضیم. ما نسل اندر نسل گفته ایم که آموزش و بهداشت رایگان جزو حقوق پایه ای مردم است، کسی نمی تواند آنرا بگیرد. ما همصدا با معلمان عزیز اعلام میکنیم که مخالف کالایی سازی آموزش هستیم و آموزش نباید پولی و تجاری شود. ما قاطعانه اعلام میکنیم که از مطالبات معلمان عزیز حمایت کرده و خواهان تصویب و اجرای فوری نظام پرداختی مورد نظر معلمان هستیم. معلمان عزیز قدمتان استوار و عزمتان پایدار. ما هفت تپه ای ها در کنار شما هستیم.». سالی که پیش رو داریم امیدست مبارزات در آن چنان در همه ابعاد رشد یابد که با قهر انقلابی ماشین سرکوب دولتی این نظام قرون وسطایی را در هم بکوبد و سال رسیدن به افق رهایی باشد.
امیدست سال پیشارو سال تغییر تناسب قوای طبقاتی و سیاسی بنفع اکثریت عظیم جوامع بشری باشد.
جهان امروز از همیشه بیشتر به کمونیسم پراتیک نیازمند است تا طی انقلاب کارگری، یکبار و برای همیشه شر این مناسبات متوحش و سودجو را از سر خویش خلاص کند. جهان از همیشه بیشتر نیازمند کمون پاریس و اکتبر دیگریست!
سال نو امیدوارم سال رسیدن به چنین افقی باشد!
ناصر بابامیری ۳۱.۱۲.۲۰۲۱
