اخباروگزارشات کارگری ۵ آذرماه ١٣٩٩
– بیانیه جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان به مناسبت ۲۵ نوامبر؛ روز جهانی مبارزه برای رفع خشونت علیه زنان
– تجمع اعتراضی جمعی از کارگران تخلیه و بارگیری بندرامام نسبت به سطح نازل حقوق ازجمله عدم اجرای طرح طبقه بندی مشاغل،پرداخت نشدن کامل مطالبات و شرایط سخت کاری ورعایت نشدن پروتکل های بهداشتی
– تجمعات اعتراضی کارگران سد معبر شهرداری فردیس نسبت به تبدیل وضعیت به پیمانی وبرای حذف شرکت پیمانکاری مقابل ساختمان شهرداری و دفتر پیمانکار
– ادامه بلاتکلیفی معیشتی مهمانداران اخراجی شرکت فنی بینا صنعت زیر سایه سکوت مسئولان راه آهن
– روحانی مدیر اداره كل اوقاف و امور خيريه استان مازندران دربرابر اعتراض اهالی خشمگین روستای آق مشهد ساری نسبت به تملک مراتعشان فرار رابرقرار ترجیح داد
– تجمع اعتراضی جمعی از وکلای دادگستری خوزستان نسبت به کسب وکار تلقی شدن وکالت مقابل ساختمان کانون وکلا
– تجمع اعتراضی دانشجویان علوم پزشکی همدان نسبت به اختصاص زمان محدود در امتحانات
– گزارشی دردناک درباره وضعیت زعفران کاران خراسان شمالی
*بیانیه جمعیت دفاع از کودکان کار و خیابان به مناسبت ۲۵ نوامبر؛ روز جهانی مبارزه برای رفع خشونت علیه زنان
روزی در جهان نیست که زنان مورد خشونت واقع نشده باشند و از طرف دیگر؛ روزی در جهان نیست که در برابر خشونت و تعرض به زنان، مقاومت، تلاش و مبارزه برای رهایی از این ستم و بی حقوقی صورت نگرفته باشد.
این سیمای جهانی است که در آن نیمی از جمعیت، تنها بدلیل “زن بودن” هر روزه مورد آزار و خشونت واقع شده و آمار این بی حقوقی ها و تعرضات روز بروز بیشتر و فجیع تر می شود. در این میان اما تلاش روزمره بخش قابل توجهی از زنان و مردان آگاه، سویه ی امید بخش برای رهایی از این شرایط و منجلابی است که جهان طبقاتی نام دارد را پدیدار می کنند. یکی از این تلاش ها، نام گذاری ۲۵ نوامبر با عنوان روز جهانی مبارزه برای رفع خشونت علیه زنان است که قابل گرامی داشت و درخور حمایت است.
نام گذاری این روز* توسط فعالان حقوق زنان آمریکای لاتین در ماه جون سال ۱۹۸۱ انجام گرفت و هدف آنان افشای جنبه های مختلف خشونت و تعرض به زنان در برابر دیدگان جهانیان، بیان آمار از عمق و گستره ی این فجایع و فراخوان به مبارزه و مقاومت در مقابل خشونت و بی حقوقی های افسار گسیخته ی رسمی و غیر رسمی است.
خشونت علیه زنان موضوع تازه ای نیست، اما اشکال و جنبه هایش هر روز تازه تر می شود. این پدیده به واسطه ی خشونت سازمان یافته و سیستماتیک که از سوی سیستم حاکم هر روزه در قالب های رنگارنگ و فریبکارانه تبلیغ و ترویج می شود و از بستر تحمیل “فرودستی” و “جنس پذیری” ممکن و به جامعه اعمال می گردد. چنان که به نظر، خشونت به جزئی “تفکیک ناپذیر” از روابط انسانی بدل گشته است. برای حفظ و تسری این مفهوم و تبدیل آن به رابطه ی حاکم، سیستم موجود؛ تمام ابزار و امکانات خویش، اعم از رسانه، ایدئولوژی، بازار و غیره را به خدمت می گیرد تا این نابرابری و تبعیض را در مناسبات و روابط اجتماعی منتشر و پایا گرداند؛ و از این ره گذر مفهوم مذموم “جنس فرودست” را به زنان تحمیل و آنان را به کالایی برای مصرف نیرو و تن شان تبدیل سازد.
واضح است که خشونت علیه زنان، موضوعی مختص زنان نیست چرا که این خشونت علیه تمام بشریت صورت می گیرد، از آنرو که اثرات و آسیب های آن به درجات مختلف، ولی با ماهییتی یکسان بر تمامی اجزاء و افراد جامعه اثر خواهد داشت.
اما مهم تر آن که، ریشه ی این ستم و همه ی بی حقوقی های موجود؛ بر بستر مناسباتی حرکت می کند که برای “انسان” تعریف دگرگونه ای دارد و سیستم حاکم، تمام ساز و کار و ابتکارش را به خدمت حفظ و بازتولید مناسباتی می گیرد که، انسان را به درجات و طبقات با نشانه ها و لیبل های مختلف(جنس، رنگ، نژاد، قوم، مذهب و غیره) دسته بندی کرده و به “اجزاء قابل مصرف” برای تولید ارزش تقلیل داده است علت چنین دسته بندی هایی این است که پروسه بهره کشی و استثمار از آنان میسر و سهل گردد.
“زن بودن” و زن خوانده شدن اتفاقی نیست؛ بلکه بر بستر تجزیه ی انسان برای مصرف و ثمر دهی بهینه، سازمان داده شده است. این همان حقیقتی است که زندگی تمامی انسان ها را با هر جنس و ویژگی تحت الشعاع قرار داده است.
۲۵ نوامبر و فراخوان آن برای ما فعالان لغو کار کودک از آن رو حائز اهمیت است که؛ دعوت به مبارزه علیه بی حقوقی و ستمی دارد که ریشه مشترک با تمامی مصائب موجود جهان امروز است. در نتیجه از آنجا که خشونت علیه زنان ریشه در مناسبات تبعیض آمیز دارد، لذا مبارزه پیگیر و بی وقفه با کلیه اشکالی که موجد این بی حقوقی است می بایست در دستور کار تمامی فعالان اجتماعی قرار گیرد. از سوی دیگر رهنمودی است به این حقیقت که؛ تنها با پیوند جنبش ها و نمایندگان مطالبات اجتماعی قادر به مبارزه بر علیه خشونت، ستم و بی حقوقی های حاصل از مناسبات غیر انسانی کنونی هستیم.
از سوی دیگر نیمی از جمعیت ۱.۲ میلیاردی کودکان در جهان، دخترانی هستند که بواسطه مناسبات و سنت ها در معرض خشونت و سوء استفاده اند. رایج ترین این خشونت ها ازدواج در سن کودکی، ختنه و سوء استفاده جنسی است که برای ریشه کنی آنان، نه تنها ابزار و امکانات حقوقی و قانونی که همت و تلاش هر روزه تمامی آحاد جامعه را می طلبد.
عمده خشونت ها و تعرضات به زنان از زاویه حقوق نا برابر عارض می شود. تاکید و پافشاری بر تضمین و تامین حقوق انسانی برابرددر همه عرصه های جامعه، موضوعی است که هم اکنون قابل دستیابی است از این رو مبارزه اجتماعی بر پایه ی این مطالبه می بایست در راس فعالیت پیشروان جنبش های اجتماعی قرار گیرد.
تلاش و مبارزات زنان و فعالان برابری و مخالفان تبعیض علیه زنان پیشرفتهایی را در پیشبرد مطالبات و دستیابی حقوق خویش داشته اند که کنوانسیون ها و اعلامیه های بین المللی بخشی از آن است. از اینرو تاکید در به اجرا گذاری آنان از حداقل اموری است که می بایست در دستور کار پیشروان عرصه زنان قرار گیرد.
*تجمع اعتراضی جمعی از کارگران تخلیه و بارگیری بندرامام نسبت به سطح نازل حقوق ازجمله عدم اجرای طرح طبقه بندی مشاغل،پرداخت نشدن کامل مطالبات و شرایط سخت کاری ورعایت نشدن پروتکل های بهداشتی
روز دوشنبه ۳ آذر، جمعی از کارگران یک شرکت پیمانکاری تخلیه و بارگیری بندرامام برای اعتراض نسبت به سطح نازل حقوق ازجمله عدم اجرای طرح طبقه بندی مشاغل،پرداخت نشدن کامل مطالبات و شرایط سخت کاری ورعایت نشدن پروتکل های بهداشتی دست به تجمع زدند.
یکی از کارگران یک شرکت پیمانکاری،گفـت: ماهیت شرکتی که در آن کار می‌کنم، تخلیه و بارگیری کالاست. ماهیت کاری شرکت عملیاتی است، پس در این شرایط بیشتر کارگران شرکت، نیروی کار عملیاتی هستند.
او در ادامه درباره مطالبات کارگران گفت: تمام پرسنل شرکت خواهان حقوق و مزایایی مثل حق بدی آب و هوا و شرایط خاص اقلیمی هستند. دمای هوا در تابستان ۶۰ درجه و میزان رطوبت حدود ۹۰ درصد است ولی کارگران مجبور هستند به فعالیت کاری خود ادامه دهند. اگرچه ما کارگران بخش خصوصی یا پیمانکاری از مزایایی مثل حق بدی آب و هوا محروم هستیم، ولی کارمندان کارفرمای مادر یعنی سازمان بنادر، از این حقوق و مزایا برخوردار هستند.
این کارگر توضیح داد: ما در محیط کار با خطراتی مواجه هستیم که سلامتی و جان ما را تهدید می‌کند. یکی از خطرات کار در بندر، سطح لغزنده و ناامن کشتی‌ها است. یکی دیگر از مطالبات ما، دریافت حق ارتفاع است. محیط کار ما، تجهیزات استراتژیک و غول‌پیکر دارد و ما کارگران روی این تجهیزات کار می‌کنیم. ارتفاع جر‌ثقیل‌های چندین تُنی مجموعه زیاد است و اپراتورها برای کنترل دستگاه، باید به ارتفاع ۱۳۰ تا ۱۴۰ متری بروند. ما در ارتفاع کار می‌کنیم و مطالبه حق ارتفاع قانونی است. نه تنها ارتفاع جرثقیل‌ها زیاد است، بلکه کارگران باید مسیری مارپیچ و لغزنده را پشت سربگذارند.
او از مشکلات کارگران گفت: بسیاری از صنوف و کارگاه‌های کشور، با نیمی از نیروی انسانی خود کار میکنند؛ یعنی نیمی از کارگران در محل کار حضور دارند و نیمی دیگر دورکار هستند. ماهیت کاری کارگران بندر دورکار نیست و باید در بطن کار حضور داشته باشند. همچنین بندر گلوگاه اقتصادی کشور است و نمی‌توان بندر را تعطیل کرد.
وی ادامه داد: ما کارگران طرحی را به کارفرمای مادر و پیمانکار پیشنهاد دادیم، که این طرح پیشنهادی از سوی کارفرمای مادر و شرکت مورد تایید قرار گرفت. شیفت‌های کاری ما دوازده ساعته است، یعنی ۱۲ ساعت در روز و ۱۲ ساعت در طول شب کار می‌کنیم. پیشنهاد دادیم برای رعایت فاصله اجتماعی، به جای حضور دو اپراتور برای هر دستگاه، یک اپراتور در محل کار و اپراتور دیگر در خانه باشد. این توافق انجام شد و کار نیز بی‌وقفه پیش می‌رفت.
این کارگر درباره طرح پیشنهادی کارگران توضیح داد: کاتالوگ تجهیزات بندر میگوید، هر اپراتور باید ۴ ساعت کار کند،۴ ساعت آماده‌باش (استندبای) باشد و ۴ ساعت استراحت کند. ما طرح پیشنهادی خود را با توجه به دستورالعمل‌های دستگاه پیشنهاد دادیم.
