بحث برجام تمامی ندارد. در حالیکه عده ای برای توافقات برجام ابراز امیدواری میکنند، اما بن بست در مذاکرات کاملا عیان است. حکومت اسلامی عدم بازرسی مراکز هسته ای و فعالیتهای هسته ایش در چند سایت ناشناخته را بعنوان شرط برجام مطرح کرده و طرفهای غربی میگویند این شرط قابل قبول نیست و سازمان انرژی اتمی باید وظایف خود را مستقل از برجام انجام دهد. سازمان بین المللی انرژی اتمی میگوید جمهوری اسلامی اکنون اورانیوم ۶۰ درصد را به میزان قابل توجهی تولید کرده و اکنون به جایی رسیده است که میتواند در عرض چند هفته ۲۵ کیلوگرم اورانیوم غنی شده به میزان ۹۰ درصد که برای ساخت بمب اتمی کافی است را تولید کند. این یک هشدار جدی است.
با توجه به همه شواهد داستان برجام ادامه خواهد یافت و به جایی نخواهد رسید. حتی اگر توافقی صورت گیرد شکننده و گذرا خواهد بود. زیرا بحران بین المللی جمهوری اسلامی ریشه دارتر و عمیق تر از آنست که وانمود میشود.
سالهاست که جریاناتی در حواشی حکومت و رسانه های فارسی زبان وابسته به غرب حول برجام رژه میروند و مردم را به معجزه برجام امیدوار میکنند و رفع تحریمها را حلال همه مشکلات قلمداد مینمایند. میگویند برجام یعنی رونق اقتصادی، یعنی وفور، یعنی ارزانی و یعنی امنیت و ثبات. بحث برجام می آید و میرود. قطع میشود و شروع میشود. توافق میشود و نقض تعهد میشود. و حول و حوش آن داستانها ساخته میشود. .
برای جمهوری اسلامی نفس همین تنشها و رفت و برگشتها غنیمت است. اینکه دنیا منتظر نمایندگان این حکومت است که بنشینند و توافق کنند حتی اگر توافقی نباشد “افتخار” است. حکومت اسلامی یعنی همین بحرانها، جدالها و کشاکشها و رجزخوانی ها و قمپزدرکردنها.
اساس مساله، کشاکش بی پایان جمهوری اسلامی با دنیاست. حتی با آنها که دوست است بدرجات زیادی مشکل دارد. این حکومت با تنش و بحران زاده شده و حول و حوش بحرانهای مداوم خود را سازمان داده است. تروریسم، قاچاق مواد مخدر، قاچاق کالا، آدم ربایی و گروگان گیری و گردنه بگیری جزء ذات حکومت اسلامی است. اقتصادش با قاچاق و فساد و دزدی میچرخد، سیاستش با تروریسم و آدم ربایی عجین شده، و کنترل اجتماعی اش با ابزارهایی امثال گشت ارشاد و زندان و اوباش حزب اللهی و نوحه خوانی و قلدری و قمه چرخانی انجام میشود.
اینکه چنین حکومتی به سلاح اتمی نیز دست یابد برای دنیا یک فاجعه است. نزدیک شدن حکومت تروریسم اسلامی به سلاح اتمی یعنی وارد شدن صف بندی های کنونی به فاز جنگهای ویرانگر و بسیار مخرب. همه چیز گویای اینست که این حکومت بطور جدی در تلاش است که به توانایی تولید سلاح اتمی دست یابد و این را تضمین بقای خود میداند.اما از طرف دیگر اسرائیل بقای خود را در گرو جلوگیری از دستیابی حکومت اسلامی به سلاح اتمی میداند. چرا که یک شعار اصلی این حکومت نابودی اسرائیل از کره زمین است. آمریکا و صفی از دولتها مصممند مانع دستیابی حکومت اسلامی به سلاح اتمی شوند.
اینکه جمهوری اسلامی بطور جدی هفته هاست روی عدم رسیدگی به فعالیتهای هسته ایش در چند مرکز ناشناخته اتمی اصرار دارد این گزارش کارشناسان سازمان انرژی اتمی را تقویت میکند که جمهوری اسلامی از فاز صلح آمیز اتمی عبور کرده و نمیخواهد این تلاشهایش افشا و برملا یا خنثی شود. به این دلایل و دلایل دیگری بحث برجام این بار حساستر و در عین حال پر افت و خیزتر از دفعات قبل است.
حکومت اسلامی دستیابی به سلاح اتمی را راز بقای خود میداند. اما بطور واقعی این یک توهم محض است. مشکل اصلی حکومت اسلامی با دولتهای خارجی نیست. تهدیدی جدی از این نظر برای حکومت وجود ندارد که توانایی اتمی بتواند آنرا خنثی کند. برعکس وارد شدن کشاکش ها به فاز اتمی به بحرانهای بین المللی حکومت سرعت و حدت بسیار بیشتری میبخشد.
مشکل اصلی این حکومت در داخل کشور و با مردم این کشور است. دست یابی به توانایی تولید اتمی و سلاح اتمی ممکن است به درد چند صباح رجز خوانی در صدا و سیما و رسانه های حکومتی بخورد، اما مطلقا مانع اعتراضات و اعتصابات کارگران و معلمان و بازنشستگان و زنان و جوانان و کل مردم این کشور نخواهد شد. برعکس تنشهای بین المللی حکومت اسلامی را تشدید خواهد کرد و سیاست بایکوت و انزوای حکومت اسلامی را نیز بطور جدی کلید خواهد زد و بحران های سیاسی و اقتصادی و اجتماعی حکومت در داخل را تشدید خواهد نمود. هیچ سلاح اتمی و غیر اتمی ای در برابر بایکوت جهانی حکومت و خیزشهای گسترده مردمی کارساز نخواهد بود. نقطه ضعف حکومت اسلامی و راه خلاصی از شر این جرثومه تروریسم و آدم کشی و چپاولگری نیز همین است. یعنی بایکوت جهانی و خیزش و انقلاب مردمی برای سرنگونی حکومت.
دلایل بسیار موجهی برای یایکوت این حکومت ترور و آدم کشی و سرنگون کننده هواپیمای مسافربری و پایمال کننده تمام معیارهای اجتماعی و بین المللی فی الحال وجود دارد. اما این را هم ما مردم باید قبل از اینکه این حکومت به سلاح اتمی دست یابد؛، از طریق افکار عمومی به دولتها تحمیل کنیم.
