پیام اول می!
تنها اتحاد و تشکل کارگران ، ضامن پیروزی مبارزه آنهاست!
اول می روز همبستگی و اعلام پلاتفرم طبقه کارگر سوسیالیست به جهان نا برابر سرمایه داریست، روز اعلام اتحاد و همبستگی طبقه کارگرجهانی است علیه استثماروبی حقوقی که سرمایه داری براکثزیت قریب به اتفاق مردم جامعه بزور شکنجه، اعدام، ترور و ناسیونالیسم و مذهب تحمیل نموده است.
اول می و هویت وجودیش ، تلاش و اتحاد برای ایجاد دنیایی عاری از استثمار انسان از انسان است. در اول می ۱۸۸۶
میلادی چهل هزارکارگرمبارز ازبخشهای مختلف برای کم کردن ساعات کاربه ۸ ساعت در شیکاگو متحدانه تظاهرات کردند. رهبران این اعتراضات لینگ،یوجین ویکتوردبز، بیگ بیل هی دو، آگوست اسپایز ، فرانک لیتل و انجل خواستار اتحاد جهانی کارگران شدند. درسال ۱۸۸۹ انترناسیونال دوم، اول می را بعنوان روزهمبستگی جهانی کارگران دردنیا برسمیت شناخت و از آن روز اول می بعنوان روز اتحاد و هبستگی کارگران جهان است
اکنون ۱۳۳ سال از تولد اول می میگذرد ولی جامعه فاسد سرمایه داری با انواع ترفند با تمام امکانات لشکری وکشوری علیه مردم کارگر و مزد بگیر ایستاده و تمام نعمات و حاصل کار روزانه کارگران و مزد بگیران را با زور سر نیزه و ترور قبضه کرده است. تحمیل جنگها داخلی و برون مرزی در هر نقطه از دنیا را ایجاد میکنند تا جلو اتحاد و همبستگی طبقاتی را سد کنند. فقر، بی فرهنگی، نبودن بهداشت، بیسوادی و نبودن امنیت اقتصادی واجتماعی را به انواع ترفند بر مردم جامعه تحمیل میکنند تا حرمت و عزت انسانهارا لگدمال نمایند. در دو دهه اخیر با ایجاد جنگهای منطقه ای در خاور میانه ، اکنون در یمن واکراین تلاش میکنند کارگران ومردم عادی جوامع را درمقابل هم قراردهند و بنام ناسیونالیسم و مذهب به زندگی مردم خون میپاشند. در مقابل کارخانه های اسلحه سازی و سازمانهای مخوف و مافیای را به جان کارگران، مزدبگیران میاندازند و در همان حال خودرا طرفدار حقوق بشر میدانند. سالوسی و فاسد بودن جامعه سرمایه داری بر قرار است تا زمانی که ما مردم کارگر و مزدبگیر خودرا در مقابل دشمنانمان که همان نظام فاسد سرمایه داری است متحد نکرده ایم .
در یک نگاه کوتاه به جامعه ایران در خواهیم یافت که چگونه فاشیسم اسلامی سرمایه در چهل و چهار سال اخیر چه جنایتها مرتکب نشده اند ، علیه کارگران و مردم عادی جامعه ایران. در دوسال اخیر مبارزات کارگران، کشاورزان، دانشجویان، بازنشستگان، معلمان، زنان علیه فشار اقتصادی، نبودن امنیت شغلی، بنودن بهداشت، نبودن فضای مناسب تحصیل برای کودکان، نوجوانان و دانشجویان همه و همه فضایی نا امن برای کل مردم عادی جامعه بوجود آورده اند در مقابل عده ای شارلاتان، دزد و باج بگیر متحدانه در مقابل آزادیهای فردی و اجتماعی جامعه ایستاده اند.
در یک نگاه به زندگی کارگران از زبان خود مسئولین حکومت فاسد در ایران ، اذعان میکنند که چپاول و حیف و میل و سرکوب سیستماتیک فعالین و مبارزین در جامعه ادامه دارد. اخبار موجود از مبارزات کارگری همیشه درصد رخبرهاست. به گوشه های کوچکی از واقعیت و موقعیت کارگران و مزد بگیران در ایرن اشاره ای دارم
۱،
در هفته گذشته کارگران کیان تایر بعد از ماهها مبارزه بیکار شده اند و کیان تایر ۱۲۰۰ کارگر را بیکار کرده است
اما کارگران در حیاط شرکت هر روزه تجمع دارند. درست مثل سال ۱۳۸۷ که کارگران اجازه ندادند صاحبکار شرکت را به تعطیلی بکشاند. در کیان تایر ۷۰۰ کارگر قرار دادی هستند که از هیچ حق بیمه ای برخوردار نیستند.
۲،
اسعد صالحی ریئس هیئت تعاونی تامین اجتماعی در فروردین امسال اعلام کرد ،
در ایران بین یک میلون و چهار صد هزار کارگر ساختمانی کار میکنند، اما تنها ۸۲۰ هزار نفر صاحب بیمه هستند. مسله بیمه یکی از معضلات جدی جامعه کارگری در ایران است بخصوص اکثر یت قریب به اتفاق کارگران قرار دادی هیچ بیمه ای به آنها تعلق نمیگیرد. سال ۱۴۰۰ در خرداد ماه مجلس ایران، مسله بیمه کارگران ساختمانی را در دستور گذاشت ولی هنوز بعد از یک سال هیچ اقدامی در مورد آن صورت نگرفته است. سالانه قریب به هزار کارگر ساختمانی در ایران در اثر حوادث کار جان خودرا از دست میدهند.
۳،
در کل جمعیت طبقه کارگر و مزدبگیر در ایران قریب به ۶ میلیون نفرشان فاقد بیمه هستند (البته طبق بعضی ازآمارها این تعداد حتی تا ۹ میلون نفر هم میرسد). شرکت های دولتی وخصوصی بیشتر تلاش میکنند کارگران را قراردادی استخدام کنند تا هیچ مزایایی به آنها در بازار کار تعلق نگیرد. هم اکنون از روز چهرا شنبه ۳۱ فروردین ۱۴۰۱ خورشیدی کارگران فصلی در هفت تپه دست به اعتراض زده اند، درهمان حال ، کارگران و کارکنان نوبت کار شرکت بهره برداری نفت و گاز مارون و کارون به وضعیت شغلی خود دست به تجمع و اعتراض زده اند . همچنین کارگران و کارکنان نفت و گاز آغاجاری در امیدیه دراعتراض به وضعیت کاری و شیفتی خود دست به تجمع و اعتراض زده اند. همچنین صد ها اعتراضات کوچک و بزرگ دیکر کارگران و مزد بگیران به شرایط زندگی و نبودن امنیت شغلی خود در ایران در جریان است. دیروز اول اردیبهشت در بیش از چهل شهر ایران اعتراضات عظیم معلمان در اعتراض به وضعیت معیشتی و حقوقی خود به خیابانها آمدن.
۴، در ماهای اخیر مبارزه و اعتراضات باز نسشتگان به وضعیت معیشتی خود هر روزه بر دوام است بارها مزدوران رژیم به تجمع بازنشستگان یورش برده اند و در هفته گذشته تعدادی ازرهبران آنهاراضمن ضرب وشتم باداشت کرده اند
باز نشستگان مخابرات اعلام کرده اند که اجازه نخواهند داد شرکت سرمایه گذاری تامین اجتماعی ایران (شستا) بفروش برود زیرا دولت تصمیم گرفته است بعلت بدهی های کلان این شرکت را به بانک رفاه بفروشد. دولت ۴۰۰ هزار میلیارد تومان بدهکار تامین اجتماعی است که ثروت تامین اجتماعی پول مالیات کارگران و مزد بگیران در ایران است.
در این اوضاع امروز اول اردیبهشت ۱۴۰۱ خورشیدی سجاد پادام ، مدیر کل کار و تامین اجتماعی در خواست بالا بردن سن بازنشستگی کرده بخاطر اینکه توجه افکار عمومی را از دزدی ها و حیف و میلها پول بازنشستگان توسط دولت و مسئولین بالای نظام منحرف کند. این ترفند باید با همبستگی و اتحاد کارگران جواب بگیرد.
جمعبندی!
امروز با این اوضاع وضعیت طبقه کارگر در ایران و بقیه دنیا چگونه است؟؟ اتحادیه های کارگری در بعضی از کشورهای جهان وجود دارند اما جوابگوی خواستهای طبقه کارگر هیچ نیستند، بلکه به اهرم فشار علیه مبارزات رادیکال کارگران در فرانسه، بریتانیا، آمریکا، آلمان و دیگر کشورها مثل چین و روسیه نیز تبدیل شده اند. اکثر رهبران اتحادیه ای خود فروخته و کار چاق کن سرمایه داران در محل کار کارگران و مستخدمین اداری دولت هستند. این اتحادیه های موجود در بهترین حالت نق میزنند اما بدلیل نبودن هویت طبقاتی و تفکر رهایی از استثمار، اتحادیه ها شده اند دلال سرمایه دارها و تلاش میکنند اعتراضات رادیکال کارگران را مهار کنند. اما علیرغم همه این فشار ها اعتراضات و مبارزات کارگران در دنیاجسته و گریخته در جریان است. در همین اوضاع جنگ سرمایه دار ها در اکراین اتحادیه کارگران گمرک در ایتالیا پرده از قاچاق اسلحه به اکراین تحت نام کمکهای بشر دوستانه را افشا کردند. کارگران یونان علیه جنگ به خیابان آمده اند.
.
نگاهی مختصر به اول می در ایران !
در ایران در صد سال اخیر همیشه مبارزات کارگران جسته و گریخته در جریان بوده. بعد از قیام ۱۳۵۷ از سال ۱۳۶۰ رژیم فاشیست ایران به بهانه جنگ باعراق شدیدا با تجمعات کارگری برخورد کرد وهرگونه اعتراض وتجمع کارگری
در دوران بین سالها ۱۳۸۶ تا ۱۳۹۴ هرگونه تجمع کاگری در اول می بشدید ترین وجهه ممنوع شد تا اینکه در ۱۳۹۴. جسته و گریخته برگزار میشد اما اتحادیه و شوراهای کارگری مراسم اول می را تدارک میدیدیند که خانه کاگر رژیم برای به حاشیه راندن این حرکتها تجمع میدان آزادی را بوجود آور و اعلام کرد هیچ تجمعی بدون مجوز حق ندارد راهپیمایی کند.
ورق برگشت، از دی ماه ۱۳۹۶ خورشیدی مبارزات کارگران و مردان و زنان آزادیخواه جامعه در یک مرحله جدی تری برای سرنگونی رژیم اسلامی خیز بر داشتند. در سال ۱۳۹۶ بیش از پنج هزار اعتراض کارگری و اجتماعی در ایران ثبت شده است یعنی در یک روز در ایران در کمترین حالت بطور نسبی هر روز ۱۶ تجمع و اعتراض بزرگ برگزار شده است. در مرداد ماه ۱۳۹۷ اعتراضات اجتماعی و کارگری ار آذرآب اراک تا کاگران تراکتور سازی تبریز، کارگران خط آهن و اتوبوس شهری دست به اعتراض و اعتصاب زدند. در آبان سال ۱۳۹۸ اعتراضات کارگران و مردم آزادیخواه در صد شهر ایران برگزار شد و لرزه به اندام فاشیسم اسلامی حاکم انداخت.
بنا براین جامعه ایران در تب و تاب یک تغییر جدی است.
از اول امسال (سال ۱۴۰۱ ) یک روز وجود ندارد که کارگران و مردم در اعتراضات نباشند. ، اعتراضات بزرگ و کوچکی در سراسر ایران بطور روزمره در جریان است، خواست برابری در جامعه یک خواست عمومی برای امنیت، شغلی، اجتماعی و اقتصادی است.
اما همه اینها به یک طرف ، تلآش برای ایجاد تشکل سراسری و اتحاد بخشهای مختلف کارگری مهمترین امر امروز طبقه کارگر آگاه و سوسیالیست است، زیرا بدون تشکل و اتحاد هیچ اعتراضی به موفقیت نخواهد رسید. بنابراین با توجه به سابقه وجود تشکل در مبارزات کارگری ایران در صد سال اخیر و با توجه به سنت اعتراضات دستجمعی و بخصوص مبارزات کارگران که از دیماه ۱۳۹۶ تاکنون هوشیاری سیاسی کارگران را به نمایش میگذارد. میتوان امیدوار بود که همبستگی کارگری بیشتر و بیشتر شود. پیام مانیفست کمونیست (کارگران جهان متحد شوید) عصاره آن پیام اول می به همه کارگران جهان و ایران است که بدون اتحاد و همبستگی طبقاتی نمیتوان توازن قوای مبارزه را به نفع طبقه کارگر به پایان رساند
.
…زنده باد اتحاد و همبستگی ما
زنده باد سوسیالیسم
