نهایتا بدنبال «منشور مطالبات حداقلی …» که بنوعی اسم برنامه حداقلی را نیز با خود حمل میکرد و در بیان واقع کپی سر و ته بریده برنامه سوسیال دمکراتهای دول غربی بود، اینبار طیف دیگر منشوریستها، خواه در هماهنگی با منشور حداقلی خواه در رقابت با منشوریستهای تا کنونی، منشور حداکثری و تکمیلی خود تحت عنوان «منشور آزادی رفاه برابری» را انتشار دادند. یک تفاوت مهم منشور حداکثری با منشور حداقلی و منشوریستها در اینست خواسته اند به خواننده القاء کنند ضد سرمایه داری است، اما نیست. آنها هیچ جا شکل حکومت آتی و ضامن اجرایی اداره جامعه را مشخص نکرده اند در این منشور چه مکانیزمی است، اما در چشم انداز بظاهر ضد سرمایه داری این منشور هم، تنها در حرف و آنهم به شیوه پوشیده گفته شده، تمام مصائب از اشکال سرمایه داریست! تدوین کنندگان منشور بر این واقفند، ذکر مصائب دنیای سرمایه داری بخودی خود چیزی را بیان نمیکند! کمااینکه چیزی فراتر از برنامه سوسیال دمکراتها و دولت رفاه در افق این منشور هم بواقع دیده نمیشود! احیانا تدوین کنندگان این منشور هم عامدانه از شکل و محتوای حکومت آتی که سوسیالیستی و کارگری باشد پرهیز کرده اند، بعید نیست آنها هم نگران آن بوده اند مبادا “سخن گفتن از سوسیالیزم و حکومتی کارگری و شورایی توده ها را رم بدهد!”. تدوین کنندگان ابتکار دیگری بخرج داده اند از یکسو “حکومت انسانی” فرقه کمونیست تجدید نظرطلب پرهیز کرده اند و از دیگر سو بجای جامعه مدنی ایدئالیستها نیز از “جامعه بشری” سخن گفته اند، تا بزعم خود وجهه رادیکالتری به منشور خویش بدهند. اما باز این ابتکار تدوین کنندگان نتوانسته اینرا
پرده پوشی کند که «جامعه بشری» مد نظرشان فاقد طبقات نیست. جامعه بشری حتی ایدئالیزه شده منشور هنور تماما طبقاتیست. و این طبقات منافع تماما متباین دارند و در جنگی آشتی ناپذیر با هم بسر می برند! منشوریستهای حداکثری به نیابت از کارگران، الگوی “سوسیالیزم اردوگاهی شوروی” را در این منشور ترسیم کرده اند تا خواننده بین اشکال حکومت از سوسال دمکراسی تا دولت رفاه سرگردان بماند و آنر بعنوان آلترناتیو کارگری و سوسیالیزم بپذیرد. این از نظر مضمونی. تفاوت دیگر این منشور با منشور حداقلی در این است آنها به جای اینکه به تشکلات صنفی و مدنی متکی باشد که بعضا بی نام و نشان و بخشا سکت و فرقه ای بودند، بجز چندتایشان،به فعالین سیاسی و کارگری و مدنی حقیقی و حقوقی از همه اقشار اتکاء نموده و با جمع آوری امضا آنرا نیروی مادی منشور قرار داده است. تفاوت بعدی در اینست، منشور مطالبات حداقلی به نیابت از کل جامعه میخواست افق تماما رفرمیستی را از طریق الگوبرداری سر و ته برید برنامه سوسیال دمکراتها و با همه تناقضات درخود بر مبارزات چندین دهه کارگران و سایر اقشار جامعه ناظر کند، و آنرا بعنوان آلترناتیو در برابر راست پرو غربی مطرح کند، و پیروزی را جشن بگیرند. منشور «آزادی رفاه برابری» به نیابت از طبقه کارگر بگونه ای فرموله شده، تا منشور را ضد سرمایه داری جلو دهد، اما باز نتوانسته برغم اینکه زبان ضد سرمایه داری را بکار برده، شکل دیگر سرمایه داری محتضر(نظیر بخشی از کشورهای آمریکای لاتین) را پنهان نماید. میخواهد از میان این دو مدل سرمایه داری بازار آزاد و سرمایه داری دولتی یکی را بعنوان بدیل کارگری و سوسیالیستی بخورد جامعه بدهد! این منشور دوالیستی است. آنچه را از ضدیت با سرمایه داری میگوید در متن منشور خبری از ضامن امحای آن نیست و همه وعده های قید شده در منشور در چهارچوب دولت رفاه و دولی که سوسیال دمکراسی حاکم بوده, که عمدتا شکست را تجربه نموده آمده است و این منشور اگر در جامعه ایران هم قابل اجرا باشد سرنوشتی مجزا از آنها نخواهد داست. منشور از این حیث دورنمایی جز تلفیقی از سوسیال دمکراسی دول غربی و دولت رفاه تجربه شده در دوران اتحاد جماهیر شوروی سابق و مدل کشورهای آمریکای لاتین کنونی را ترسیم نکرده و وعده نداده. این منشور هم نظیر منشوریستهای راست و چپ, هیچ جا از مکانیزم اجرائی وعده های داده شده، اسم نبرده است. اما این منشور حداکثری از همین حالا آب سرد بر دست منشوریستهای حداقلی ریخت. و اکنون منشوریستهای راست و چپ دو راه بیشتر ندارند یا باید به دنباله روی از آن بپردازند، یا اینکه چگونه در رقابت با راست پرو غربی، رفتند پشت منشور حداقلی و همایش کلن تا آنها را از میدان بدر کنند، اینبار باید به رقابت با این «منشور آزادی رفاه برابری» بیافتند! منشور حداکثریها ظاهرا همه وعده ها داده شده و قید نشده در منشور حداقلی را به شکل کامل فرموله نموده و بعید نیست راست جامعه را سهل است کل چپ بورژوازی اعم از لیبرال دمکراتها, رفرمیستها, سانتریستها و سوسیال دمکراتها…پشت آن به خط شوند و به آن اقتدا کنند. جدا از نکاتی که بطور فشرده پیرامون منشور «آزادی رفاه برابری» گفته شد میخواهم تاکید کنم این منشور هم افق جنبش کارگری را به یکی از مدلهای نظام سرمایه داری محدود میکند و جنبش کمونیستی و کارگری ایران را در بیان واقع از اهداف راستین خود که انقلاب و برپائی حکومت کارگری باشد دور میکند!
آزادی برابری حکومت کارگری
۳۰.۰۴.۲۰۲۳
می توانید از طریق لینک زیر منشور «آزادی رفاه برابری» را ببینید: https://www.etehad-k.com/fa/%E1%91%8A%D8%A7%D8%AE%D8%A8%D8%A7%D8%B1-%D9%88-%DA%AF%D8%B2%D8%A7%D8%B1%D8%B4%D8%A7%D8%AA/%E1%91%8A%D8%B1%D9%88%DB%8C%D8%AF%D8%A7%D8%AF%D9%87%D8%A7%DB%8C-%D9%85%D9%87%D9%85/%E1%91%8A%D9%85%D9%86%D8%B4%D9%88%D8%B1-%D8%A2%D8%B2%D8%A7%D8%AF%DB%8C%D8%8C-%D8%B1%D9%81%D8%A7%D9%87%D8%8C-%D8%A8%D8%B1%D8%A7%D8%A8%D8%B1%DB%8C.html
