چرخ اقتصاد کشور دستمان باشد و هی خواهش و تمنا کنیم؟ به جای امر کردن!
غول خفته بیدار می شود! اعتصاب جمعی نفتگران سفید امضاء و دستمزدهای چندین برابر زیر خط فقر
در حین خوشحالی که به هر حال نفتگران قرارداد سفید امضاء و دستمزدهای چندین برابر زیر خط فقر دست به اعتصاب جمعی زدند، آما برای همه ما در عین حال این سوال آزار دهنده در ذهن مطرح هست که چگونه کارگران در بدو این همه اجحاف اقدامی نکردند، و چرا این همه سال طول کشید تا به این کار جمعی مثبت، اعتصاب روی آورند. البته این مسئله خیلی واضع به ما می گوید که در کار پیشگیرانه هجوم سرمایه علیه حق و حقوق کارگری، کارگران بهیچوجه آماده نبوده اند، و برای رسیدن به نقطه ایی که بتوانند به این حق کُشی غیر انسانی نه بگویند و اعتراض کنند تقریبا بیست سالی طول کشیده است. و هنوز هم همه کارگرانی که در شرایط مشابه قرار دارند به اعتصاب نپیوسته اند.
البته قابل درک است برای کارگرانی که وارد اعتصاب می شوند همان بخور و نمیر زندگی روزمره که به قطعه نانی امروز خلاصه شده است از دسترسشان خارج خواهد شد. و از لحاظ قانونی که کارگران در حال اعتصاب می بایست از حقوق و مزایا محروم نباشند هم مشمول کارگران ایرانی نیست، که انتظاراتمان را از آنها بالا ببریم. و چه بسا با پیوستن به اعتصاب از کار هم اخراج شوند، که فاجعه بزرگی برای هر کارگر یا نان آوری ست. آما این وضعیت تاسفبار تنها با اعتصاب همگانی می تواند به پیروزی دست بیآبد. و موکول کردن این مهم به فردا تنها طولانی کردن تحمیل شرایط بدتر به خود است.
سرمایه داری خصوصی و دولتی به یکسان در مقابل مطالبات طبیعی و قانونی ایستاده اند و نمی بایست در مطالبات که به دولت یا رژیم حاکم ربط دارد این توهم را به خود راه داد که اینان بهتر از بخش خصوصی می باشند، و کاری خواهند کرد. زمانی حکومت به مطالبات پاسخ مناسب و سریع می دهد که اعتصاب دارای گزندگی لازم باشد، مثلا اگر اعتصاب کنونی با هر ابعادی که هست گزندگی موثر را دارا نباشد حکومت هم به مطالبات و اعتصاب بی اعتنایی می کند. نفتگران سفید امضاء اگر احیانا به گزندگی و تاثیر این اعتصاب در این ابعادش مطمئن نیستند می بایست به شفافیت از کارگران دیگر صنایع بخواهند که به اعتصاب بپبیوندند، یعنی اعتصاب کنند. تا هر چه سریعتر این اعتصاب به نتیجه مثبت خود دست یآبد. تنها اعلان حمایت از جانب کارگران صنایع دیگر کافی نیست می بایست همه صعنگران نفت به اعتصاب بپیوندند و اگر اینها کافی نیست باقی صنایع و کامیونداران و حتی اتوبوسرانان و … همه کارگران/مزدبگیران به اعتصاب بپیوندند.
قدرت غول آسایی در دستان کارگران است که اگر بدان وافق باشند در می یابند که هیچ قدرتی تاب و توان ایستادگی در مقابلشان را نخواهند داشت. چرخ اقتصاد کشور دستمان باشد و خواهش و تمنا کنیم؟ به جای امر کردن!
