جنگ دیگر!
همانگونه که مبارزه علیه ستم واستثمار رژیم سرمایه داری و اسلامی خودی برای برقراری عدالت اجتماعی انسانی یک امر مداوم وبیان آگاهی طبقاتی کارگران است حمایت از جنبش های توده ایی عدالت خواه ملل دیگر علیه امپریالیسم و عوامل منطقه ای آن بیان آگاهی طبقاتی بین المللی کارگران است .
بغیر از مرتجعین در حاکمیت مدافعان انسانیت با ستم و سرکوبی که بیش از ۷۵ سال علیه توده های فلسطینی توسط دولت صهیونیستی اسراییل اعمال میشود آشنایی دارند . طی این مدت رژیم اسراییل بدون وقفه برای بیرون راندن بیشتر و نسل کشی فلسطینی ها با اعمال زور و قدر قدرتی روزمره حیات فلسطینی ها را تباه نموده و مکرر در مکرر این امر را با براه انداختن جنگ و به قتل رساندن انسانهای بی دفاع و ویران کردن کاشانه شان تشدید نموده است . جنگ کنونی رژیم اسراییل علیه فلسطینیان از سوئی تداوم همان سیاست نسل کشی است که طی ماه های اخیر شدت بیشتری یافته و دولت اسراییل با حمله به مسجد قدس و دیگر مناطق و کشتن و زندانی کردن ده ها نفر تدارک و بهانه جنگ کنونی را فراهم ساخت و از سوئی بهانه ایی برای سرپوش گذاشتن و به حاشیه بردن معظلات داخلی مردم خود اسراییل است.
آنچه که طی ۷۵ سال گذشته روند دایمی و وقفه ناپذیر توده های فلسطینی ” اسیران آپارتاید و نازیسم صهیونیستی ” بوده و هست مبارزه حق طلبانه برای موقعیت انسانی خود است . جنبشی که توده های فلسطینی هزینه انسانی و مادی بسیاری پرداخت کردند و همچنان شعله ور است. علیرغم توحش صهیونیسسم و دول امپریالیستی حامی آن.
جنبشی که رهبران و سازمانهای مختلفی با بهره گیری از آن برای خود در عرصه سیاسی و اقتصادی موقعیت هایی پیدا نمودند. از الفتح و یاسر عرفات گرفته تا عباس و اکنون حماس و جهاد اسلامی و حزب الله و غیره .
بنیان و خواست جنبش توده ایی فلسطینان آنچنان معیاریست که اگر هر کدام از این رهبران و جریانات با جنبش همراهی نکند و یا مسیر سازش با رژیم صهیونیستی و امپریالیسم را در پیش بگیرد بنوعی منزوی وحتی طرد میشود. عباس نمونه زنده آنست.
حماس هر چند در جنگ اخیر فعلا قابلیت نظامی بالائی نشان داده و دولت و ارتش اسراییل را بیشتر از دول عربی ضربه نظامی زده است , اما بدون هیچگونه شکی حماس و جهاد اسلامی و حزب الله رهبران صادق و انقلابی جنبش توده ائی فلسطینیان نمی توانند باشند, و بنا به بینش اسلامی و مذهبی چه پیش از پیروزی و چه پس از پیروزی فلسطینیان در صوریتکه در رهبری باشند , ستم های بسیار به تودها وارد خواهند ساخت . همچنانکه نمونه زنده آن عمل کرد خمینی و اعوام و انصار روحانیت در تقابل علیه شاه است , که پس از پیروزی قیام ۵۷ , جنایات و ستم واستثمار بی حدی را تحت نظام جمهوری اسلامی به زنان و توده های کارگر و زحمتکش ایران تحیل نموده اند
۱۰ اکتبر
مزدک
