نه به انتخابات، ٨مارس روز جهانی زن
اسد نودینیان
تلویزیون ایسکرا توسط رفیق جمیله میرکی(مجری برنامه) در رابطه با مضحکه انتخابات دوازدهمین دوره مجلس اسلامی و ٨ مارس روز جهانی زن با من و رفیق سیاوش مدرسی مصاحبه ای داشت، در اینجا تلخیصی از صحبتهایم را کتبی کرده و منتشر میکنم.
جمیله میرکی : اسفند ماه ١٤٠٢ دو موضوع متفاوت، برگزاری مضحکه انتخابات(١١ اسفند ١٤٠٢) و روز جهانی زن(١٨ اسفند ١٤٠٢) توجه مردم را به خود جلب می کند. ١١ اسفند “انتخابات” مجلس اسلامی و در روز جمعه ١٨ اسفند، روز جهانی زن.
سوال اول و مشترک از مهمانانم؛ جمهوری اسلامی آیا میتواند نمایش اقتدار در این مضحکه انتخابات را به جهانیان گزارش کند. مردم شرکت میکنند یا با عدم مشارکت به این شانوگه ری برخورد میکنند. و چرا؟
اسد نودینیان: قبل از هرچیز به شما و رفیق نگار نادری در بخش فنی . و مهمان برنامه رفیق عزیز سیاوش مدرسی و بینندگان برنامه سلام دارم و با تشکر از دعوتتان.
از نظر من وقتی به تقابل و مبارزه مردم ایران با جمهوری اسلامی در شرایط کنونی نگاه میکنید صورت مسئله مردم در ایران این سوال نیست. می خواهم به این بیشتر بپردازم. مردم در سالهای ٨٨، ٩٦و٩٧و ١٤٠١(خیزش مردمی زن زندگی آزادی) از جمهوری اسلامی عبور کردند و امر سرنگونی رژیم اسلامی مسئله آنها بود، جنبش و خیزش زن زندگی آزادی وسیعتر و اجتماعی به پهنای جغرافیای ایران، مسئله سرنگونی رژیم اسلامی را به امر واقعی و زمینی، گفتمان سیاسی روز و مبارزه مردم تبدیل و اجتماعا این مبارزات امروز در اشکال مختلف اعتراضات کوبنده کارگران نفت، فولاد و …، بازنشستگان را شاهدیم. یکسال گذشته مردم به شیوههای گوناگون مبارزاتی که به آن اشاره کردم، بی حجابی همگانی و جنبش علیه اعدام را به نمایش گذاشتند. به شیوه ای که تصاویر و گفتمان عدالت خواهی و برابری طلبانه این اعتراضات افکار عمومی جامعه بین المللی را لرزاند و سمپاتی مردم این جوامع را بخود جلب کرد. به این معنا من فکر نمی کنم در تصور مردم امروز در ایران مسئله انتخابات برای مردم موضوعیتی داشته باشد.
من فکر می کنم صورت مسئله مردم در تقابل آن با رژیم اسلامی امروز سرنگونی رژیم اسلامی، است!
سوالی اساسی و محوری مردم که امروز در مقابل خود دارند این است که چه کمبودی داشتیم که با آن جنبش عظیم در سال ١٤٠١ نتوانستیم مسئله سرنگونی را به سرانجام برسانیم ؟ چه مکانیسم و شیوه های اجتماعی و موثر برای رفع کمبودهایی که سبک وزن هم نیستند و باید موثر باشند، ساخت؟ به یک معنا مسئله رهبری مسئله ای است که امروز جامعه به آن فکر می کند!.
البته اینکه در چنین شرایط سیاسی مردم چگونه بتوانند از این فضا برای امر خود استفاده کنند، این مسله ای است که من فکر میکنم حتما مردم فکر کرده و می کنند چگونه بتوانند همانگون تا کنون این چنین عمل کرده اند، از این فرصتها برای امر سرنگونی این رژیم استفاده خواهند کرد. دستاوردهای اجتماعی، مبارزه قاطع علیه حجاب و تبعیض جنسی، تبعض و نابرابری، فراهم کردن زمینه های اتحاد و همبستگی مردم برای مردم و جامعه مهم هستند و به نظر من از این دستاوردها پلی محکم برای متشکل شدن و پیشروی های بیشتر استفاده خواهند کرد. و قطعا فعالین کمونیست ورهبران این اعتراضات به مسله رهبری این جنبش فکر می کنند.
