این شماره: بن بست ناسیونالیسم کردی دراقلیم کردستان بن بست مردم نیست؛
راه حل حکومت شورایی است
از روز ۲۲ نوامبر و در سه روز گذشته (۲۰۲۱) دانشجویان دانشگاه های اقلیم کردستان وارد خیابان شدند تا صدای حق طلبی بی پاسخ خودشان را بگوش مردم برسانند. دانشجویانی گفته اند ما یک وعده غذا می خوریم تا فشار مالی زیادی بر خانواده مان تحمیل نکنیم. طرفداران حکومت اقلیم مدعی اند که کتک کاری دانشجویان که در سوشیال میدیا منتشر شده صحنه سازی است و کار دشمنان. وقتی میدیا با دانشجویان در حال راهپیمایی به اصطلاح مصاحبه می کرد به دانشجویان گفته بودند که بگویند اعتراض ما فقط به قطع وام تحصیلی است و ما هم حق اعتراض داریم؛ تا نکند جوانی حرفی بزند که سران اقلیم درب رسانه اشان را تخته کنند. این پرده پوشی و ماست مالی اعتراض نشان از میزان و سطح آزادی بیان در جامعه تحت سیطره ناسیونالیسهای کردستان دارد. آیا از نگاه یک طرف-سوم این آزادی هدایت شده و محدود و جهت دار همان میزان آزادی دولتهای صدام و اردوغان و خمینی و خامنه ای نیست؟ آنهاییکه حق دانشجویان را بالا کشیده و اعتراض دانشجویان را با سرکوب پاسخ می دهند همان ناسیونالیستهای کردستان هستند که صد سال جوانان کردستان را به قربانگاه ناسیونالیستهای ترکیه و عراق و ایران بردند تا امروز در قدرت باشند و همان بلایی سر جوانان اقلیم کردستان می آورند که صدام و ناسیونالیسم عرب آورد.
در پایتخت حکومت اقلیم کردستان صدها نیروی انتظامی و ضد شورش و لباس شخصی صد نفر دانشجو را به محاصره خود در آورده و از نزدیکی مردم به آنها جلوگیری کردند. در عین حال مبایل همه دانشجویان را ضبط کرده و از تهیه گزارش توسط خبرنگار جلوگیری کردند. در پایتخت دوم اقلیم اما تعداد بیشتری دانشجو حضور داشتند و مردم موفق به ملحق شدن و حمایت از دانشجویان شدند و تعداد نیروهای ضد شورش بنسبت اربیل کمتر. آنچه که کاملن قابل مشاهده است فاصله نسل جوان از اقلیت حاکم چپاولگر و استفاده سرکوبگران از همان شیوه های حزب بحث صدام در بی احترامی و شکنجه و یورش خیابانی به معترضین بود.
پرچم کردستان که شرف و ناموس جنبش ناسیونالیستی کورد است زیر پای دانشجویان معترض و خشمگین قرار گرفت. در واکنش به ان، اعتراض برحق دانشجویان را به دشمنان خلق کورد، عرب ها و ترکها و فارسها و جاشها منسوب کردند. خودشان جاش حکومتهای عراق و ترکیه و ایران هستند اما در تبلیغاتشان هر اعتراضی را منتسب به این دولتها می کنند تا بهانه سرکوب داشته باشند. مردم کورد ساکن سایر بخشها، اوضاع اقلیم را از دریچه تبلیغات فریبکارانه میدیای وابسته و حلقه بگوش و ابزار حکومت اقلیم می شنوند و می بینند و نه از نگاه مردم خود اقلیم. کشتن روزنامه نگاران مردمی و معترض و رادیکال، کارکرد روزانه و روتین این حکومت کوردی است. گویا پرچم پیروز کردستان را مردم معترض کورد زیر پا نگذاشته اند بلکه عربها و جاشهای ترکیه و ایران این کار را کرده اند. در همان حال حاضر نیستند وارد دانشگاه شوند و صدای واقعی دانشجویان را بگوش همه مردم برسانند. امروز ۲۴ نوامبر دانشجویان پیام دادند که یک هفته اعتراضات خودش را بتاخیر می اندازد چون شهر پر از نیروی نظامی شده و انها نمی خواهند کار به خشونت کشیده شود و برای آرامی اوضاع از آمدن به خیابان منصرف می شوند اما همچنان خواسته برحق خودشان برای بازپرداخت وام تحصیلی را خواستارند و آن را پی می گیرند.
ناسیونالیستهای کردستان با اسلحه حکومت می کنند و جیبهایشان پر از پول مردم است. با تبلیغات زیاد و قبضه تمام میدیای اجتماعی در دست خود، مردم را فریب و مطیع دولت -نو پای- کوردی کرده اند. در علت وابستگیشان به دولتهای همسایه به مردم گفته اند ما با جمهوری اسلامی هستیم تا برق بگیریم و با ترکیه هستیم تا نفتمان را بفروشیم. بعد از سی سال نه برق و نه آب مردم تامین نیست درحالیکه درآمد اقلیم از درآمد کشور اردن بیشتر است. کمک هزینه دانشجویان کمتر از بیست دلار در ماه است، اما فقط لباس ها و ساعت دست سران حکومت اقلیم یک میلیون دلاربها دارد. این را جوانان می بینند و فریب زرق و برق میدیای حکومتی و فلاکت اقتصادی را بعهده دولتهای همسایه انداختن را نمی خورند. برعکس دولتهای همسایه در پیوند محکم با دولت اقلیم هستند. دولت ترکیه ۴۰ کیلومتر وارد خاک اقلیم شده و مانده و می کشد، اما حکومت اقلیم شکایتی را تسلیم هیچ نهاد بین المللی نکرده است. اکنون افشا شده که جناب بارزانی به درخواست اردوغان پاسخ مثبت داده است و (نیروهای روژ) را با لباس ارتش ترکیه برای جنگ به قره باغ و لیبی فرستاده است. اقلیم ۱۰ تا ۱۵ نفر ولیعهد دارد. فرزند تمام سران احزاب پارتی و اتحادیه میهنی ولیعهد هستند. این ولیعهدها هواپیمای شخصی دارند اما جوانان مردم بی کار و بی آینده راهی اروپا می شوند. این حکومت اکنون ۳۱ میلیارد دلار بدهی دارد در حالیکه روزانه از چند منبع درآمد کسب میکند.
مردم کردستان که برای صد سال ابزار مبارزه جنبش ناسیونالیستی قرار گرفتند، اکنون تنها و تنها به حق تدریس زبان کوردی و پوشیدن لباس کوردی و آزادی موسیقی کوردی رسیدند و بس. این مردم با سابقه صد سال خون دادن، سی سال است تحت انقیاد یک حکومت عشیره ای و خانواده گی یک عده چپاولگر قرار گرفته اند که نه فقط مخالفین خود را که حتا رقبای حزبی و اخیرن حتا رقبای خانواده گی خود را سر بنیست کرده اند و می کنند. سران حزب پارتی حتا جوابگو پارلمان خودشان را نیستند تا چه رسد به مردم. معلوم نیست ثروت روزانه اقلیم بکجا می رود؟ معلوم نیست کتک زدن جوان دانشجو با قنداق تفنگ در خیابان جلو چشم مردم و استفاده از هواپیما در سرکوب تظاهرات شهری همان سرکوب صدام و خمینی و اردوغان نیست پس چیست؟ وقتی کوردهای خارج از اقلیم بهشان اعتراض می کنند همیشه یک پاسخ را دارند: تو در اینجا نیستی و عمق موضوع را نمی دانی و فقط چیزی را شنیده ای و به این ترتیب خود را از پاسخگویی معاف می کنند.
راه چاره چیه؟ مردم می دانند بدست گیری دولت توسط شوراهایشان راه حل است. اما سرنگونی این دولت کار ساده ای نیست. همچنین مردم از شروع جنگ دوباره میان احزاب حاکم که چند بار شاهد خونین و ویرانگری آن بوده اند می ترسند. جنگ بر سر اداره شهرها و قلمرو، جنگ بر سر درآمد گمرک، جنگ بر سر درآمد نفت، و کشمکش بی پایان بر سرسایر منابع ثروت و مکنت جامعه کردستان چند وچندین بار میان احزاب مسلح صورت گرفته است. ده ها بار مخالفین خودشان را ترور کرده اند. و ۲۵ هزار زن را به تیغ تیز و خونین شرف و ناموس پرستی اسلامی سپرده اند تا در نهایت به مقام و دزدی و چپاول برسند. دخالتشان در حکومت عراق هم حمایت از کاندیدایی است که ثروت و پول بیشتر برایشان بفرستند. نفت اقلیم کردستان در دست دولت ترکیه است که ثروت و درآمد آن میان سران اقلیم و دولت اردوغان تقسیم می شود و مردم را منتظر بهتر شدن اوضاع در اینده کرده اند. خاصیت وطن پرستی و پرچم پرستی در همین قانع کردن و فریب دادن و منتظر نگاه داشتن مردم است. اینها حتا نماینده نظام سرمایه نیستند بلکه دزد و چپاول گر و خودفروش سیاسی هستند. رفسنجانی در مورد جلال طالبانی گفته بود او یک فاحشه سیاسی بیش نیست و با همه هست.
فریبکاری حکومت اقلیم کردستان مانند فریبکاری تمام ناسیونالیستها و حکومتهای دزد و چپاولگر مثل جمهوری اسلامی حواله دادن معضلات و مشکلات به دشمنان خارجی است. با این تفاوت که ناسیونالیستهای کردستان بسیار موفق تر بوده اند چون در همان حال که شاهد دخالت و حضور دولتهای ترکیه و ایران و بغداد در کردستان هستیم. تقصیر اوضاع را به گردن ترک و فارس و عرب گذاشته و بر احساسات قومپرستانه می دمند و می نازند. اما جواب کوبنده کارگران هفت تپه به جمهوری اسلامی خطاب به مردم ایران که دشمن ما همین جاست دروغ میگن آمریکاست، پاسخ کوبنده ای است به همکاران جمهوری اسلامی در حاکمیت اقلیم کردستان. به قول بزرگی شاید بشود یک نفر را برای همیشه و همه را برای یک مقطع فریب داد، اما همه را نمی شود برای همیشه فریب داد. حاکمان دزد و چپاولگر اقلیم کردستان بدانند که دیر یا زود باید سکان قدرت را به شوراهای مردم بسپارند و پاسخگوی تمام جنایات و دزدیهای خود باشند.
اقبال نظرگاهی ۲۵ آبان ۲۰۲۱
