انشعاب اخیر در کومله، حکایت عجیبی است. چون جناحی که خود را چپ می نامد، مدعی است که کومله برهبری رفیق ابراهیم علیزاده از حزب کمونیست جدا شده است و عامداً به جو اغتشاش و ایجاد گرد و خاک و آلوده کردن فضای سیاسی دامن می زند.
همه می دانند که در سال ۱۳۶۲ با اتحاد و توافق دو جریان سیاسی یعنی سازمان زحمتکشان کردستان(کومله) و اتحاد مبارزان کمونیست (سهند) حزب کمونیست ایران پا به عرصهٔ حیات گذاشت و متولد شد! و بناگهان کومله بطور مصنوعی و کاغذی به شاخهٔ کردستانی حزب کمونیست ایران درآمد! یعنی با یک تردستی زیرکانه کومله به نیروی زیردست و تو سری خور حزب کمونیست ایران که خود یکی از نیروهای تشکیل دهنده آن بود، درآمد!!!
و برای خالی نبودن غریضه ( ببخشید عریضه) عبدالله مهتدی را هم بعنوان دبیر کل حزب کمونیست ایران برگزیدند.
خلاصه همه چیز بخوبی و خوشی پیش می رفت تا اینکه در سال ۱۳۶۷ خمینی ملعون و لجن با قبول قطعنامهٔ ۵۹۸ شورای امنیت سازمان ملل، جام زهر معروف را سرکشید و به جنگ پایان داد. پایان جنگ ارتجاعی ۸ ساله خمینی با عراق، شروع بدبختی کومله و شاخهٔ سیاسی آن یعنی حزب کمونیست ایران شد.
خلاصه، رهبری حزب کمونیست ایران در آنموقع برهبری منصور حکمت به این نتیجه رسید که کومله دچار بحران شدید سیاسی است و چند گرایش متضاد و متفاوت در جسم و جان آن ریشه دوانده و در حال رشد و گسترش اند که هر دم می توانند به نتایج غیرقابل پیش بینی و کشنده ای ختم شوند!
خب، نتیجهٔ این ارزیابی به آنجا ختم شد که منصور حکمت بسال ۱۹۹۱ از حزب کمونیست ایران جدا شد و از کلیهٔ مسئولیتهای خویش استعفاء داد و بدنبال تحقق رؤیاهای خویش رفت. بدنبال جدایی منصور حکمت تمامی سران اتحاد مبارزان کمونیست و تعدادی از کادرها و پیشمرگان کومله نیز با او رفتند تا بعداً به عضویت حزب کمونیست کارگری ایران درآیند و در اروپای غربی و آمریکای شمالی مشغول فعالیت برای سرنگونی نظام سرمایه داری جهانی شوند و بشریت را از چنگالهای خونریز “ کاپیتالیسم” نجات دهند!
خب ما در اینجا ملاحظه می کنیم که یکی از پایه های اصلی تشکیل دهندهٔ حزب کمونیست ایران در ۳۱ سال پیش از این حزب جدا می شود و خودبخود کومله را به دوران ما قبل تشکیل حزب کمونیست ایران برمی گرداند ! زیرا، اتحامبارزان کمونیست با تغییر اسم خود به حزب کمونیست کارگری ایران، عملاً انحلال حزب کمونیست ایران اعلام نمود .
منتها، رهبری آنموقع کومله که در شوک ناشی از ضربهٔ سهند دست و پایش را گم کرده بود و قادر به درست فکر کردن و گرفتن تصمیمات درست و عاقلانه نبود به همان مشی گذشته ادامه می داد. بواقع این یک اشتباه مرگبار برای کومله بود. زیرا، در همان زمان رهبری کومله می بایستی فاتحهٔ حزب کمونیست ایران را می خواند و پایان عمر آنرا اعلام می کرد.
متأسفانه، کومله جنازهٔ حزب کمونیست را بدون هیچ دلیل منطقی بردوش کشید تا در ادامه شاهد از دست دادن نیروی هر چه بیشتری از صفوف خویش باشد. ای‌کاش جناح انشعابی و چپ نمای کومله که چشم امید خود را به چند جریان اینترنتی و سرکاری دوخته است، توضیح دهد که چطور می توان حزب کمونیست ایران را همان حزب ماقبل ۱۹۹۱ میلادی آنهم بدون وجود سهند حزب گ نامید؟!
به هرحال، تا قبل از ۱۳۶۲ و تشکیل حزب کمونیست ایران، توافقاتی میان سهند و کومله برای ایجاد حکا صورت گرفت،ولی بعد از استعفاء و جدایی اتحاد مبارزان کمونیست از این جریان، در عمل چنین توافقی خودبخود از بین رفت و دیگر چیزی به اسم حکا معنایی نداشت. زیرا، این منصور حکمت بود که تمام تئوریِهای حزب را تدوین و تصویب می کرد، پس بنابراین بدون وجود او حزب کمونیست ایران هیج مفهو‌م و معنای واقعی نداشت و صرفاً بمانند خوره مشغول جویدن و خوردن جسم و جان کوملهٔ انقلابی بود، بدون اینکه این جریان در عمل به یک نیروی سرتاسری و همه گیر تبدیل شود و زیر بغل کومله را بگیرد و از زمین بلند کند تا از بحران ناشی از سال سیاه ۱۹۹۱ رهایی یابد.
بنابراین، ادعای زمخت چپ خود خواندهٔ کومله که گویا جناح علیزاده از حزب انشعاب کرده است فقط باعث ایجاد نفرت و تنفر بیشتر نبست به آنان خواهد شد، زیرا، یک کمونیست نمی تواند دغلکار و کاسبکار در دنیای سیاست باشد.
اینان بایستی از کومله تشکر و سپاسگزاری کنند که این همه سال اینها را تحمل کرده است و برایشان آب و نان و لانه تهیه نموده است.
این جناح چپ خود خوانده بجای خورد کردن اعصاب نیروهای کومله، بهتر است به سازمان فداییان اقلیت (سفا)، سازمان اتحاد فداییان کمونیست (سافک)، راه کارگر حسن حسام، هستهٔ اقلیت(ها) و یا حزب حکمتیست(ح ح) ملحق شوند و برای برقراری سوسالیسم و حکومت شورایی و‌لغو کار مزدی و غیره مبارزه کنند.
زیرا، هم این جناح چپ نما به خواسته های خود می رسد و هم سازمانهای نامبرده با گرفتن چند عضو جدید و پا به سن،جان تازه ای بر ادامهٔ حیات می گیرند.
در ضمن، شاید این کار خیر شما باعث نزدیکی و اتحاد دوبارهٔ طیف های گوناگون کومله با یکدیگر شود و با ایجاد کومله واحد نور امیدی در دل توده های ستمدیدهٔ کردستان در راستای سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی فراهم شود.
سیامک دهقانی
