خطاب به مجمع عمومی سازمان ملل!
من رئیس جمهور ایران هستم. ابراهیم رئیسی. شما من را به نمایندگی از جانب مردم ایران به اینجا دعوت کرده اید که از طرف مردم ایران صحبت کنم. بسیاری از شما از سابقه من و رژیم من آگاه هستید و‌من لزومی به تکرار آن نمی بینم. البته گله های خود را بعدا خواهم کرد‌م، مثلا چرا در مطبوعات تان مرا جلاد و قصاب معرفی کردید؟ چرا خبرنگاران بی حیای تان را، مثل نیلوفر حامدی و الهه محمدی که مدتهاست در زندانند و کسی جوابشان را هم نمیدهد زندانی نمی کنید و دهنشان را نمی بندید؟ یا چرا رژیم ما را جنایتکار خطاب میکنید؟ مگر خودتان بهتر از ما هستید. اینها همه حرف مفت است.
حال مردم ایران خوب است. خیلی هم خوب. جریان مهسا هم مدارکش هست و همه میدانند که دستی روی او بلند نشد. ایشان از کودکی مریض بودند و چون ایشان کُرد بود و کُردها از روز اول دنبال بهانه بودند و به رژیم ما نه گفتند ، حالا مرگ این دختر جوان را بهانه کرده اند. از احوال مردم سیستان و بلوچستان هم شما بیشتر ازما باخبر هستید. خدانور لجعی هم خودش را به تیر برق بست و ما هم آب جلوش گذاشتیم و نخورد. ما خودمان هنوز بعد از این همه سال از شهادت حسین تشنه رنج میبریم، چطور بی آبی را در خوزستان، یا بلوچستان تحمل می‌کنیم. میدانیم بی آبی یعنی چی؟ عده ای هم در بلوچستان مثل کردستان دنبال شر هستند.
نیکا شاکرمی هم از ساختمان بلندی خودش را به پائین پر کرد و سارینا اسماعیل زاده هم بیماری دوقطبی داشت. محمد مهدی کرمی و محمد حسینی هم بجای کارگری مرتکب قتل شدند. ما هم می بخشیدیم خانواده مقتول نمی بخشیدند. محسن محمدی، فواد قدیمی، حبیب‌الله فتحی و فواد سواری در دیونداره هم فریاد زنده باد کاک فواد و سوسیالیسم سر دادند . شما خودتان ضد سوسیالیسم هستید و از کسی نمیگذرید، شما هم بودید همین کار را میکردید.
عده ای هم آزادی بیان میخواهند مثل آسانژ، همان آسانژ که اسناد پنتاگون را برملا کرد ، خودتان که بهتر میدانی ما همان سیاست شما را داریم. شما انگلیسی و فرانسه و و و هزار زبان دیگرحرف میزنید ما فارسی، ولی همه ی ما در واقع یک زبان داریم و یک هدف را دنبال می‌کنیم. آخرش بهم میرسیم.
در مورد حقوق زندانیان سیاسی هم خودتان در دوره پهلوی هیات فرستاده بودید. حتما یادتان رفته است. این زندانها از هتلهای پنج و شش شماره ی شما بسیار بهتراست. به ما پیشنهاد شد که جایزه میشلینی به رستوران‌ها ی زندان بدهند ، گفتیم: ما اهل این قرتی بازی‌ها نیستیم. آنقدر وضع زندانها خوب است و افراد نخبه در آن هستند که زندان های سیاسی در ایران دانشگاه نامیده میشود. کجای دنیا اینقدر انسان نخبه و مردمی در زندانها بسر میبرد؟ انصاف داشته باشید.
روی جوانان هم زیاد نمیشه حساب کرد. جوانان ما همان مشکلات را دارند که جوانان در غرب دارند. مواد مخدر ، کارهای غیر اسلامی ، انحراف جنسی ، لخت در خیابان راه رفتن و بی عفتی کردن و غیره و برای همین بیکار میگردند و چهار راهها را می بندند، روسری آتش میزنند و در اثر ترقها چشمان و حتی جان خود را از دست می‌دهند و تلاش نیروهای ضد شورش ما برای نجات آنها به جایی نرسیده و‌من بسیار از این لحاظ گله دارم که چرا وسایل ضد شورشی که از شما گرفتیم کاربرد ندارد؟
کارگران، اولا به گفته ی امام ما همه کارگریم و پولهایم در حسابهای شما درخارج و بانکهای جهانی است. دوما کارگران تقاضای تشکیل اتحادیه دارند و دستمزد بیشتر میخواهند. حالا به من بگوئید مثلا اتحادیه های شما چه غلطی کردن که اینها در ایران می خواهند شورا و اتحادیه درست کنند؟
شماها گرانی دارید ما هم داریم. خوب مگر دستمزد ها در اروپای شما بالا رفت که ما ببریم؟ کرایه خانه‌ها همینطور، غذا هم پیش شما گران است. پیش ما همینطور، شما هم مثل ما بی خانمان دارید. مگرنه؟
الان هم به شهادت بی بی سی و همکاری عربستان سعودی برادر رونالدو در کشور ماست و مردان همه بدون هیچ کنترلی میخواهند به زیارت او بروند ، حتی یک گلوله هم شلیک نشده ، شاهد ما خود رونالدو است. مردم ایران آنقدر رونالدو را دوست دارند که ما در تمام شهرها از مدتی پیش گردان های ضد شورش مستقر کرده ایم و صدها نفر از مردم عزادار و مجروح را دستگیر کرده ایم که مبادا به طرف تهران برای دستی بوسی آیت اله کورش رونالدو راه بیفتند. رونالدو سهل است ، ما دوهزار و‌پانصد سال است در حال دستبوسی هستیم و این را در کتیبه های تخت جمشید هم می‌توان دید. ما در رژیم ایران ادعاهای حقوق بشری شما را به زبان دیگری می فهمیم و از این لحاظ هیچ نگرانی نداریم.
و‌در آخر ضمن تشکر از دعوت و آزادی گروگان تروریست‌های ما و پول های ما که خرج خودتان خواهد شد و تشکر فراوان از عربستان سعودی برای فرستادن رونالدو در این برهه ی تاریخی که من در سازمان متحد هستم.
توضیح: این مطلب طنز است و سازمان ملل متحد هیچ مسئولین در این مورد ندارد.
