“ما ز مجلس چشم یاری داشتیم/ خود غلط بود آنچه می پنداشتیم” جناب چاقو کش و پنجه بکس بدست حسن صادقی، شعر حافظ را دستکاری کرده و بدست چند ده نفر داده تا مثلا علیه طرحی در مجلس نکبت زایی اسلامی اعتراض کنند. خانه کارگریهای جمهوری اسلامی با وجود امکانات فراوان برای جابجایی افراد و برگزاری تجمع و نیز تامین امنیت از سوی “پلیس خدوم” و بسیاری از امکانات دیگر عملا با حضور بسیار اندک “بدنه کارگری” ( که برخی برای این بدنه غش و ضعف می کنند) چهره پلشت آن بیش از پیش رسوا شد. ایلنا به عنوان بازویی رسانه ای تشکیلات سیاه از این دست نیز نتوانست این رسوایی را بپوشاند و به ناچار از حضور” تعدادی از کارگران و بازنشستگان ” یاد کرد و عکس ها منتشر شده در این سایت حکومتی از این تجمع نیز تاییدی است بر حضور بسیار اندک تعدادی از افراد و این تجمع عملا به تف سر بالا برای چاقو کشان تبدیل شد. اقدامی که بیش از هر چیز نشان از این دارد که در این تشکیلات نیز عملا گِل گرفته شده.
در همان مکانی که حسن صادقی با امنیت تمام سخنرانی کرد کارگران و بازنشسته گان زیر باطوم و مشت و لگد “نیروهای امنیتی مقتدر” سرمایه فریاد زده اند: “تنها ره رهایی از سفره های خالی، فریاد در خیابان” و یا “فقط کف خیابون حقمون می آید بدست”. اعتراضات مداوم و گسترده بازنشسته گان و کارگران در سراسر ایران خود نشانگر آن است که حسن صادقی ها و تشکیلات سیاه آنها به پایان راه رسیدند. به شهادت مبارزات گسترده بازنشسته گان و کارگران کسانی که نان خود را در خون کارگر می زنند چشم یاری به مجلس و دولت و حکومت دارند.
لایحه ای برای تثبیت گردن کلفتی کارفرمایان
داستان به لایحه، نداشتن حق شکایت از کارفرمایان بخاطر نپرداختن مالیات و حق بیمه از سوی آنها برمیگرد. نمایندگان سرمایه دیگر تعارف را کنار گذشته اند و رسما و علنا لایحه به مجلس میبرند تا هر چه بیشتر و صریح تر بندگی خود را به سرمایه ثابت کرده باشند. طبق لایحه جدید هیچ ارگانی حق شکایت از کارفرمایان بابت عدم پرداخت مالیات را ندارد علاوه بر این عملا کلیه کارفرمایان از پرداخت حق بیمه کارگران معاف می شوند، یعنی می توانند بابت بیمه از حقوق کارگر کسر کنند اما به حساب تامین اجتماعی واریز نکنند. (مفت چنگ شان!) چاقو کشان حکومت به زبان بی زبانی دارند به یاران خود، نمایندگان تبهکار سرمایه که در مجلس نکبت زایی اسلامی جمع شدند هشدار میدهند که همگی به ته خط رسیدیم دیگر نفت روی آتیش نریزید!
طبق لایحه جدید، تامین اجتماعی حق شکایت و پیگیری طلب اش از کارفرمایان را ندارد. این اقدام نمایندگان مجلس در راستای اقداماتی ست که یکسال است ساز آنرا کوک کرده اند و اساسا بازنشستگی را بی معنی می دانند. کسانی که اساسا با غارت و چپاول ثروت جامعه سرپا هستند، مستمری بازنشستگی را پول مفت می دانند که گویا دولت از جیب خودش پرداخت می کند. غارتگران زندگی مدعی اند ” حقوق بازنشستگان تورم زاست و موجب افزایش بار تعهدات دولت است “. در تیر ماه الیاس نادران یکی از تبهکاران مستقر در مجلس نکبت آفرین اسلامی این ادعا را مطرح کرد و بلافاصله حسین شریعتمداری شکنجه گر مستقر در روزنامه کیهان حرف ایشان را تایید کرد. برای سبک کردن بار سرمایه میخواهند کلاً ریشه بیمه را از بیخ و بن برکنند. طرحهای از این دست که به نام حمایت از تولید مطرح می شود در واقع اسم رمز حمایت از استثمار کارگران است.
ایلنا معترضانه نوشته ما هم در خط شماییم اما این راهش نیست. ایلنا از زبان گزارشگر خود خانم نسرین هزاره مقدم می گوید: ” حمایت از تولید و تولیدکننده( شما بخوانید استثمارگران)، یک اصل واجب و مسلم است؛ وظیفه‌ی دولت‌ها و نمایندگان مجلس است که حامی تولید باشند و با تسهیل‌گری، از ورشکستگی و نابودی بنگاههای تولیدی …( و برای خالی نبوده عریضه ادامه دادند) و بیکاری نیروی انسانی جلوگیری کنند” و در راستای دعواهای جناحی می افزاید ” اما فرادستانی که بنگاههای بزرگ و مادر مثل هپکوی اراک یا کنتورسازی قزوین را به نفع واردکنندگان و مافیای دلالی رها کرده‌اند و حمایت واقعی تولید را اجرایی نمی‌کنند، حالا میخواهند از حقوق کارگران و بازنشستگانِ بیمه شده‌ی سازمان تامین اجتماعی بکاهند و به کارفرمایان امتیاز بدهند!” و در انتهای گزارش خانم هزاره مقدم می خوانیم: ” همیشه دولت‌ها نگاه آمرانه و مداخله‌ای به سازمان داشته‌اند؛ از میان برداشتن شورایعالی تامین اجتماعی، ادغام آن در مجموعه وزارت کار و رفاه و مدیریت کاملاً دولتی، شواهد روشنی از استیلای نگاه آمرانه هستند؛ … ” موضوع اما نگاه آمرانه نیست بلکه پروسه ای است برای نابودی دستاوردهای کارگران. هیچ بخشی از باندهای مافیایی حاکم نیست که چشم طمع به سازمان تامین اجتماعی نداشته باشد. این سازمان که با کسر از حقوق کارگر شکل گرفته و با تشکیل “شستا” به یکی از بزرگترین “بنگاههای اقتصادی” تبدیل شده است. هر باندی از حکومت به دستگاههای دولتی تسلط یافته همت خود را بر این گذاشته که تا می توانند دست کارگر از پول خودش کوتاه کنند. این لایحه آخری نیز در همین راستا است. در واقع قرار است در جهت ارزان سازی در حد بی نهایت کارگر در ایران همه اموال کارگران را این بار یکجا بالا بکشند.
هیچ باندی از حکومت، از آن باندی که رسما با چاقو به سراغ کارگران می رود و آن باندی که مدعی است بازنشستگی باری بر دوش دولت و تورم زاست هیچ وقت در جهت منافع کارگران قدمی برنداشتند. جواب حسن صادقی ها و الیان نادران ها را آن خانم معلمی داد که جلو مجلس به حق نوید داد که دوران فنای ایشان فرا رسیده است. صادقی ها و نادران ها و شریعتمداری ها باید خود را آماده پاسخگویی به تبهکاری هایشان کنند و آنروز دور نیست.*
