اعلامیه سازمان راه کارگر بمناسبت سالگرد کودتای بیست و هشت مرداد ۱۳۳۲
حامیان آن کودتا نمی توانند مدعی آزادی، استقلال و عدالت اجتماعی باشند!
کودتای جنایتکارانه ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ در شرایطی صورت گرفت که بستر مناسبی برای بسط آزادی و دمکراسی در ایران فراهم شده بود. جنبش ملی کردن صنعت نفت ضربه سختی به امپریالیسم بریتانیا وارد کرد که بر مهمترین ثروت کشور سلطه انحصاری داشت. دکتر محمد مصدق توانست در ۲۹ اسفند ۱۳۲۹ قانون ملی شدن صنایع نفت را به تصویب مجلس شورای ملی و سنا برساند و بر قرار داد خفت بار سال ۱۳۱۲ شمسی منعقد بین شرکت نفت انگلیس و ایران که طبق آن دولت ایران فقط ۱۶ در صد کل نفت استخراجی را دریافت می کرد، خط بطلان کشد.
اصلاحاتی که دکتر مصدق طی ۲۷ ماه صدارت خود انجام داد از پشتیبانی اکثریت مردم، بخصوص لایه ها و طبقات زحمتکش، برخوردار بود. از جمله این اصلاحات تغییرات ضروری در دارایی، شهرداری، داد گستری، تشکیل انجمن شهر با حق رای و مشارکت زنان، بیمه اجتماعی برای کارگران و اصلاحاتی در زمینه ی مساله ارضی و باز گرداندن پاره ای از حقوق دهقانان به آنها بود. این اصلاحات اگرچه انقلابی و در راستای حاکمیت اکثریت جامعه بر سرنوشت خویش و رفع ستم، نابودی فئودالیسم، استقرار جمهوری به جای سلطنت و امحای استثمار نبود، با این همه،گامهای مثبتی برای بسط زمینه های اولیه جامعه مدنی و حقوق شهروندی محسوب می شد. تجربه مبارزه دکتر مصدق با دیکتاتوری رضا شاهی به او آموخته بود که برای پیش برد همین اصلاحات هم، باید تلاش کند محمد رضا شاه را وادارد « سلطنت کند نه حکومت ».
اما این فقط محمد رضا شاه نبود که علیه این اقدامات به مخالفت برخاست بلکه مرتجعین مذهبی، فدائیان اسلام، خمینی، افسران عالی رتبه ارتش و زمین داران بزرگ علیه او به دسیسه چینی پرداختند. توطئه قتل او، شورش مردم در قم علیه حق رای زنان در انجمن های شهری، قتل سرلشگر افشار طوس و سرانجام طرح کودتای ۲۸ مرداد با همکاری امریکا، انگلیس و پشتیبانی مشروعه خواهان و اراذل و اوباش به نتیجه رسید. با این وجود، تاثیرات مثبت اصلاحات دولت دکتر مصدق و جنبش ضد امپریالیستی مردم ایران از مرزهای کشور فراتر رفت و مخصوصا در خاورمیانه به الگوی مبارزات رهایی بخش تبدیل شد.
شاه که در توطئه قتل دکتر مصدق در ۲۵ مرداد ماه شکست خورده و به ایتالیا فرار کرده بود، پس از کودتا به ایران باز کشت و همان مسیر پدرش برای بر قراری دیکتاتوری مادام العمر را در پیش گرفت. از جمله نخستین اقدامات او برقراری حکومت نظامی، تعطیلی احزاب و روزنامه های مترقی، دستگیری هزاران تن از اعضاء و هواداران حزب توده، جبهه ملی و دیگر مخالفین و اعدام شمار زیادی از آنها و خفه کردن هر نوع صدای آزادی خواهانه و استقلال طلبانه بود. تاسیس ساواک، اطاعت از دستورات امپریالیسم امریکا و اجازه ورود ۵۰ هزار مستشار امریکایی به ایران، برقراری کاپیتولاسیون و بدین ترتیب، سلطه ی امپریالیسم امریکا بر همه شئونات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی کشور.
اجرای برنامه اصل چهار ترومن و سپس رفرمهای پیشنهادی کندی برای جلوگیری از وقوع انقلاب در ایران با عنوان « انقلاب سفید » که بخشی از برنامه های توسعه سرمایه داری در کشور قلمداد می شد و با صلاحدید مستقیم امریکایی ها انجام می گرفت، میلیونها کشاورز بی زمین را به حاشیه شهرهای بزرگ سرازیر کرد و در اثر بی توجهی به وضعیت فلاکت بار آنها بستر ایجاد حلبی آبادها و زاغه نشینی در حاشیه شهرهای بزرگ را فراهم ساخت.
شاه، درعین حال بودجه ویژه به روحانیون اختصاص داد و اسباب گسترش تبلیغات مذهبی و خرافات را در اختیار آنها قرار داد. آزاد گذاشتن هیات های مذهبی برای تبلیغ دین زمینه مناسبی برای عروج خمینی، مخصوصا در سالهای آخر حکومت شاه، فراهم کرد و طرفداران او توانستند توده های وسیعی از حاشیه نشینان تهیدست و متوهم به مذهب را علیه او بسیج کنند.
جمهوری اسلامی طی ۴۲ سال حاکمیت فاشیستی و استبدادی خود در زمینه ی قتل و کشتار آزادیخواهان، دگر اندیشان، اقلیت های قومی و مذهبی، طرفداران محیط زیست و ستم های چند گانه بر زنان که نیمی از جمعیت کشور را تشکیل می دهند، گوی سبقت را از خاندان پهلوی ربوده و هر نوع زمینه زیست انسانی آحاد جامعه را به پای منافع سرمایه دارانه و ایدئولوژیک خود قربانی کرده است. هر روز حکومت سرمایه داری جمهوری اسلامی با خون جانهای شیفته ای آغشته است که تنها گناهشان دفاع از آزادی، برابری، استقلال و زندگی توام با منزلت انسانی است.
چهل و دو سال هدر دادن سرمایه های ملی در جنگ های فرقه ای نیابتی، ