اخباروگزارشات کارگری ۵ دی ماه ١٣٩٩
– جمعی از کارگران هفت تپه از بخش های مختلف: فراخوان به همکاران و چند نکته درباره برنامه های لازم برای اجرا کردن در هفت تپه
– اعتصاب وتجمع رانندگان اتوبوس رباط کریم وپرند در اعتراض به عوارض نجومی آزادراه تهران- ساوه
– تجمع اعتراضی کارگران کارخانه سیمان خوزستان نسبت به بلاتکلیفی شغلی بدنبال قطع گاز مقابل فرمانداری هفتکل
– تجمع اعتراضی کارگران اخراجی پتروشیمی ایلام مقابل پالایشگاه پنجشنبه چهارم دی ماه برای سومین روز ادامه یافت
– کنش های دامنه دار کارگران مترو تهران برای احقاق حقوق برحقشان وبی تفاوتی مسئولان ذیربط در شهرداری پایتخت
– تجمع اعتراضی در ورزشگاه قیطریه نسبت به تخریب این مجموعه ورزشی
– ابلاغ احضار برای اجرای حکم غیابی پروین محمدی
*جمعی از کارگران هفت تپه از بخش های مختلف: فراخوان به همکاران و چند نکته درباره برنامه های لازم برای اجرا کردن در هفت تپه
مهم و فوری
فراخوان به همکاران و چند نکته درباره برنامه های لازم برای اجرا کردن در هفت تپه
همکاران عزیز! به مقطع مهمی رسیده ایم و لازم است هشیارانه و متحدانه عمل کنیم. در باره برنامه ما برای خلع ید از بخش خصوصی و برنامه های بعد از ان و اینکه برای این اهداف چه باید بکنیم نکاتی را با شما در میان می گذاریم.
ما خواهان خلع ید از این بخش خصوصی فاسد و غارتگر هستیم. ما با سیاست خصوصی سازی در هر شکلش مخالفیم به نظر ما هرگونه بخش خصوصی و نه فقط اسدبیگی های اختلاسگر و غارتگر، معنیش بدبختی و خانه خرابی برای کارگران است.
یک عده از عوامل کارفرما و یک عده دولتی ها و اقتصاد دان! های وابسته به انها میگویند روند خصوصی سازی درست نبوده و باید تصحیح شود! این دروغ است. خصوصی سازی، خوب و بد ندارد. اهلیت دار و بی اهلیت ندارد. برخلاف گفته آن دانشجوی عدالت خواه که در تجمع تهران سخنرانی کرد و گفت خصوصی سازی حتی در انگلیس که مهد خصوصی سازی بوده با حساب کتاب بوده و همه چیز را خصوصی نکردن و با تنفس و حساب کتاب خصوصی کردن. ایشان طوری میگفت که انگار فقط مشکل این است که یا الان باید خصوصی سازی شود یا فردا و گویا اگر زمان بندی ان “درست” باشد مشکل حل است. باید به این تیپ افکار گفت که این یک تحریف آشکار است. خصوصی سازی حتی در همان کشورهای غربی هم فاجعه مطلق بوده است. باعث شکاف طبقاتی بیشتر و مصیبت و فقر و عدم امنیت شغلی و اخراج شده است. تنها سودش به جیب سرمایه داری میرود.
بنابراین نه تنها در ایران بلکه در سراسر جهان خصوصی سازی یکی از ابزارهای خاص سرمایه داری برای کسب سود و منافع بیشتر بوده و هست.
ما خواهان رفتن این بخش خصوصی هستیم و هیچگونه بخش خصوصی دیگری را قبول نداریم. وقتی میگوییم خواهان دولتی شدن یا کلا واگذاری شرکت به کارگران هستیم معنیش این است که در هیچ شکلی خصوصی و نیمه خصوصی و ارگان نیمه خصوصی و سپاه و بسیج و بنیاد مستضعفین و فرمان امام و بنیاد پانزده خرداد و کمیته امداد و … هیچ چیز دیگر را قبول نمیکنیم.
همکاران گرامی!