یک کارگر دیگر این شرکت پیمانکاری با تایید مشکلات موجود تشریح کرد: اگرچه ماهیت کاری کارگران فنی روزکار است ولی شرکت بنا به دلایل نامعلوم، آنها را شب‌کار کرد. کارگران بخش فنی در تمام دنیا روزکار هستند و کسی در شب جوشکاری نمی‌کند. کارگران بخش فنی نیز به رعایت نشدن پروتکل‌های بهداشتی معترض بودند و معتقدند که فاصله‌گذاری برای کرونا رعایت نمی‌شود. کارگران فنی شرکت می‌خواهند که ۶ ساعت در محل کار حضور داشته باشند، یعنی اینکه گروهی در ۶ ساعت اول و گروهی در ۶ ساعت دوم به محل کار بیایند اما پس از مدتی، شیفت‌های کاری ۶ ساعته، حذف شد.
این کارگر پیمانکاری ادامه داد: شنیده‌ام شرکت وضعیت کاری تعدادی از کارگران با سابقه کاری یک ساله را تغییر داده و آنها را به کارگر روزمزد تبدیل کرده است.
وی با تاکید بر اجرایی نشدن وعده های کارفرما گفت: اگرچه چند سال از وعده‌ی کارفرما به ما در خصوص اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل گذشته است، ولی تا امروز این طرح اجرا نشده است. شرکت می‌خواهد طرح طبقه‌بندی مشاغل را بدون توجه به مطالبات ما اجرا کند؛ اجرای این طرح بدون در نظرگرفتن مطالبات ما هیچ تاثیری ندارد و خالص دریافتی ما تغییر نخواهد کرد.
او از پیگیر‌های کارگران برای احقاق حقوق خود گفت: برخی از کارگران با کارفرمای مادر یعنی سازمان بنادر صحبت کردند و سازمان را متقاعد کردند که تمامی مطالبات ما برحق است. اگرچه شرکت به ما وعده داد، پس از اجماع به درخواست ما رسیدگی کند ولی حرف‌های شرکت وعده‌ای بیش نبوده است.
این کارگر درخصوص خلف وعده کارفرما توضیح داد: شرکت نامه‌ای در تابلو اعلانات نصب کرده و نسخه‌ای از همین نامه را برای سازمان بنادر ارسال کرده است. شرکت در این نامه نوشته است، خدمات بندری شامل رعایت پروتکل بهداشتی کرونا نیستند. همه می‌دانند استان خوزستان، صنعتی و مهاجرپذیر است. تردد شبانه‌روزی در این استان وجود دارد و روزانه تعداد زیادی در استان خوزستان رفت و آمد میکنند؛ چگونه است که ما مشمول رعایت پروتکل‌های بهداشتی نمی‌شویم؟!
او از دیگر مشکلات کار در بندر گفت: مجتمع‌های پتروشیمی در بندر هستند و در نزدیکی ما فعالیت میکنند. فعالیت پتروشیمی‌ها نیز بر کیفیت هوای منطقه تاثیرگذار است. خطر ابتلای ما به سرطان نیز زیاد است. سوال ما کارگران این است، وقتی ۲۴ ساعته در محل کار حضور داریم، نباید با کارمندانی که ۱۰ روز به ۱۰ روز در محل کار حاضر می‌شوند، تفاوت داشته باشیم؟
شرکت وقتی خواهان کار مداوم از سوی کارگران است، نباید بین ما و کارمندان رسمی بندر تمایز قائل شود؟
متاسفانه ما جزو مناطق ویژه اقتصادی هستیم، قوانین منطقه همه به نفعِ سرمایه‌گذار است و سودی برای کارگر ندارد!
این کارگر با انتقاد از وضعیت کاگران شاغل در بندر گفت: رسانه‌ها می‌گویند، ظرفیت تخلیه بندر به ۱۰۰هزار تن در روز رسیده است، مگر کارمندان دولت تخلیه بار را انجام می‌دهند؟ چه کسی به جز کارگران تخلیه بار انجام میدهد؟ آیا ما حق نداریم حقوق و مزایای خود را مطالبه کنیم؟ هنگامی که حقوق و دستمزد خودمان را مطالبه می‌کنیم، معترض و اغتشاشگر می‌شویم. آیا ما حق نداریم مطابه‌گر حق ایمنی و حق آب و هوا باشیم؟
او در پایان گفت: اگرچه فشارهایی از سوی کارفرما به ما وارد میشود تا ما عصبی شویم .ما حقوق خودمان را مطالبه می‌کنیم به همین دلیل، گروهی از کارگران که خارج از شیفت کاری هستند اعتراض میکنند و کارگران دیگر به کار خودشان ادامه می‌دهند.
از قرار، روز دوشنبه سوم آذرماه، بخشی از کارگران این شرکت که خارج از شیفت کاری خود بودند، نسبت به عدم اجرای تعهدات از سوی کارفرما و شرایط کاری اعتراض کردند و کارگرانی که در شیفت بودند به کار خود ادامه دادند.
*تجمعات اعتراضی کارگران سد معبر شهرداری فردیس نسبت به تبدیل وضعیت به پیمانی وبرای حذف شرکت پیمانکاری مقابل ساختمان شهرداری و دفتر پیمانکار
کارگران سد معبر شهرداری فردیس برای چندمین بار طی دوماه گذشته برای انعکاس صدای اعتراضشان نسبت به تبدیل وضعیت به پیمانی وبرای حذف شرکت پیمانکاری مقابل ساختمان شهرداری و دفتر پیمانکار این شهر در در استان البرززدند.
روزچهارشنبه ۵ آذر، تعدادی ازکارگران معترض سد معبر شهرداری فردیس به خبرنگار رسانه ای گفتند: چندمین بار در یک الی دو ماه گذشته در انتقاد به تبدیل وضعیت قراردادهای کاری خود به پیمانی وبرای حذف شرکت پیمانکاری مقابل ساختمان شهرداری و دفتر پیمانکار تجمع کردیم که نتیجه‌ای نصیب‌مان نشد.
آنها افزودند: علارغم پافشاری مدیران شهری فردیس برای تبدیل وضعیت استخدامی ما، هنور تعدادی از کارگران با پیمانکار قرارداد امضا نکرده‌اند.
کارگران سد معبر شهرداری فردیس در استان البرز در ادامه درباره مطالبات خود از شهرداری گفتند: جدا از مشکلاتی که در نتیجه ورود پیمانکار برای ما کارگران ایجاد شده، هر یک از کارگران بابت دو تا سه ماه حقوق معوقه از شهرداری طلبکاریم.
آنها افزودند: مسئولان باید تصمیم جدی برای حذف پیمانکاران و نوع قرارداد کارگران بگیرند چراکه این موضوع هر روز نگرانی ما را بیشتر می‌کند.
به گفته کارگران قرارداد مستقیم شهرداری فردیس؛ وقتی شهرداری فردیس در مقام کارفرمای اصلی میتواند به صورت مستقیم با همه کارگران سد معبر قرارداد منعقد و مطالبات آنها را به صورت کامل پرداخت کند، دیگر چه نیازی است تا با واسطه قرار دادن پیمانکار، امکان نادیده گرفته شدن بخشی از مطالبات مزدی آنها را رقم بزند.
*ادامه بلاتکلیفی معیشتی مهمانداران اخراجی شرکت فنی بینا صنعت زیر سایه سکوت مسئولان راه آهن
مهمانداران شرکت فنی بینا صنعت با گذشت ۹ ماه از اخراج ازکار هنوز مشمول بیمه بیکاری نشده اند.
بنابه گزارش منتشره بتاریخ ۵ آذر،شرکت های مهتاب و ماربین و ریل سبا و رهنورد هم مشابه همین شرکت است .
