با درود فراوان به کارگران مبارز .
سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه بخشی از حقیقت کتمان ناپذیر را با صراحت بیان کرده است .
دقیقا با خرافات مذهبی ، سنتی و با ذهنیت تبعیض جنسیتی و قومی و قضا و قدر و انتظار صدقه و بخشش نه تنها نمیشود به جنگ نظام سرمایه داری رفت بلکه به بقای ستم بارش نیز کمک خواهد شد .
سرمایه داری نه اخلاقیات میشناسد و نه توهمی به انصاف الهی ، زیرا بر مبنای اخلاق و احساسات بنا نگشته . کسب سود هرچه بیشتر از طریق استثمار هرچه کارآمد تر مکه مکرمه اش است و بس ! هر آنچه که در توان دارد از سرکوب گرفته تا تحمیق و ترویج فرهنگ بندگی و خدعه برای تحقق سود و حراست آن بهره میجوید .
اما بخش دیگر حقیقت که اهمیت تعئین کننده در مبارزه علیه سرمایه داری و محو آن دارد و برای کارگران الزامی است ، داشتن اندیشه انقلابی اجتماعی و سازمان سیاسی مستقل کارگری برای هدایت و متحقق کردن مبارزه تاریخی کارگران علیه سرمایه است .
اندیشه ائی که از نقد انتقادی خود نظام سرمایه داری نشاط گرفته و از مبارزه روزمره کارگران قوام یافته . اندیشه سوسیالیسم !
اندیشه ائی که از نقد تضاد بنیادین سرمایه و نیروی کار آغاز گشته تا با محو هر دو جنبه تضاد به استثمار پایان دهد .
نظام سرمایه داری که بر اساس مالکیت خصوصی بر ابزار تولید ، تولید اجتماعی و مشترک کارگران و تصاحب محصول کار همگی کارگران توسط اقلیتی سرمایه دار میباشد ، نمیتواند با چالش و مبارزه عملی و فکری تولیدکنندگان بلاواسطه ، کارگران ، و متفکرین انقلابی مواجه نشود و تاریخا با نظم جدید بدون استثمار جایگزین نگردد . نظمی بر مبنای تملک اجتماعی ابزار تولید ، تولید اجتماعی مشترک و مصرف اجتماعی مشترک خود تولیدکنندگان بلاواسطه جامعه .
سوسیالیسم ، نقد انتقادی که از ۱۵۰ پیش آغاز گردیده و تدوین و مدون گشته و مبنای اندیشه انقلابات کارگری متعددی در جهان سرمایه داری گشته . نقدی نه بر اساس احساس و اخلاق رومانتیسم بلکه ماحصل روند تکاملی تضادهای سرمایه داری و انقلابی ترین عنصر آن ، طبقه کارگر ، مادیت یافته است . علیرغم اتحاد منحوس سرمایه و مجیز گویانش علیه سوسیالیسم ، سوسیالیسم همچنان تنها اندیشه رهائی طبقه کارگر و ستمدیگان از یوغ نظام سرمایه داریست .
در رویاروئی با این اندیشه انقلابیست که سرمایه داران به انواع تحمیقات خرافی ، مذهبی ، قومی و جنسیتی و … متوصل میشوند تا با مخدوش کردن ذهن کارگران و ایجاد تفرقه و نفاق ، وحدت اندیشه و وحدت عمل برای رهائی را مختل سازند .
هیج کارگر آگاهی خواستار تداوم استثمار نیست و از هر فرصتی برای ترویج و عملی شدن رهائی جمعی از یوغ استثمار تلاش میکند . کسب فعال آگاهی و اندیشه انقلابی اولین قدم در راه رهائی است .
همچنانکه کارگران برای دست یابی به خواستهای صنفی و اقتصادی طی مبارزات خود به لزوم اتحادیه و سندیکا و در مواردی شورا جهت مبارزه جمعی پی برده اند و علیرغم مخالفت های سرمایه داران و دولتشان به ایجاد آن همت گذاشتند و در پرتو هدایت سندیکا و اتحادیه و شورا خواستهائی را به سرمایه داران تحمیل نمودند . کسب آگاهی طبقاتی و اندیشه انقلابی نیازمند سازمانیابی است که آموزش و گسترش اندیشه انقلابی ، سوسیالیستی ، و روند مبارزات رهائی را هدایت کند .
خود سرمایه داران از حزب سیاسی بعنوان یکی از ابزار های ماشین دولتی و کارگزار سیاسی امور حاکمیت استثماری بهره میجوید . بر حسب جناح بندی های درون سرمایه ” سرمایه مالی ، تولیدی ، تجاری و ملکی ” احزاب سیاسی رنگارنگی برپا داشته تا با رای گیری و مخدوش کردن اذهان توده ها حاکمیت سرمایه مشروعیت بخشد . اما کارگران را از حق مسلم داشتن حزب سیاسی مستقل منع میدارد و با سرکوب و ارعاب مانع ایجاد حزب انقلابی میشود . جمهوری اسلامی نیز از این قاعده مستثنا نیست .
اما روند مبارزات کارگری در یک دهه اخیر بویژه و تجربه عملی و آرتقاء اندیشه انقلابی ” اگر سابقا متون سوسیالیستی در زیر زمین کتابخانه های دانشکاهی بایگانی و از دسترس کارگران بدور نگهداشته میشد ، امروز در سطح جامعه قابل دسترسی است ” و اذعان به این آمر که با اندیشه های عقب مانده نمیشود بجنگ نظام سرمایه داری رفت دریچه امیدآوری به سازمانیابی سیاسی در کارگران ایجاد نموده است . دست آوردهای عملی و اندیشه ائی این امکان را پیش آورده که کارگران آگاه و مبارزین انقلابی بتوانند پایه های اولیه یک حزب انقلابی کارگری را بنا نهند . حزبی که نه فقط متشکل از نخبگان بلکه کارگران آگاه و مبارز که در بطن مبارزات طبقاتی امکان گسترش اندیشه انقلابی و سازمانیابی و گسترش طبیعی تر حزب را ممکن میسازد .
برای جنگ با نظام سرمایه داری و سرنگونی آن باید به اندیشه انقلابی ، سوسیالیسم ، و سازمان سیاسی کارگری دست یازید !
این آن بخش تعئین کننده و مکمل حقیقتی است که سندیکای کارگران هفت تپه بطور تلویحی اعلام کردنند .
مزدک .
چهارم شهریور ۱۴۰۰
