دو گفتگو با مهر داد درویش پور درباره اعتراضات دانشجویان در آمریکا علیه جنگ غزه و آزار جنسی و قتل نیکا
در گفتگوی نخست با ایران اینترناسیونال درباره اعتراضات دانشجویان در امریکا علیه جنگ در غزه و حمله پلیس به دانشگاه توضیح دادم این اعتراضات دانشجویی و حمله پلیس به دانشگاه که نظیر آن از جنگ ویتنام به این سو در امریکا دیده نشده نشانگر پر رنگ شدن آرمان صلح و دمکراسی است که در حافظه تاریخ همچون حمله چین به دانشجویان در میدان تی ان مین یا حمله جمهوری اسلامی به دانشگاه در جریان انقلاب فرهنگی و خیزش دانشجویان در هیجده تیر در حافظه تاریخ و جهانیان نقش خواهد بست. تخطئه این اعتراضات و تقلیل آن به حمایت از حماس و جمهوری اسلامی ایران نادیده گرفتن این واقعیت است که موضوع اعتراض اعمال فشار به کشتار هفت ماهه اسرائیل در غزه و خواست پایان جنگ است. این واقعیت که از سازمان دانشجویی حزب دمکرات آمریکا گرفته تا دانشجویان یهودی مخالف جنگ و چپ و لیبرال و دمکرات و نیروهای ضد نژادپرست از اعتراضات دانشجویان دفاع کرده اند گواه خصلت فراگیر این اعتراضات است. سرکوب دانشجویان و متهم کردن اعتراض به کشتار در غزه به یهودی ستیزی تنها تصویر دورویی استانداردهای دمکراسی غربی آنهم در مهد دمکراسی را نشان می‌دهد. حال آن که همان طور که حمله هفت اکتبر حماس به غیر نظامیان اسرائیل یا تجاوز و قتل نیکا و دیگر قربانیان جنایت توسط جمهوری اسلامی را بدرستی محکوم می‌کنیم می بایست جنایات اسرائیل در غزه را محکوم کرد و خواستار پایان جنگ و صلح و دمکراسی در منطقه شد و نسبت به سرکوب دانشجویان معترض در امریکا بی‌تفاوت نماند. به لینک زیر نگاه کنید.
در برنامه صفه دو آخر هفته بی بی سی نیز تا دقیقه ۱۳ لینک زیر مهرزداد دبروجزدی در باره اعتراضات دانشجویان آمریکا علیه جنگ غزه توضیح می دهد. پس از آن از دقیقه ۱۳ تا پایان میزگردی با حضور من، مریم فومنی و امین صوفیا مهر درباره کشته شدن نیکا شاکرمی حاوی چه نکاتی درباره جامعه ایران است برگزار شد که لینک آن را در زیر می بینید. .
در این میزگرد که برایم بهت انگیز بود چرا یکی از مدافعان عریان شکنجه و قتل مخالفان در دوران پهلوی به آن دعوت شده بود، گفتم شکنجه و زندان و آزار جنسی ویژگی همه نظام های توتالیتر و دیکتاتوری است که به قصد اقتدار نمایی صورت می گیرد. یعنی همان طور که نازی ها و فاشیستها در بسیاری از مواقع قبل از اعدام اسرای خود، با تجاوز به آنها به اورگاسم رسیده و اقتدارنمایی می کردند (یکی از فیلم های پازولولینی در زمینه رابطه فاشیسم و سادیسم جنسی به عریانی این دو را نشان می دهد). در جمهوری اسلامی هم نه تنها گزارش های متعددی از تجاوز و آزار جنسی در زندان ها و در سرکوب مخالفان توسط نهادهای بین المللی حقوق بشری منتشر شده است، بلکه روزنامه گاردین نیز در جنبش زن زندگی آزادی گزارشی از تفنگ های ساچمه ای و شلیک با آنان به آلات جنسی زنان که از نوع شلیک گلوله به مردان تظاهر کننده متفاوت بود، منتشر کرد. امری که جلوه ای از سادیسم جنسی/اجتماعی اسلام گرایان حاکم را در اقتدارگرایی به نمایش می گذارد. در عین حال اشاره کردم لاپوشانی جنایت، بخشی از رفتار این حکومت ها برای جلوگیری از گسترش خشم عمومی است. در دوران پهلوی نحوه کشتن جزنی و یارانش و دروغ پردازی درباره شلیک هنگام فرار جلوه ای از آن بود و دروغ پردازی جمهوری اسلامی در باره خودکشی نیکا نمونه دیگری در این دوران است.
همچنین اشاره کردم حکومت به خوبی می داند زنان و جوانان دو گروه اصلی چالشگر این نظام هستند که ترس را بیش از دیگران تحقیر کرده اند. هم از این رو سرکوب این دو گروه چه با پیگری طرح نور و تحمیل حجاب اجباری، چه با صدور حکم اعدام توماج و چه با نوع کشتن مهسا و نیکا در جنبش زن زندگی آزادی بخشی از تلاش برای اقتدار نمایی حکومت را نشان می دهد. اما از آنجا که روشن شدن قتل مهسا هزینه سنگینی را می تواند برای نظام در بر داشته باشد، سعی می کند آن را لاپوشانی کند تا مانع از فوران خشم دوباره مردم و تبدیل آن به جرقه انفجار دیگری شود.
