رجزخوانی در آستانه جشن پوریم

یک زمانی احمدی نژاد برای ترساندن طرف مقابل مد کرده بود که «میگم…بگم…»؟

چندیست که اسرائیل، که پس از به پایان رسیدن دوران «فاشیسم مارک ۲»، و رسوا شدن کارخانه بمب اتم سازی، خود را تنها و بی پدر و مادر می بیند، به سیم آخر زده و فریاد میزند که اگر دیگران ایران را نزنند، اسرائیل به تنهایی وارد میدان شده و جلوی «توسعه مخفی برنامه هسته‌ای ایران» را گرفته و تهدید هسته ای شدن ایران را نمی گذارد «بی‌پاسخ بماند».

نتانیاهو با لحنی قلدرمابانه در توئیت خود نوشته:

«….

در آستانه جشن پوریم، من به نظام ایران و نوچه هایش در خاورمیانه که قصد جان‌ ما را کرده اند اعلام میکنم: ۲۵۰۰ سال پیش نیز فردی ظالم و غاصب که ساکن سرزمین شما بود قصد نابودی ملت یهود را داشت. همانطور که او در آن زمان شکست خورد، این نظام هم شکست میخورد.

بنيامين نتانياهو

@israelipm_farsi

23 Feb

ما به رژیم تندرو و سفاک شما اجازه بدست آوردن سلاح هسته ای را نمیدهیم. ما و اجداد ما هزاران سال گذرانده تا به سرزمین اسراییل بازگشتیم، و به نظام خرافی آیت الله ها اجازه نمیدهیم که طومار به پا خیزی قوم یهود را در هم بپیچد.

بنيامين نتانياهو

@israelipm_farsi

23 Feb

چشم امیدمان به هیچ قراردادی با این رژیم تندرو نیست. ما دیگر قرارداد ها با رژیمهای سفاکی مانند نظام شما در قرن گذشته و کنونی، همانند قرارداد با کره شمالی را آزموده ایم. با قرارداد یا بی قرارداد، ما از هیچ عملی برای جلوگیری از دستیابی شما به سلاح هسته ای دریغ نخواهیم کرد.

….»

با این لغزخوانی نتانیاهو امیدوار است جمهوری اسلامی، که به لحاظ ماهیت و آدمکشی همسنخ نتانیاهو و دیگر صهیونیست های مستقر در سرزمین های اشغالی است، بترسد، بر سر عقل بیاید و همه هستی و نیستی خود را تقدیم کند.

ظاهرا این محاسبه را نکرده که اگر همزادش خامنه ای به این رجزخوانی ها توجه نکرده و بی اعتنا به این شاخ و شانه ها برنامه هسته ای خود را ادامه داد چه می کند.

در این صورت، تنها دو راه پیش روی نتانیاهو می ماند:

یا به غلط کردن بیفتد و راهی برای عقب نشینی آبرومندانه پیدا کند؛ و یا به ایران حمله کند و مردم بی دفاع ایران را زیر هجومی از بمب و آتش قلع و قمع کند؛ و همزمان به جمهوری اسلامی بهانه بدهد تا برای پاک کردن اسرائیل از صفحه روزگار وارد عمل شده و یهودیان بیشماری را به خاک و خون بکشاند (فعلا به استراتژی جنگ بین سنی و شیعه و حال جنگ بین مسلمان و یهود نمی پردازم).

در صورت حمله، قاعدتا، نتانیاهو بر این باور است که میزند، و همزمان دیگران را اجیر می کند تا جمهوری اسلامی را از عکس العمل و اقدام انتقامجویانه باز دارد. همانطور که ترامپ قاسم سلیمانی را زد، و سران کشورهای همسوی ترامپ توانستند در پشت پرده جمهوری اسلامی را متقاعد کنند تا فقط به حمله به پایگاه تخلیه شده عین الاسد اکتفا کند.

نتانیاهو گویی به ماهیت رذل و آدمکش آخوند پی نبرده و می خواهد روی این «احتمال ناممکن» شرط بندی کرده و تمام تخم مرغهایش را در یک سبد بگذارد و قماری فاجعه آمیز را بیازماید. قماری که نه تنها اسرائیل و عربستان را به میدان عملیاتی می کشاند، بلکه نیروهای آمریکا و همسویانش در منطقه هم سیبل خواهند شد.

حتی اگر حمله نقطه زنی اسرائیل به سایت های هسته ای ایران بدون پاسخ بماند و جمهوری اسلامی متقاعد شود که عکس العملی نشان ندهد (فرض محال)، این حمله به رادیکال های درون نظام اسلامی آتو می دهد تا برای ساخت بمب اتم و عملیاتی کردن واقعی آن پروژه مخفیانه وارد کار شوند (به فتوای حسینعلی منتظری پیش از فوتش در اینباره توجه شود).

فراتر از همه، پرونده سرنگونی برای همیشه بسته می شود.

نباید احساسات ناسیونالیستی مردم ایران نادیده گرفته شود (به باورهای ایدئولوژیکی فعلا نمی پردازم). سرکوب وحشیانه در داخل شدت می گیرد. نیروهای شکست خورده سپاه که به دلایلی نتوانسته اند از اسرائیل انتقام بگیرند برای عقده گشایی همچون مغول به هر ندای مخالفی هجوم خواهند برد.

بطور حتم لازم به یادآوری نیست که جنگ ۸ ساله ایران – عراق نه تنها جمهوری اسلامی را در مرزها مشغول نگاه نداشت، بلکه دلیلی شد برای قلع و قمع مخالفین؛  کشتار در عملیات فروغ جاویدان و تابستان ۱۳۶۷ که با عکس العمل حاد عموم روبرو نشد.

بارها نوشته ام و باری دیگر تکرار می کنم.

جنگ به نفع نیروهای سرنگونی طلب نیست. به همین منظور، نیروهای سرنگونی طلب، از چپ تا راست، باید پیش از وقوع حادثه مخالفت خود را با این قبیل رجزخوانی های فاجعه بار نتانیاهو و همسویانش اعلام کنند.

پس از وقوع جنگ، هر نوع موضعگیری در تقبیح جنگ، مزورانه و نشان از خیانت به اهداف و اصول است.

شاد باشید

علی ناظر

۶ اسفند ۱۳۹۹

۲۴ فریه ۲۰۲۱

Print Friendly, PDF & Email

Google Translate