جمهوری اسلامی در یک ماه گذشته بیش از ٩٠ نفر را اعدام نمود، تا فضای رعب و وحشت را در زندانها و بر جامعه حاکم کند. از درون همان زندانها ٦١ فعال زن با شعار و اعتراض به اعدام توانستند در جامعه و حتی در درون بندهای زندانیان عادی صدای نه به اعدام را به حرکت اعتراضی اجتماعی علیه رژیم تبدیل کنند. به اعتراض پرستاران و بازنشستگان به اعتراض باشکوه کارگران فولاد اهواز و… نگاه کنیم، پیام این اعتراضات سرنگونی این رژیم است. فراموش نکنیم نه قبلا و نه حالا رژیم اسلامی با این مضحکه های نمایشی نتوانسته و نمی تواند نانی به سفره مردم اضافه کند. لذا سوال اساسی مردم در ایران چکار باید کرد که هرچه زودتر این رژیم را که بر باروت نفرت عمومی جامعه بنا شده است سرنگون نمود و شاهد از دست دادن عزیزان بیشتری نباشیم.
سوال از اسد نودینیان، آیا این انتخابات بحران و شکاف مردم و حاکمیت را کم میکند؟ اگر جواب مثبت است چرا؟ و اگر توانایی حل مشکلات داخلی را ندارد، چرا؟
اسد نودینیان: من در سوال قبلی هم گفتم اگر به صورت مسئله نگاه کنیم یک طرف جمهوری اسلامی است و طرف مقابل مردمند. مردم مشغله هایشان در نقطه دیگری است امروز بعد از خیزش ١٤٠١ مردم در جای دیگر ایستاده اند، به عبارتی نه رژیم اسلامی رژیم قبل از ١٤٠١ است و نه مردم در همان جایگاه قبلی شان هستند. ما در سوال قبلی به خیلی از مولفه های این تغییر توازن قوای بین مردم و رژیم اشاره کردیم. هیچ معیاری حتی همین جوامع بورژوازی نمی توان نام انتخابات بر آن گذاشت، حکومت اسلامی و انتخاباتش از نظر مردم مشروعیت نداشته و ندارند. کدام انتخابات در همین چهل و چهار سال حاکمیت رژیم اسلامی بوده که مردم در قبال انتخاب این یا آن نماینده نونی به سفر خالیشان اضافه شده باشد اینها همیشه مضحکه های بود برا ی حفظ حاکمیت جمهوری اسلامی و نمایش اقتدار. سرنگونی امر اجتماعی مردم شده و اقتداری برای نمایش نمانده. مردم مطلقا به مضحکه انتخابات بی اعتنا هستند و در هر جا توانسته اند بساط “انتخابات” را بر سرشان خراب خواهند کرد.
نکته دیگر را اضافه کنم؛ مردم در ایران فکر نمی کنند که انتخابات بشود نانی به سفره شان اضافه خواهد شد. کارگران، پرستاران و بازنشستگان عمریست در خیابانها اعتراض می کنند. مردمی که بخاطر کشتار و اعدامهای رژیم اسلامی هر روز در تلاش و مبارزه علیه آن هستند فکر می کنید چه توقعی باید از این رژیم و انتخاباتش داشته باشند؟ در نتیجه من باز هم می گویم صورت مسئله و معضل مردم راه پیدا کردن به مسئله رهبری و حزب کمونیستی است که بتواند امر سرنگونی و رهائی جامعه از تمام نابرابری ها را هدایت کند.
جمیله میرکی؛ امسال روز جهانی زن در میانه خیزش زن زندگی آزادی ۱۴۰۱ برگزار میشود، آیا مطالبات مردم تغییر کرده، و آیا گفتمان بی حجابی همگانی یا عمومی مورد استقبال قرار می‌گیرد؟ لطفا هر کدام ۳ دقیقه
اسد نودینیان – در حرفهای خودتان هم بود جنبش زن زندگی آزادی توانست یک رنسانس را نه در ایران در سطح دنیا از خود به نمایش بگذارد. من در محیط مدرسه کار میکنم همکارانم وقتی تصاویر ابتکارات و حضور زنان در راس این جنبش و مطالباتش را می دیدند می گفتند پیروزی این جنبش و طلیعه اش میتواند تحول در جوامع بین المللی باشد. می گفتند شانس بد این جنبش همزمانیش با جنگ اوکراین است. این جنبش توانست حمایت مردم آزاده را در دنیا با خود بیاورد و توانست نمایشی از خواست و اراده مردم ایران علیه مذهب و دخالتهایش در زندگی مردم، حقوق برابر زنان، کودکان و… را به شیوه ای مدرن و انسانی به جهانیان بشناساند.
تلاشهای دول غربی را در اسلامی شناساند جامعه ایران را پوچ بی معنا کند . و شیرین تر از همه این بود که این مبارزات شورانگیز، مبارزه علیه حجاب و تبعیض جنسی در جامعه ای اتفاق که اینها بارها می گفتند، جامعه ایران اسلامی است، “حجاب” سنت این جوامع است. خیزش مردمی قبل از هر چیز به این فرهنگ نسبیت فرهنگی و دم دواندن دولتها به حکومت اسلامی جواب قاطع داد. زنان و جوانان پیشقراول انقلابی مدرن شدند که به گفتار و مساله هنرمندان، فیلمساز، شاعر و نویسنده و دولتها تبدیل شد.
تاثیرات فرهنگی که این جنبش با سرودها ترانه و ابتکارهای شورانگیز نشان دادند را ما می بینیم .
امروز در شرایطی ما از ٨ مارس روز جهانی زن سخن می گوییم که مرکز ثقل مبارزه مردم علیه جمهوری اسلامی است، که در رهبریش زنان با چهرهای علنی، محبوب و شناخته شده ایستاده اند. ما دهها فعال زن را داریم که از زندانها علیه اعدام مبارزه مردم را سازمان و رهبری می کنند در جامعه همینطور بنظر من با توجه به این موقعیت ٨مارس امسال نمایش قدرت و توان خیز جامعه برای سرنگونی رژیم اسلامی و نقش و جایگاه زنان و مطالبات مردم برای عدالت خواهی، برابری حقوق کودک و… امنیت و رفاه است. در رابطه با بخش دیگری از سوالاتان ایا مردم از مطالبات خود عقب نشینی کرده اند جواب روشن است مطلقا . حجاب بان را آوردن قانون عفاف و حجاب را تصویب کردند در همه استانها نهادهای نظامی و سرکوبگر را برای تحمیل حجاب اجباری به جان مردم انداختند. در دانشگاها و مدارس اساتید و معلمان انقلابی را یا اخراج یا بازخرید کنار گذاشتند اما نتوانست جلو بی حجابی را بگیرند همین روزها برای بازار گرمی مضحکه انتخاباتیشان دخترانی را با کلاه بسر(نیمه حجاب) می آورند تا بگویند به این شیوه می شود در مضحکه انتخابات شرکت کرد!! و رای داد. اینها از روی لطف اینها نیست، این را جنبش نه به حجاب به آنها تحمیل نموده است. این قدرت جنبش قدرتمند بی حجابی همگانی و حضور زنان به عنوان بخش پیشرو و انقلابی جامعه که ما شاهد تجلی آن هستیم.
به نظر من توازن قدرت حضور تعرضی زنان و مردم علیه حکومت اسلامی تغییر کرده. امیدوارم در ٨ امسال ما شاهد پیشروی بیشتر زنان باشیم. به هر حال من فکر میکنم مردم نه تنها از مطالباتشان عقب ننشسته اند بلکه با تمام هزینه های انسانی از اخراج، دستگیری و زندان و… تلاش میکنند، خواست و مطالباتشان را حکومت تحمیل کنند. امروزما شاهدیم که بی حجابی همگانی تر از همیشه شده، زنان تلاش میکنند به صورت دوفاکتو این پیشروی را به رژیم تحمیل کنند. سیمای ٨ مارس در یک کلام سیمای جنبشی است که عزمش را برای سرنگونی جمهوری اسلامی جزم کرده است.
جمیله میرکی؛ هر دو شما از شخصیت‌های سیاسی شناخته شده در کردستان هستید. برای برگزاری مراسم های باشکوه روز جهانی زن در جمعه ۱۸ اسفند چه باید کرد؟
اسد نودینیان؛ جامعه تا حد زیادی تصاویر روشن ابتکارات و خلاقیتهای موثر را از خود نشان داده، نکته جدیدی نیست که بیان کنیم. تجارب و ابتکاراتی که جنبش آزادی زن از خود نشان داده اند ستودنیست، و باید از آن آموخت. اما اگر من در ایران بودم و در این شرایط روز ٨ مارس بود، همراه خانواده و بستگان زن و مرد با پوشیدن لباس های قشنگ و بدون حجاب به خیابانها می آمدیم و نشان می دادیم که ما طرفدار شادی و خوشی هستیم مخالف حجابیم. و این سیمای جامعه ای است که ما مردم ایران خواهان آن هستیم.
ضمن تبریک به مناسبت روز جهانی زن امیدوارم در این روز بر سیمای کل جامعه این اراده و خواستی که برایش تلاش کرده ایم بی حجابی را همگانی کنیم.
