مهمل بودن نظریه “راه حل دو کشوری” در موضوع مسئله فلسطین و راه حل عقلانی و چپ رادیکال
مقدمه:
بیش از دوماهیست که در ارشیو مقالاتم(۲) در سایت ازادی بیان اشاره داشتم که “راه حل دوکشوری” برای مسئله فلسطین از همان ابتدا بیضوی بود و بواقع تایید حضور نظام اپارتاید و صهیونیستی که مثل رژیم افریقای حنوبی نژاد پرست ، از سمبلهای عقب ماندگی است و جهان ما نباید انرا تحمل کند.
در میان گرایشات چپ ایرانی البته بخشی بطور یواشکی حامی “دموکراسی اسرائیلی” هستند و برخی هم که نیستند اما هیچکدام تا انجا که می دانم به این مسئله وارد نشدند و فرض می گیریم که همگی روی “راه حل دوکشوری” با سازمان ملل و بایدن و اوباما و پوتین و اینجور چیزها توافق دارند!
خوشبختانه دوست گرامی ناصر بابامیری بالاخره وارد این بحث شد (۱) و هر چند مقاله اش کشدار است و مقداری ادم را خسته می کند به نظر می رسد که او هم از دیدگاه طبقاتی و با مثالهائی روشن کرده که این راه حل دو کشوری بواقع درکی بر اساس ملیت است و تقسیم بندی ملی و طبقاتی نیست .خوب اینهم نوعی متد است.
من اما حتی در این سطح نمی بینم و مخالفتم بر علیه نظریه “راه حل دوکشوری” به خلاف ناصر بابامیری صرفا به مخالفت با این راه حل نیست و همینطور نمی گویم که “الان امکان ندارد”.اتفاقا راست دنیا که نژاد پرستی را رسما حمایت نمی کند الان بیشتر محبور است به راه حل “دو کشوری” بجشبد همینطور حتی رژیم اسلامی ایران که حالا می گوید “این قدم اول است” و از شعار نابودی اسرائیل به این وضعیت “دو کشوری” عقب نشسته تا متحدین خود یعنی روسیه و چین را رها نکند!
در این مقاله روی مبانی مخالفتم و بعد روی راه حل خودم بحثی می کنم:
(۱)چرا راه حل دو کشوری هرگز راه حل نبوده و فریب افکار عمومی بوده؟
راه حل دو کشوری از همان ابتدای تشکیل اسرائیل مطرح شد و حمایت سازمان ملل بعد جنگ دوم روی این نظریه بود که دو کشور اسرائیل و فلسطین کنار هم تشکیل شوند و بعدها در دهه ۶۰ و هفتاد این برنامه بعنوان سند توافق یاسر عرفات با رژیم صهیونیستی مبنا قرار گرفت تا بتوانند نیش نظامی فلسطینی ها بکنند و فتح و سازمان ازادیبخش فلسطین را اخته کنند.
عملا هم موفق شدند و امروزه سازمان ازادیبخش فلسطین و در مرکزش فتح به پلیس حکومت اسرائیل در کرانه غربی تبدیل شده هرچند که نتنیاهو حتی این پلیس را هم دیگر برنمی تابد و خواهان برچیدن کلیت منطقه فلسطینی ها در “خاک اسرائیل” شده!
راه حل “دو کشوری” از همان ابتدا تایید حضور صهیونیزم و اپارتاید مشتی جانی با لباس یهودیت بود که توسط اطلاعات انگلیس و غرب به منطقه تزریق شدند و جنایات افریدند و الان چهره واقعیشان بیش از همیشه برملاست.
بازمه اینست که سطح نقشه اون فلسطینی که قبول کردند از زمان پذیرش اسرائیل مرتب کمتر شده و الان دو منطقه کاملا محاصره شده در شرق و غرب اسرائیل از اون “کشور فرضی فلسطین” بجای مانده که همانطور که گفتم سالهاست صهیونیستها ارزو دارند کاملا تخلیه شود و “اسرائیل بزرگ ” یک قدم جلو برود.
یادمان باشد طرح اسرائیل بزرگ شامل بخشهائی از سوریه و لبنان تا عراق و بخشی از مصر هم می شود و این حکومت اسرائیل از همان ابتدا (نه فقط نتنیاهو) ارزوهائی چنین داشته اند.
این روزها هم در بحبوحه جنگ با مردم فلسطین و حماس حکومت اسرائیل بارها این راه حل را رد کرده و یکسره بر پایان مسئله فلسطین پافشرده است.
لذا این نیست که “راه حل دوکشوری” امروز نادرست است و فریبکارانه بلکه از ریشه از زمان تزریق این اراذل نژاد پرست صهیونیست راه حل حنایتکارانه بوده.
(۲)”بکار گیری کلمه مردم فلسطین یا مردم اسرائیل” طبقاتی نیست!
دوست ما ناصر، تاکیید دارد که این کلمه مردم طبقاتی نیست.خوب هم هست و هم نیست! از انجا که اکثریت مردم دنیا متعلق به طبقه کارگرند وجه مشترک این دو بسیار است.البته ما که این کلمه مردم را بکار می بریم از طبقاتی ها عذر می خواهیم و امیدواریم این گناه کبیره را ببخشند!
از این بگذریم این “مردم” یا اون “طبقه کارگر” فلسطین و اسرائیل” در ظرف این راه دو کشوری نمی گنجند بلکه مظلوم این راه حل هستند و راه حل دو کشوری به بورژوازی و حامیانش متعلق است.اینجا من با ناصر کاملا موافقم.
از دید من چپ فلسطین و اسرائیل بسیار شلکی است و صدائی واضح نداشته و ندارد.من کمونیست ایرانی نمی دانم بالاخره اینها دنبال راه حل دو کشوری هستند یا جائی گفته اند که این نمی شود؟!
واقعیت اینست که طبقه کارگر فلسطین حداقل بسیار سرش شلوغست این روزها و دنبال جنازه ها زیر اوار است و حتی اون ۱۸ هزار نفری که می رفتند در اسرائیل برای کار روزانه نان ندارند بخورند و کارگران کرانه باختری را خوب نمی دانم اما اونها هم طی دو ماه گذشته نزدیک به ۵۰۰ کشته داده اند.
داستان تداخل کلمه “مردم” و طبقه کارگر” فقط در ماجرای فلسطین نیست و هرجا فشاری جمعی به جوامع می اید این دو کلمه نزدیکتر می شود و هرجا جامعه رفاه بیشتر دارد قطب بندیها شفافتر.
مهم اینست که خودمان را علاف این بازی با کلمات نکنیم و برویم سراغ اصل مسئله که بالخره راه حل چیست؟!
(۳)راه حل مسئله فلسطین سرنگونی اپارتاید و صهیونیزم و تشکیل یک کشور :
حکومت صهیونیستی این روزها بسیار شفافتر از همیشه خواهان بیرون کردن همه فلسطینیها از “خاک اسرائیل” است امری که یواشکی از بدو پیدایش داشته.
راه حل “دو کشوری” هم تخم لغوی است که قرار است در دهان فریب خوردگان بیندازند تا راضی شوند.
اسلامیهای عقب مانده هم که در گوشه و کنار شعار “محو اسرائیل” از زاویه یهمودی ستیزی می دهند.
این ها را بگذاریم کنار هم ادم عاقلی حتی چپ نباشد می فهمد که راه حل مسئله فلسطین پایان صهیونیزم و اپارتاید است و تشکیل کشور واحدی بر پایه سکولاریزم و ازادی و برابری انسانها اعم از مذهب و ملیت و نژاد.این راه حل تنها از همون طبقه کارگر برمی اید و چپ رادیکالی که زیر اوار سیاست روز مخفی نماند.
خوشحال می شوم دوست ما ناصر و سایر دوستان دیگر هم نظر بدهند .این حوزه همانطور که گفتم در ادبیات چپ ایرانی زیاد مورد بررسی نیست و نیاز است که باز شود.
منابع بیشتر:
(۱)تزهايی درباره نسل کشی در فلسطین و راه حل کمونیستی(ناصر بابامیری)
(2)جوک بیمزه ای بنام “راه حل دو کشور” و پاسخ رادیکال به حامیان این جوک(سعید صالحی نیا)
!