وقتی میگوییم خواهان دولتی شدن شرکت هستیم یعنی آخر خطی که میخواهیم همین است؟ نه. واقعیت این است که با دولتی شدن یک قدم جلو میرویم. حمله به معیشت کارگری و امنیت شغلی به درجاتی کمتر میشود. اگر مدیری دولتی اختلاس کرد آن مدیر شخصا بدهکار میشود و دولت مجبور است بدهی خودش به خودش بابت اختلاس را جبران کند و شرکت هفت تپه بدهکار نمیشود که بخواهند از گرده کارگران هفت تپه بیرون بکشند. مثل مدیران بانکی که اختلاس کردند و به کانادا رفتند کل بانک دولتی بدهکار شد اما از پول حساب های مردم برداشت نکردند که این اختلاس را جبران کنند. وقتی شرکت دولتی باشد اختلاس ها که تبدیل به روند عادی در مملکت ما شده فشارش را مستقیم به کارگر هفت تپه نمی آورد. اما الان صاحب شرکت بخش خصوصی است و همین بخش اختلاس کرده و شرکت را بدهکار کرده.
وقتی میگوییم شرکت دولتی بشود دیگر اجازه تغییر کاربری نخواهیم داد اما الان حتی مقامات دولتی میگویند آقا ایشان خریده و مالکیت خصوصی مقدس است و هر کاری میتواند بکند. هر چی داد میزنیم این شرط واگذاری نبود به گوش کسی نمیرود چون با اون همدست هستند و دلار گرفته اند. اما وقتی شرکت دولتی باشد هر غلطی بکند خود دولت را بدهکار میکند و نهایتا این است که مدیری را خلع میکنند و دیگری باید بیاید اما فساد آن مدیر به گردن شرکت نمی افتد.
وقتی میگوییم شرکت باید دولتی بشود منظورمان نیست که این ایده آل ماست. اصلا. ما میدانیم با لغو خصوصی سازی و دولتی شدن یک قدم بسیار مهم و تاریخی به جلو میرویم اما برای اینکه بر سرنوشت خودمان مسلط باشیم اجازه نمیدهیم یک مدیر دولتی بیاید و هر کاری خواست بکند. ما خواهان نظارت کارگری هستیم. شورای مستقل کارگری هفت تپه را باید در تمامی شئون دخالت دهیم. همین الان نمایندگان ما دارند به صورت شورایی حرکت میکنند و ما پشتیبان آنها هستیم ولی ما باید حرکت جمعی و شورایی را تقویت کنیم. همین حالا نمایندگان ما را تحت فشار گذاشته اند. در سکوت خبری دارند آنها را اذیت میکنند و برایشان پرونده سازی میکنند. همه شان بسیج شده اند که کل حرکت ما را بزنند. اما ما حامی نمایندگان خود هستیم. ما باید شورای کارگری مستقل خودمان را ایجاد و تقویت کنیم. باید این شورا بر همه مراحل نظارت کند. شرکت باید دولتی شود و با نظارت کارگری اداره شود. شرکت باید با اداره شورایی و جمعی و خرد جمعی و نظر همه کارگران به پیش رود. در اینصورت است که شرکت شکوفا میشود و وضعیت معیشتی ما ده ها برابر الان بهتر خواهد شد. ما باید برای اینکه بر سرنوشت خودمان مسلط شویم آگاه باشیم و تلاش کنیم. قطعا برای بعد از خلع ید هم باید به دقت برنامه داشت که داریم.
اینکه عوامل کارفرما راه افتاده اند و میگویند خوب اسدبیگ رفت بعدش چه؟ بعدش نظارت خود ما که اجازه کج رفتن و تخلف ندهیم. منافع تمام همکاران حفظ شود.
ما هم میدانیم چرا باید خصوصی سازی برچیده شود و هم میدانیم بعد از خصوصی سازی چطور باید باشد.
همکاران عزیز!
شاهد بودید که به خاطر ما در تهران تجمعی حمایتی برگزار شد که خیلی ها حمایت کردند. الان ماجرای هفت تپه در سکوت نیست که بتوانند با مقداری دلار و سکه ساکتش کنند. الان شروع کردن باز هم مثل طراحی سوخته انگ امنیتی و نخ نما به همکاران ما میزنند. این روش ها جواب نمی دهد.
همکاران عزیز و هشیار در هفت تپه!
قبلا هم گفته بودیم به رای هیات داوری چشم داریم اما فقط چند درصد و نه با تمام چشم و دل! ما مثل همیشه به نیروی اتحاد خودمان چشم داریم. همیشه وقتی متحد بودیم و اعتراض کردیم باعث شدیم اختلاسگران دادگاهی شوند و مجلسی ها حرکاتی کنند و …. اینها به خاطر فشار اعتراضات خود ما بوده. اما میدانیم در کنار رصد کردن تحرکات برخی مسئولین روی نیروی اصلی پیش برنده یعنی اتحاد خودمان تمرکز و حساب کنیم.
همکاران عزیز!
باید وارد حمایت عملی از فعالین مستقل کارگری شویم. مدیران اسدبیگی دارند آنها را به شدت آزار می دهند. باید همزمان معین کنیم که برای خلع ید از بخش خصوصی چه فشار و اعتراضی و اعتصابی را باید آغاز کنیم. باید برای زمانش توافق کنیم. راه حل یک قدم به پیش رفتن یعنی خلع ید از بخش خصوصی و دولتی شدن شرکت با نظارت شورای کارگری، فقط اعتراض متحدانه خودمان است و نه وعده های این یا آن مسئول.
لطفا این بحث را در روزهای آتی در بخش های مختلف انجام دهید تا برای اقدام عملی قدم برداریم.
جمعی از کارگران هفت تپه از بخش های مختلف- جمعه – ۵ دی ۱۳۹۹
*اعتصاب وتجمع رانندگان اتوبوس رباط کریم وپرند در اعتراض به عوارض نجومی آزادراه تهران- ساوه
عصرروز جمعه ۵ دی،رانندگان اتوبوس رباط کریم وپرند برای بنمایش گذاشتن اعتراضشان نسبت به عوارض نجومی آزادراه تهران – ساوه دست از کارکشیدند وبا توقف حدود ۸۰ دستگاه اتوبوس در کنار این اتوبان تجمعی برپاکردند.
یکی از این رانندگان اتوبوس معترض به خبرنگاررسانه ای گفت: این تجمع مسالمت آمیز را برگزار کردیم، تا شاید مسئولین که بارها وعده حل معضل عوارض آزادراه تهران- ساوه برای شهروندان رباط کریم و بهارستان را داده‌اند، حالا صدای ما را بشنوند.
وی گفت: تاکنون انتقادهای زیادی نسبت به نرخ عوارضی اتوبان تهران ساوه در رسانه‌ها منتشر شده است، اما هنوز کسی فریاد ساکنان رباط کریم و بهارستان را نشنیده است.
قابل یادآوری است که درمسیر ۲۰کیلومتری نسیم‌شهر، گلستان، رباط‌کریم و پرند سه عوارضی قرار دارد، که اهالی برای هر کدام باید مبلغ دو هزار پرداخت کنند، که منطقی نیست.
*تجمع اعتراضی کارگران کارخانه سیمان خوزستان نسبت به بلاتکلیفی شغلی بدنبال قطع گاز مقابل فرمانداری هفتکل
عصر روز چهارشنبه ۳ دی،کارگران کارخانه سیمان خوزستان برای انعکاس صدای اعتراضشان نسبت به بلاتکلیفی شغلی درپی قطع گازاین واحد تولیدی واقع در کيلومتر ۲۲جاده رامهرمز- هفتکل از طرف شرکت گاز استان خوزستان دست به تجمع مقابل فرمانداری شهرستان هفتکل زدند.
براساس گزارشات رسانه ای شده بتاریخ ۵ دی،مدیرعامل شرکت گاز خوزستان گفت: به مدیرعامل این کارخانه سیمانی از مهرماه نسبت به قطع گاز در دی‌ماه اطلاع‌رسانی شده و شرکت پخش فرآورده‌های نفتی می‌گوید آمادگی تامین سوخت مازوت با همان قیمت گاز را برای این کارخانه داشته است.
ناتوانی مدیرعامل این شرکت در برنامه ریزی مناسب موجب شده تا با قطع گاز، سوخت جایگزین مازوت برای استمرار تولید کارخانه وجود نداشته باشد .
*تجمع اعتراضی کارگران اخراجی پتروشیمی ایلام مقابل پالایشگاه پنجشنبه چهارم دی ماه برای سومین روز ادامه یافت
کارگران در کار ساخت و آماده‌سازی سایت الفین پتروشیمی ایلام فعال بوده و چند سال سابقه کار دارند. اما در آستانه بهره برداری از سایت به عنوان نیروی «مازاد» اخراج شده‌اند.
۳۰ کارگر اخراج شده از کارگران بومی پتروشیمی هستند گفته‌اند: «بعد از خاتمه کار ساخت، نیروهایی را از بیرون استخدام کردند و به ما گفتند که دیگر نیازی به شما نداریم». کارگران اخراجی پتروشیمی ایلام به استاندار و امام جمعه ایلام نیز نامه نوشته و خواستار بازگشت به کار شده‌اند. شرکت پتروشیمی ایلام واقع در نزدیکی شهرستان چوار در سال ۱۳۸۴ به بخش خصوصی واگذار شد. اعتراض به «پارتی‌بازی» و «عدم استخدام نیروی کار بومی» در پتروشیمی ایلام سابقه دار است. فروردین ۱۳۹۷ پس از آن که مدیران ۱۱ تن از کارگران بومی را اخراج کردند اعتصاب دو هفته‌ای در پالایشگاه شکل گرفت. شمار زیادی از کارگران به مراجع امنیتی و قضایی احضار شدند.
۱۵ تن از کارگران بازداشت شده به اتهام «اخلال در نظم و آسایش عمومی» هر یک به شش ماه زندان و ۷۴ ضربه شلاق زندان محکوم شدند.
اتحادیه آزاد کارگران ایران
پنجشنبه ۴ دی
*کنش های دامنه دار کارگران مترو تهران برای احقاق حقوق برحقشان وبی تفاوتی مسئولان ذیربط در شهرداری پایتخت
روز جمعه ۵ دی کارگران مترو تهران با اشاره به کنش های دامنه دارشان برای احقاق حقوق برحقشان وبی تفاوتی مسئولان ذیربط در شهرداری پایتخت،افزودند:به هرجایی که فکرش را کنید، اعتراض خود را رساندیم، از ثبت شکایت در سامانه ۱۸۸۸گرفته تا بازرسی مترو اما هیچکدام راه به جایی نبرد.
مترو تهران به عنوان یکی از خطرناک‌ترین و نقطه کانونی شیوع کرونا شناخته شده است و کارگران آن این روزها به دلیل الزام ضدعفونی مداوم قطارها پس از شیوع کرونا حجم کاری بیشتری را به دوش می‌کشند، اما برخی از آنها نسبت به شرایط سخت کاری خود گلایه‌هایی دارند. عدم پرداخت بموقع حقوق تا نداشتن حتی یک روز مرخصی در ماه، مهمترین گلایه‌های این کارگران به شرایط سخت کاریشان است.
این در حالی است که رسیدن به حداقل حقوق اولیه کارگری، قانون و وظیفه پیمانکار است و از طرفی شهرداری تهران نیز بیش از دو سال است که دستورالعمل رسیدگی و نظارت بر وضعیت حقوق کارگران را ابلاغ کرده که در چنین شرایطی حسن اجرای این دستورالعمل در ابهام است، آن هم در چنین شرایطی که انتظار میرود توجه به سلامت و معیشت کارگران مشغول در خطوط بیشتر مورد توجه قرار گیرد، اما ظاهرا تعهد به وظایف قانونی در جهت عکس این انتظار پیش میرود.
یکی از کارگران قطارشویی خط ۳ مترو درباره شرایط کار و پرداخت حقوق و مزایای کارگران به خبرنگار رسانه ای گفت: ۶ سال است که در مترو تهران کار می‌کنم و در این مدت پیمانکاران مختلفی آمدند و رفتند، اما در دو سال گذشته با پیمانکاری کار می‌کنیم که کار کردن با او شرایط را هر روز برای ما سخت‌تر کرده است. نیروهای خدماتی در این مدت از ۴۸ نفر به ۱۱ نفر رسیده و فشار کاری خیلی بالایی به ما وارد میشود، چرا که در گذشته در هر شیفت ۱۳ نفر بودیم، اما اکنون آن تعداد را به دو نفر تقلیل داده‌اند.
او با تاکید بر اینکه این تعدیل نیرو باعث لغو مرخصی‌های به حقشان شده است، ادامه می‌دهد: این شرایط در حالی است که دو ماه هم حقوق دریافت نکرده‌ایم.
او که از پرداخت نامنظم بیمه نیز گله دارد، ادامه می‌دهد: بیمه‌های ما در برخی ماه‌ها رد نشده و در استعلامی که از تامین اجتماعی گرفتم، متوجه شدم، بیمه اسفندماه ۹۸ و خرداد ماه ۹۹ را واریز نکرده‌اند و باعث شده همکارانم در دریافت بیمه بیکاری هم به مشکل بخورند. آن‌هایی که تعدیل نیرو شدند به دلیل پرداخت نشدن بیمه، امکان دریافت بیمه بیکاری را ندارند.
لغو مرخصی‌ها و کار پیوسته نیز موضوع دیگری است که به آن اشاره دارد و در این باره این طور می‌گوید: قبلا ما به صورت شیفتی کار می‌کردیم، اما الان دو ماه است که به صورت ثابت کار می‌کنیم و هر روز باید سرکار حاضر باشیم؛ بدون تعطیلی، بدون استراحت و حاضر شدن سر کار برای ما یک «باید» است. اگر بخواهیم یک روز به هر دلیلی سر کار حاضر نشویم، حتما باید یک جایگزین بگذاریم. با این شرایط ما هیچ جمعه‌ای نداریم و تعطیلات برای ما یک رویا شده است.
پیشنهاد شیفتی کردن را نیز چندبار مطرح کرده‌اند، اما با پیشنهاد آنها موافقت نمیشود؛ «کوچکترین اعتراضی هم با تهدید به اخراج مواجه است. مرخصی حق کارگر است و حالا که این حق از ما گرفته میشود، حداقل پاداش آن را باید به ما بدهند.»
او در پاسخ به این سوال که آیا تجهیزات حفاظت فردی برای ضدعفونی در اختیار شما قرار می‌گیرد یا خیر، می‌گوید: چند باری ماسک داده‌اند، اما لباس خاصی در اختیار ما نگذاشتند. ماسک را خودمان تهیه می‌کنیم، کفش هم خودمان خریده‌ایم. من به خاطر مواد ضدعفونی که با آنها سرکار داریم، از ماسک مخصوصی استفاده می‌کنم و هفته‌ای ۳۵هزار تومان پول دو ماسک می‌دهم، حالا شما فکر کنید، حقوق هم نگیریم، حداقل در این شرایط نباید مشکل تامین ماسک و تجهیزات ضدعفونی را داشته باشیم.
او ادامه می دهد؛ چرا وقتی تعدیل نیرو میکنند فقط به جیب خودشان نگاه میکنند؟ چرا فشار را به کارگر وارد میکنند؟ با دو میلیون و ۸۰۰ که آن هم دو ماه است پرداخت نشده، چطور زندگی را مدیریت کنیم؟ تازه حقوق ماه‌های دیگر هم کامل پرداخت نشده و اینگونه نبوده که حقوق را کامل پرداخت کنند، گاهی در دو تا سه مرحله حقوقم را دریافت کرده‌ام و من همیشه برای اقساط و هزینه زندگی می‌مانم و پول قرض می‌کنم.
از کارگر دیگری درباره شرایط کار در این خط مترو سوال می‌پرسم؛ او در جمع تعدیل نیرویی‌های شرکت است و مدتی است که از کار بیکار شده، درباره شرایط کاری‌اش می‌گوید: ما شیفتی کار می‌کردیم، با کرونا شب‌کار دائم شده بودیم و دو سه ماه بدون هیچ حق و حقوقی باید شب‌ها هم برای ضدعفونی قطارها حاضر می‌شدیم، هیچ اضافه‌کاری هم برای ما در نظر نگرفته بودند. گرچه حقوق عادی ما را هم با تاخیر می‌دادند چه برسد به اضافه کار!
او به تبعیض بین استخدامی‌های شهرداری و نیروهای خدماتی معترض است و می‌گوید: فقط از ما کار کشیدند، چطور است که حق و حقوق نیروهای استخدامی مترو به موقع پرداخت میشود، اما کارگران پیمانکاری اینطور قطره‌چکانی باید حقوق دریافت کنند؟
از او درباره اعلام نارضایتی اش به مسئولان مترو می‌پرسم، می‌گوید؛ به هرجایی که فکرش را کنید، اعتراض خود را رساندیم، از ثبت شکایت در سامانه ۱۸۸۸ گرفته تا بازرسی مترو اما هیچکدام راه به جایی نبرد.
درباره قراردادهایشان نیز اینگونه توضیح می‌دهد: قراردادها سه ماهه، گاهی یک ماهه و در واقع هرگونه‌ای که دلشان می‌خواست، قرارداد می‌بستند و بیمه هم در این سه ماه نصفه و نیمه پرداخت شده است.
شرایط را از کارگر دیگری جویا می‌شوم. همه نیروهای تعدیل شده خط ۳ و ۴ مترو هستند. گلایه از نداشتن مرخصی و عدم پرداخت به موقع حقوق، حرف مشترک همه‌شان هست.
“مرخصی نداریم، هر روز هم باید سر کار برویم، حتی از نظر قانونی هم بعد از یک هفته کار، یک روز استراحت باید داشته باشیم که آن را هم از ما گرفته‌اند، از طرفی در ماه دو روز و نصف هم مرخصی داریم که این را هم نمی‌دهند و میگویند مرخصی نداریم. میگویند مرخصی و استراحت خبری نیست، مگر با جایگزین!
او از تهدیدهای کارفرما به اخراج هم گلایه دارد و می‌گوید: هر وقت اسم حقوق را می‌آوریم، تهدید به اخراج می شویم، ما کارگریم و کار می‌کنیم و در ازای آن حقوق میخواهیم. حداقل دو ماه یکبار که میشود حقوق بدهند.نباید هر اعتراضی با تهدید به اخراج روبرو شود. میگویند تعدیل نیرو کردیم که بتوانیم حقوق بدهیم، تعدیل نیرو هم کردند، اما حقوق نداند.
او در پاسخ به این سوال که ماسک و تجهیزات در اختیار کارگران قرار می‌گیرد؟ می‌گوید: برخی اوقات ماسک می‌دهند، سال گذشته یک دست لباس کار به ما دادند، کفش را خودم خریداری کردم. اتاق استراحت ما نزدیک محلول‌های ضدعفونی قرار دارد و تهویه‌اش مناسب نیست. یک یخچال و همچنین ماکروفر برای گرم کردن غذا نداریم، فرش اتاق استراحت را هم یکی از کارگران تهیه کرده است.
*تجمع اعتراضی در ورزشگاه قیطریه نسبت به تخریب این مجموعه ورزشی
عصر روز پنج شنبه جمعی از ورزشکاران وپیش کسوتان با تجمع در ورزشگاه قیطریه واقع در شمیرانات تهران اعتراضشان را نسبت به تخریب این واحد ورزشی اعلام کردند.
*ابلاغ احضار برای اجرای حکم غیابی پروین محمدی
صفحه اینستاگرام پروین محمدی:روز ۲۹ آذر طی ابلاغیه ایی در سامانه ثنا ، ۵ روز مهلت به من دادند که خودم را به شعبه ۱ اجرای احکام شهید مقدسی اوین برای اجرای حکم خودم را معرفی کنم
حکمی که نه میزانش برام مشخصه و نه اتهاماتش
طبق شماره پرونده ایی که در ابلاغیه نوشته شده مشخصه که پرونده کذایی را از سال ۹۶ باز کردند و بدون هیچ ابلاغیه ایی جهت حضور در دادگاه و بدون هیچ بازجویی و دستگیریی، فقط برای اجرای آن برایم ابلاغیه فرستادن
