این شماره: جشن هم برای ناسیونالیستها وسیله ای برای رسیدن به هدف است.
جشن نوروز ایام شادی و سرور مردمان منطقه پهناوری از جهان است که از شرق سرزمین تاریخی خراسان یعنی ازماورای رودخانه های سیحون و جیحون شروع می شود و تا غرب رودخانه های دجله و فرات ادامه دارد. مردمان زیادی این ایام را جشن می گیرند و به بهانه تولد مجدد طبیعت شادی می کنند. ناسیونالیستهای کردستان نوروز را به ابزاری برای نفوذ در میان مردم تبدیل کرده و آن را جشن “کردها” و برگزاری آن را تداوم “آتش شورش کردستان” می نامند. ناسیونالیستها که در پی حکومت و غارتگری یک اقلیت کوچک بر یک جامعه بزرگ هستند چاره ای جز فریب مردم برای کسب قدرت ندارند لذا هر چیزی را وسیله ای در خدمت اهداف خود می دانند. جشن و لباس و زبان و غذاهای محلی و فرهنگ و موسیقی و تاریخ و حتا خود انسان را به ابزار تبدیل می کنند تا بلکه به مقصود خود برسند. اما بد شانسی ناسیونالیستها در این است که کمونیستها هستند تا مردم را از این شگردهای قدیمی ناسیونالیستها آگاه سازند و اجازه ندهند مردم به ابزار و اهرم قدرت یابی آنها تبدیل شوند. و جالب اینکه ناسیونالیستها مدعی می شوند که کمونیستها مخالف نوروز کردها هستند. و یا مدعی هستند که کمونیستها قصد تحریف تاریخ کردها را دارند و غیره. اما حتا به ذهنشان نمی رسد که قدمت جشن نوروز هزاران سال است و قدمت ناسیونالیسم در جهان فقط ۲۵۰ سال و در کردستان فقط صد سال است. لذا بهره برداری یک جنبش سیاسی متاخر(ناسیونالیسم) از یک جشن قدیمی (نوروز) و آن را شناسنامه خود انگاشتن اصل ماجراست و دعوا بر سر خود نوروز نیست.
مرکز همکاری احزاب کردستان ایران یعنی حزب دموکرات کردستان ۱ و ۲ و سازمان زحمتکشان کردستان ۱ و ۲ + سازمان خبات اسلامی نوروز را بعنوان سمبل اتحاد ملت کرد اسم گذاری کرده اند و در یک لگو بمناسبت نوروز ۱۴۰۰ خورشیدی زنان و مردان و کودکانی با پوشش کامل و حجاب-مانند به نوعی که دل جنبش اسلامی سلفی و مفتی چی را خشنود سازد آراسته است. که این رسمن اثبات دکترین همیشگی ناسیونالیسم یعنی “هدف وسیله را توجیه می کند” است. این سیاسی کردن جشن ها و استفاده ابزاری از آن بعنوان پیام به جنبش اسلام-سیاسی داخلی و خارجی که ادامه همان پروژه سیاسی کردن زبان و موسیقی و فرهنگ و دین و مذهب است همگی در خدمت اهداف سیاسی این احزاب غیر مردمی است. سیاسی کردن نوروز کپی سیاسی کردن ایام عزاداری تاسوعا و عاشورای شیعه توسط خمینی است. ناسیونالیستهای کردستان از همه گیری و محبوبیت جشن نوروز در میان مردم مطلعند و لذا با سیاسی کردن آن قصد دارند این ایام شادی را وسیله اهداف غیر مردمی خود سازند. بعلاوه مصادره نوروز بعنوان جشن “کردها” خلاف واقعیت تاریخی این جشن است که توسط مردمان مناطق وسیعی از خاورمیانه تا آسیای مرکزی جشن گرفته شده و می شود. که البته این نکته اینجا زیاد اهمیت ندارد.
آنچه اهمیت دارد و لازم است مورد اعتراض قرار بگیرد آن است که در لگویی که این احزاب ناسیونالیست ساخته اند و از وب سایت مهر حکومت اسلامی برداشته اند زنان دارای حجاب کامل هستند و این دقیقن پیام سیاسی ناسیونالیستهای کردستان به جنبش اسلام-سیاسی داخلی (سلفی ها و مفتی چی ها) و خارجی (دولتهای اسلامی ترکیه و عربستان) است که سکولاریسم سیاست قدیمی حزب دموکرات را کنار گذاشته اند و اعلام آماده گی کرده اند که ما سنی هستیم و مخالف حکومت شیعه ایران و آماده دخالت دادن دین اسلام در دولت کردی هستیم بشرطی که دولتهای داعش پرور منطقه مانند ترکیه و عربستان و قطرحاضر شوند در ضدیت با حکومت فاشیستی جمهوری اسلامی به آنها کمک مالی و تسلیحاتی بکنند. اگر این احزاب موفق شوند که حکومتهای داعش پرور منطقه را به حمایت از خود راضی کنند بی گمان جنگ ویرانگر دیگری بر جامعه ما تحمیل خواهند کرد که هر دو طرف این جنگ داعشند یکی شیعه و دیگری سنی و آتش افروز آن احزاب بی مسئولیت ناسیونالیست که در این آتش جز مردم کردستان کسی زیان نخواهد دید. در نتیجه مردم و احزاب کمونیست نباید به این تلاشهای ضد مردمی احزاب ناسیونالیست بی تفاوت بمانند.
بعلاوه در این لگوها زنان وسیله ارسال پیام قرار گرفته اند و با سر و بدن کاملن پوشیده ظاهر شده اند این در حالی است که زنان پیشمرگ بعد از سالها کشمکش با مرد سالاری در احزاب ناسیونالیست موفق شده بودند که درجه ای از حقوق و آزادیهای مدنی را به این احزاب تحمیل کنند و از آن جمله آزادی پوشش بود. این لگوها با این حجاب اسلامی دیگر حمله مستقیم به جنبش آزادی خواهی و برابری طلبی زنان در جوامع کردستان است. بعد از اینکه چهل سال زنان را در خدمت به جنبش کردایتی مسلح کرده و به میدان جنگ فرستاده اند اکنون با حجاب پیچی زنان در این لگوها تمام آن جان فشانیها و مبارزات را یکجا به حراج گذاشته اند. و این یعنی فروش جنبش زنان توسط جنبش ناسیونالیستی به جنبش اسلام-سیاسی و این یعنی خیانت به مبارزات زنان در جوامع کردستان برای احقاق حقوق پایمال شده خود. در نتیجه کردی کردن و اسلامی کردن جشن نوروز در خدمت سیاسی کردن این جشن است تا نهایت سود خود را از آن بگیرند در ایام ورشکستکی سیاسی دولت-کردی خود در حکومت اقلیم. وقتی حکومت کردی اقلیم بعد از سی سال به بن بست همه جانبه رسیده و فساد سیاسی و اداری و اختلاس و دزدی مالی واقتصادی حکومتشان را علنن در مقابل مردم قرار داده است که برای آرام کردن جوانان حق طلب و معترض بر رویشان گلوله گشودند مجبورند بیایند و با کردی کردن نوروز دل مردم را گرم نگاه دارند و با اسلامی کردن آن دل جریانات سلفی داخلی و دولتهای اسلامی منطقه را بدست آورند. این است پروژه سیاسی ناسیونالیستهای کردستان با استفاده از ابزار جشن نوروز.
آیا جامعه کردستان اجازه خواهد داد احزاب ناسیونالیست و اسلامی سرنوشتشان را بازیچه اهداف و امیال سیاسی و شخصی خود بکنند یعنی همان داستان اقلیم کردستان تکرار شود؟ آیا احزاب کمونیست می توانند سدی محکم از شوراهای کارخانه و محلات در برابر تاخت و تاز این احزاب بی مسئولیت و غیر مردمی ایجاد کنند؟ آیا زنان مبارزه و برابری طلب اجازه می دهند جنبش مردسالار و ضد زن ناسیونالیستی با سرنوشتشان بازی کند وآنها را ابزار اهداف شوم سیاسی خود قرار دهند؟ آیا جوانان آزادی خواه اجازه می دهند احزاب ناسیونالیست نمونه دیگری از”اداره محلی” در پیمان آتش بس با سپاه پاسداران و دراین اوضاع متحول پیش رو در کردستان ایران ایجاد کنند و در صورت اعتراض مردم برویشان شلیک کنند؟ خیر نباید اجازه داد.
اقبال نظرگاهی
۱۹ مارس ۲۰۲۱