و هیچ مسئولی هم در این رابطه پاسخگو نیست .
*روحانی مدیر اداره كل اوقاف و امور خيريه استان مازندران دربرابر اعتراض اهالی خشمگین روستای آق مشهد ساری نسبت به تملک مراتعشان فرار رابرقرار ترجیح داد
روز چهارشنبه ۵ آذر، روحانی مدیر اداره كل اوقاف و امور خيريه استان مازندران هنگام بازدید از روستای آق مشهد ساری هنگامی که با اعتراض اهالی خشمگین روستای آق مشهد ساری نسبت به تملک مراتعشان روبرو شد فرار رابرقرار ترجیح داد.
*تجمع اعتراضی جمعی از وکلای دادگستری خوزستان نسبت به کسب وکار تلقی شدن وکالت مقابل ساختمان کانون وکلا
روز سه شنبه ۴ آذر، جمعی از وکلای دادگستری استان خوزستان برای بنمایش گذاشتن اعتراضشان نسبت به کسب وکار تلقی شدن وکالت دست به تجمع مقابل ساختمان کانون وکلا این استان در کلانشهر اهواز واقع در محله امانیه زدند.
نماینده وکلای معترض در این تجمع به خبرنگار رسانه ای گفت: این تجمع در اعتراض به تصمیم مجلس شورای اسلامی در خصوص طرح اصلاح قانون اجرایی سیاست‌های اصل کلی ۴۴ صورت گرفته که طبق آن کانون وکلای دادگستری را جزو کسب و کارها و به نوعی کاسبی تلقی کرده‌اند.
وی افزود: اعتراض ما به این دلیل است که وکالت دادگستری طبق اسناد بالادستی در زمره خدمات قضایی محسوب می شود و در قانون اساسی در فصل سوم جزو حقوق ملت ، و نه در فصول مربوط به حرفه‌های اقتصادی آمده است؛ از طرفی کسب و کار تلقی کردن کانون وکلای دادگستری باعث میشود که نگاه بازاری به قوه قضاییه و به دادگستری شیوع پیدا کند.
*تجمع اعتراضی دانشجویان علوم پزشکی همدان نسبت به اختصاص زمان محدود در امتحانات
روز چهارشنبه ۵ آذر، دانشجویان علوم پزشکی همدان برای اعتراض نسبت به اختصاص زمان محدود برای هر سوال در امتحانات دست به تجمع زدند.
بنابه گزارش رسانه ای شده،روز سه شنبه ۴ آذردانشگاه علوم پزشکی همدان با صدوراطلاعیه ای از اختصاص دادن زمان محدود برای هر سوال در امتحانات خبر داد. در این اطلاعیه گفته شده به دلیل افزایش ضریب امنیت آزمون‌های الکترونیک از تاریح ۴ آذر سال جاری به بعد زمان اختصاص داده شده به آزمون به جای کل سوالات به هر سوال میباشد.
*گزارشی دردناک درباره وضعیت زعفران کاران خراسان شمالی
گزارش دریافتی:نبود مدیریت و سرمایه های تلف شده
در سال های اخیر که مباحث مربوط به کمبود آب بسیار مطرح بود. اداره کل جهاد کشاورزی خراسان شمالی تصمیم به تشویق کشاورزان به کاشت محصولات کم آب گرفت. از جمله این محصولات میتوان به کاشت درختان پسته و گل محمدی و… اشاره کرد. در این راستا در سالهای ۱۳۹۴-۹۵ با پرداخت وام های وسیع دست به گسترش کشت زعفران در مابین کشاورزان استان نمود.
بنا به اعلام رییس جهاد کشاورزی استان چهار هزار دویست هکتار زمین را که بسیاری از آن در محدوده جغرافیایی شهرستان فاروج میباشد زیر کشت پیاز زعفران قرار گرفت. گسترش ناگهانی زمین های تحت کشت زعفران استان امروزه به یک بحران مدیریتی در حیطه کشاورزی تبدیل شده است.
کشت زعفران به این گونه است که با کاشت یک مرتبه پیاز زعفران تا هفت سال گلهای زعفران همان زمین قابل برداشت است. اوج شکوفایی و برداشت گل از سال سوم تا سال ششم میباشد. از اینرو عقل سلیم حکم میکنند با کاشت در سال های اول و دوم که محصول کمتر است باید زیر ساخت های جمع آوری گل ها از روی زمین و پاک کردن گل زعفران ها و همچنین خشک کردن زعفران های چیده شده بصورت اصولی و استاندارد تهیه شود.
علاوه بر نکات ذکر شده که به برداشت زعفران مربوط است امکان بسته بندی و صادرات هم باید مد نظر قرارر بگیرد که از حوصله این یادداشت به دور است. اما هرآنکس که اندک اطلاعای از کاشت و داشت و برداشت زعفران داشته باشد میداند که گل زعفران را باید پیش از طلوع آفتاب برداشت نمود تا کیفیت آن حفظ شود. خشک کردن زعفران استخراج شده از گل نیز خود باید دارای شرایط مناسب و استاندادی باشد.
اما متاسفانه در ادارات این کشور به جای کارشناس دارای صلاحیت کارشناسان شانس و قضاقدر نشسته اند. در سالهای۹۵ -۹۴ بخش وسیعی از این چهار هزار هکتار زمین/ تحت کشت زعفران قرارگرفت. طبیعتا در سال ۹۸ اکثریت زمین ها در سال سوم و یا چهارم محصول دادند و اداره جهاد کشاورزی استان خراسان شمالی که خود با پرداخت وام و طرح های انگیزشی کشاورزان را تشویق به کاشت این محصول نموده بود باید وارد عرصه ایجاد زیر ساخت های لازم میشد. اما نشد و آنقدر دست برروی دست گذاشت تا فرصت سه سال ما بین سال های ۹۴ الی ۹۷ سوخت تا در پاییز پرباران و پر بار سال ۹۸ بسیاری از گلهای زعفران – نه پیش از طلوع آفتاب و نه پس از غروب آن بلکه بلکل روی زمین ماند آنهم به دلیل نبود کارگرگل چین.
در کشوری که با لشکر بی پایان بیکاران مواجه هستیم کارگر برای چیدن گل هم نبود. زمین داران کارگران گلپاک کن را بر روی زمین ها آوردن تا محصول را برداشت کنند و اینگونه دیگر کارگری برای پاک کردن گل در منطقه باقی نمانده بود. یعنی کشاورزان مواجه شدند با کوهی از گل زعفران که شرایط پاک کردن (منظور از پاک کردن گل زعفران جدا کردن خود زعفران از گل زعفران است) را نداشتند. برآورد وزنی زعفران استان در این سال ۲۰ تن میباشد.
در این زمان سر و کله دلالان زعفران پیدا میشود و گل زعفران را به قیمتی زیر بیست هزار تومان برای بهترین زعفران کشت شده و زعفران های ضعیف تر تا ده هزار تومان میخرند وگل زعفران را در مناطق پایین شهر شیروان و بجنورد بین خانواده های برای تمیز کاری تقسیم میکنند به ازای هر کیلیو پانزده هزارتومان . در مجموع هر خریدن و پاک کردن گل زعفران برای دلال سی‌و‌پنج هزاتومان هزینه برداشت که از یک کیلوگل زعفران تازه ده گرم زعفران خشک شده تولید میشود که در سال گذشته به قیمت ۱۵-۲۵ هزار تومان به فروش رسید. یعنی هر ده گرم زعفران خشک شده برای دلال ۳۵هزارتومان (این عدد منهای هزینه حمل و نقل است) خرج برداشته است اما ۲۰۰ هزارتومان به بفروش رسانده است.
اما با تجربه سال ۹۸ مجموعه حکومتیان از استاندار تا مدیر کل جهاد کشاورزی تا نمایدگان غیر مردمی مجلس فرمایشی به میدان آمدند تا این مشکل را به ظن خود حل کنند. نمایندگان خراسان شمالی در مجلس گرد هم آمدند و مصوب کردند که هر کیلو گل زعفران تازه نباید کمتر از ۱۵۰ هزار تومان از کشاورز خریداری شود. (این دستور را با چه پشتیبانی صادر کردند هنوز کسی نمیداند) استانداردستور میدهد که جهاد کشاورزی استان از طریق تعاونی زعفران کاران استان بازارچه معاملات روز در شهرستان فاروج ساخته شود تا معاملات در یک محل و قیمت بصورت شناور با چانه زنی هماهنگ کشاورزان انجام شود.
وقتی کارشناسان کارنابلد و مصوبات غیر تخصصی را یک فرد میبیند چیزی جز لبخند تلخ نمیتواند بزند. آخر کدام آدم عاقلی میگوید وقتی محصول روی زمین را کشاورز نمیتواند برداشت کند وقتی گل زعفران را باید پیش از پژمرده شدن پاک کرد تا خشک شود و امکان نگهداری داشته باشد- میایید و میگویید که گل زعفران به فلان طور باید معامله شود؟ خوب میگوییم مدیران نادانند مگر میشود کارشناس کشاورزی هم این را نداند که اگر زعفران حداکثر ظرف مدت ۲۴ ساعت پاک نشود کیفیت اش را از دست میدهد و بسیار کم قیمت میشود.
خوب با روش پیشنهادی استانداری زعفران کاران گلهای زعفران را همه روزه در بازار به فروش میگذارند و دلالان اصلی که بزرگترین خریداران این محصول در استان هستند که تعدادشان به انگشتان یک دست هم نمیرسد در پایان وقت و پیش از غروب خریداری میکنند تا قیمت به کف برسد و کشاورز هم که میداند اگر امروز نفروشد متضرر خواهد شد،به قیمت ارزان میفروشد.
اما اگر گلهای زعفران را خود کشاوز پاک کند میتواند تا سال بعد با چانه زنی مناسب محصول را به قیمت واقعیش به فروش برساند.
اما همین راه حل پر ایراد استاندار هم برای سال جاری به نتیجه نرسید. یک اینکه زمین مورد تایید تعاونی در اختیار آنان قرارداده نشد دوم آنکه اصلا وامی هم برای ساخت بازارچه در اختیار تعاونی قرارنگرفت. پس بصورت کامل پروژه ساخت بازارچه منتفی شد و در مرحله بعد اعلام کردند که پنج مغازه در سطح شهر فاروج مشخص شد و دستوردادند که باید کلیه معاملات زعفران در این پنج محل صورت پذیرد و کشاورزان محصول را باید تا این ۵ نقطه حمل نمایند.
با این مصوبه خریداران اصلی که همان دلالان هستند هیچ یک حاضر به معامله و حتی رفتن به این ۵ محل نشدند. و بصورت غیر رسمی اعلام کردند که <ما خرید های مان را در محل انبار های خودمان انجام میدهیم و هرکس خواست محصول را آنجا بیاورد>. با این اعلام- شکست پذیر بودن طرح به صاحبان آن بیش از پیش ثابت شد و کشاورزان بهترین محصول خود را حداکثر به یک سوم قیمت مصوب به زیر۵۰ هزار تومان به دلالان فروختند.
اما این شکست هم درس عبرتی برای مدیران رانتی نشد و استانداری در این چند روز اعلام کرده است که <کارخانه گل پاک کنی و بسته بندی با کمک بخش خصوصی در منطقه ویژه اقتصادی کلنگ خواهد خورد.> این سخنان نشان دهنده این است که اصرار به زدن سورنا از دهانه گشاد آن هنوز ادامه دارد و تنها چیزی که برای طبقه حاکم اهمیتی ندارد وضعیت معیشتی فرودستان است. کشاورزانی که امکان کاشت دو محصول را در سال بر روی زمین های خود داشتند باید سالی یک بار زعفرانی را برداشت کنند که سود آن به جیب دلالان و صادرکنندگان است.
