در برابر چشم مردم جهان قاتلان در دوسوی جبهه فلسطین قدرت کشتار خود را به آزمایش گذاشته اند. تروریستهای اسلامی و آدمکشان اسرائیلی با خونسردی میکشند و ابایی از اینکه دنیا شاهد قتل عامهایشان باشد ندارند. چون هر دو طرف پشتشان به دولتهاست. حماس جریان تروریست اسلامی پشتتش به حکومت اسلامی و قطر و برخی دولتهای مشابه است، و اسرائیل، آمریکا و اروپا و شماری دولتهای دیگر را پشتیبان خود دارد.
دهها سال است که اینچنین است. دهها سال است که مردم فلسطین مورد ظلم و بیخانمانی و بیرحمی قرار میگیرند و قاتلانشان پاسخگو نیستند. دهها سال است که تروریست های اسلامی از زن و مرد و کودک اسرائيلی را میکشند و به آن افتخار میکنند. کشتار ۲۰۰۰ نفر از مردم اسرائیل توسط حماس وسیعترین کشتار از این مردم طی کل عمر اسرائیل در هفتاد و پنج سال گذشته بود. در آن سوی جبهه اما اسرائیل کارنامه خونین تری دارد. کشتار بیش از ۶۰۰۰ هزار نفر طی دو سه هفته گذشته، یکی از بزرگترین قتل عامهای تاریخ فلسطین طی این مدت بوده است.
فلسطین نقطه کور دنیاست. محل تلاقی تمام نیروهای زشت و مخرب سیستم حاکم است. رقابت قدرتهای جهانی، تلاقی منافع، جنگهای نیابتی، قومگرایی، نفرت پراکنی مذهبی، تعصب نژادی، سودجویی، قدرت طلبی، و کشتارگری همه و همه یک جا در فلسطین آشکارا در برابر هم قرار گرفته اند و آتشفشانی شکل گرفته است که در برابر چشم مردم دنیا هر روز دارد خاکستر انسانها را به هوا پمپاژ میکند.
راه حلی در برابر مردم فلسطین قرار ندارد. ۷۵ سال است که هر سال و هر چند سالش شاهد کشتار هزاران نفر از این مردم بی پناه توسط دولتهای اسرائیلی بوده است. مردمی که رسما خانه و سرزمینی ندارند. حق و حقوقی ندارند. عدالتی برایشان متصور نیست. آوارگانی هستند در ناکحا آباد فلسطین که خاکش رنگ خون دارد و بوی خون میدهد.
حکومت اسلامی در ایران در لابه لای این زخم چرکین عروج کرد و با شعار نابودی اسرائیل به قدرت رسید. این حکومت و تمام جریانات تروریست اسلامی به وجود و تداوم این زخم چرکین نیاز حیاتی دارند.
نیروهای اسلامی بیش از اندازه کافی موضوع برای نفرت پراکنی علیه یهودیان و کل اسرائیل در دست دارند. دولتهای اسرائیلی به کمک دولتهای آمریکا و اروپا این مردم را به یک زندگی واقعا جهنمی محکوم کرده اند و این خود «مجوزی» است برای بی رحمی و نفرت بی پایان علیه همه یهودیان. علیه همه زنان و مردان و کودکانی که در محدوده خاک اسرائیل و حتی بعنوان یهودی در خارج از این محدوده زندگی میکنند.
با روی کار آمدن جمهوری اسلامی در ایران که جرثومه لجن مذهبی و اسلامی و ضد انسانیت است، ماشین کشتار فلسطینیان و اسرائیلیان رونق بیشتری گرفت. این حکومت با شعار نابودی اسرائیل از صحنه جهان، مشروعیت و حقانیت کاملی به نژاد پرستان و قومگرایان فاشیست اسرائیلی و یهودی داد تا مردم را به گرد خود بسیج کنند و «دفاع از سرزمین مقدس» با هر وسیله ممکن را به پلاتفرم خود تبدیل کنند و به ریش مردم دنیا که خواهان دو دولت مستقل و توقف کشتار و صلح هستند بخندند و آتش افروزی کنند. دو طرف یکدیگر را تغذیه میکنند و به هم نیاز دارند.
آنچه بر مردم فلسطین میگذرد مایه شرم بشریت است. تاکنون هیچ راه حلی برای نجات این مردم با توجه کل شرایط موجود متصور نبوده است. دادگاهی نیست که این مردم در آن دادخواهی کنند. جایی نیست که به آن پناه برند. آنها آواره دنیا آمده اند و آواره میمیرند.
مردم اسرائیل نیز بسیاری شان از این دور باطل نفرت به جان آمده اند. آنها نیز امنیت و زندگی شان قربانی این مسابقه نفرت و کشتار شده است. قدرتی برای حل معمای پیچیده فلسطین و اسرائیل ندارند. هر روز آنها که زنده اند سر از خواب بر میدارند تا خبر انفجار و قتل و کشتاری را در همسایگی خود بشنوند.
سوال اصلی اینست که آیا در چشم انداز تاریخ بشریت راه حلی برای حل این معضل پیچیده و لاینحل وجود دارد؟ روشن است که هیچکس نمیتواند به این سوال پاسخی قطعی بدهد.
نکته مهم اینست که این بار بی رحمی دو طرف با هم برابری میکند. فریبکاری نیروهای جنگ طلب و نفرت آفرین در ادامه اوضاع کنونی برای جریانات اسلامی و جریانات اسرائیلی همچون قبل ساده نیست. هیچ جریانی در این یا آن سو نمیتواند ادعا کند که برای مردم صلح یا امنیت به ارمغان می آورد. هیچ جریانی نمیتواند ادعا کند که مصالح مردم را نمایندگی میکند و مقصر تنها طرف مقابل است. هر دو سوی معادله نسبتا به یک اندازه مقصر اوجگیری کنونی کشتارها هستند. هر دو به یک صورت دستشان به خون آلوده است. و به یک اندازه در بدتر کردن شرایط دست داشته اند.
روشن است که کلید حل معمای فلسطین در دست دولت اسرائیل است. چرا که این دولت است که حاکمیت و قدرت دولتی را در دست دارد و مردم فلسطین را محاصره کرده و هر روز کشتار میکند. حل مساله فلسطین به عقب نشینی اسرائیل از مواضع تاکنونیش گره خورده است. اما تا زمانی که طرف مقابل جریاناتی مثل حماس و جهاد و حزب الله باشند، دولت اسرائیل بهانه برای سرکوب کم نخواهد آورد.
بهر رو فضای فلسطین و اسرائیل گویای اینست و میتوان این امید را همچنان داشت که بخش قابل توجهی از مردم اسرائیل و مردم فلسطین به نیروهای حاکم بر سرشان پشت کنند، آنها را به مصاف بگیرند و به عنوان عوامل تشدید کننده رنج و عذاب و مرگ برای مردم، آنها را زیر ضرب اعتراضات و مبارزه بگیرند. این یک احتمال واقعی است که نشانه های آن فی الحال وجود دارد و میتوان امیدوار بود که در پس این دور از کشتار و جنایت و بی رحمی وسیعا به زیان نیروهای افراطی و آدمکش هر دو سو تمام شود و آنها را عقب براند.
با توجه به این میتوان مطمئن بود که تا آنجا که به نیروهای آدمکش دو طرف مربوط میشود، بازنده جنگ کنونی حکومت اسلامی ایران و حماس و جریانات تروریست اسلامی، و همچنین جریانات جنگ طلب و دست راستی اسرائيلی هستند که هر دو در ایجاد شرایطی که به قتل و کشتار هزاران نفر انجامیده است، مستقیما نقش داشته و دارند و مطلقا نمتیوانند نقش خود را انکار کنند. این تنها روزنه ای است که در حال حاضر باز شده و میتوان امیدوار بود که دو طرف را وسیعتر زیر ضرب قرار دهد. تروریستهای اسلامی نمیتوانند با مظلوم نمایی بمب منفجر کنند. و فاشیستهای اسرائیلی نمیتوانند مدعی شوند که بمباران ساکنان غزه امنیت مردم اسرائیل را تضمین میکند. این فاکتور نسبتا تازه ای است که در این کشاکش وارد معادله خواهد شد.
اما یک روزنه مهم و تعیین کننده تر، انقلابی است که در ایران برای سرنگونی آدمکشان اسلامی حاکم در ایران با افت و خیزهایی در جریان است. سرنگونی حکومت اسلامی با انقلاب مردم یک احتمال قدرتمند و واقعی است. چرا که همه مردم از تمام اقشار و لایه های اجتماعی خود را در این سنگر می بینند. جمهوری اسلامی عامل اصلی تشدید جنگ و کشتار و نفرت قومی و مذهبی در اسرائیل و فلسطین است و گروههای نیابتی اش به بهانه دفاع از مردم فلسطین دارند هر روز کشتار میکنند. سرنگونی این حکومت ضد انسانی با انقلاب مردم بهانه را از جنایتکاران اسرائیلی تا حد زیادی میگیرد، جبهه مردم متمدن جهان علیه نیروهای کشتارگر را به نحوی جهشی تقویت میکند و در ادامه قطعا فضا برای صلح میان مردم و حل مساله فلسطین آماده تر میشود. مردم فلسطین حق دارند سرزمین مستقل خود را داشته باشند و با حاشیه ای شدن جریانات راست و نفرت آفرین، میتوانند در کنار مردم اسرائیل در صلح زندگی کنند. امیدوار باشیم که این سناریو به همین روال به پیش رود.
