صبح امروز دوشنبه سوم بهمن ۱۴۰۱ کارکنان و بازنشستگان مخابرات مناطق مختلف از جمله چهارمحال و بختیاری، یزد، لرستان، اردبیل، اصفهان، تهران، گیلان، کردستان، شوش و خراسان مرکزی در اعتراض به تاخیر در پرداخت مطالبات و سایر مزایای حقوقِ کار و مشکلات متعدد بیمه تکمیلی مقابل ادارات مخابرات استان و برخی استانداری‌ها تجمع سراسری برپا کردند. بازنشستگان مخابرات دست نوشته هایی نیز با مضامین اعتراضی برشمرده حمل می کردند. تجمعات اعتراضی بازنشستگان که از دو هفته پیش در شهرستان شوش شروع شده امروز با آمدن بازنشستگان مخابرات به خیابان در حالی صورت می گیرد که حرکات اعتراضی بازنشستگان در روزهای یکشنبه با یک وقفه چند ماهه مواجه بوده است اما خواست برپایی یکشنبه های اعتراضی بازنشستگان یک بار دیگر از جانب بازنشستگان پی گرفته می شود.
به جرات می‌توان گفت که جنبش بازنشستگان ریشه در حرکات بازنشستگان کارگری دارد. مخصوصا کارگران خوزستان با تجربه‌ی ارزشمندی که در زمینه‌ی اعتراضات و اعتصابات کارگری در کارخانه داشته‌اند توانستند این حرکت توده‌ای را در صفوف بازنشستگان سازمان دهند. بازنشستگان تا قبل از شروع این جنبش از جمله پراکنده‌ترین بخش‌های ستمدیده در جامعه بودند. پیشروان بازنشستگان کارگری با تکیه بر تجاربشان توانستند این نیروی اعتراضی پراکنده و نامتشکل را سازماندهی کنند و یک جنبش مستمر و منظم را به راه بیاندازند. آنها در گام نخست مطالبات مشترک بازنشستگان را مشخص کردند و برای پیگیری و تحقق این مطالبات تجمع‌های توده‌ای منظم را سازمان دادند. این تجمع‌های مستمر با در دست داشتن پارچه‌های معمولا زرد رنگ حاوی مطالبات مشترک بازنشستگان در روبروی ادارات مشترک در شهرهای مختلف کشور برگزار شده است. اگر بازنشستگان توانسته‌اند برگزاری این تجمع‌ها و جنبش بازنشستگان را در سطح سراسری به حاکمیت تحمیل کنند، چرا دیگر بخش‌های ستمدیده‌ی جامعه نتوانند همین تجربه را عملی کنند.
سازماندگان و پیشروان حاضر در صفوف ارتش نامتشکل زنان، بیکاران، کولبران، دستفروشان، کارگران پراکنده، خانواده‌های فرودست و حاشیه‌نشین با مشخص کردن مطالبات مشترک همچون کار یا بیمه‌ی بیکاری، تامین مسکن مناسب، آموزش رایگان، درمان رایگان، بالارفتن حداقل دستمزد، مبارزه با ستم و خشونت علیه زنان، اعتراض به گرانی و بی‌آبی و بی‌برقی و قطع گاز و بالارفتن حداقل دستمزد و… می‌توانند بخش‌های هر چه بیشتری از اردوی کار و زحمت را به صورت سازمانیافته و در ابعاد توده‌ای به میدان مبارزه‌ی طبقاتی رهنمون شوند. تجربه‌ی بازنشستگان نشان می‌دهد که بکارگرفتن اشکال مختلف سازماندهی مخفی-نیمه‌مخفی-علنی متناسب با سطح توازن قوا و تلاش برای دخالت مستقیم توده‌های هم‌سرنوشت و هر چه توده‌ای‌تر کردن تجمع‌های مطالبه‌محور و مستمر امکان موفقیت و تداوم جنبش سازمانیافته را بالا می‌برد. رفع پراکندگی و تقویت سازمانیابی در صفوف این بخش‌ها مهم‌ترین امر پیشروان کارگری خارج از کارخانه برای پشتیبانی و اعلام همبستگی با کارگران مراکز تولیدی مادر در صنعت نفت، فولاد، نیشکر و… است. سازماندهی همه‌ی ستمدیدگان و استثمارشدگان جامعه‌ی سرمایه‌داری در تشکل‌های مستقل و ایجاد یک ستاد فرماندهی توسط طبقه‌ی کارگر برای به پیروزی رساندن انقلاب کارگری لازم و ضروری است.-
دوشنبه سوم بهمن ۱۴۰۱
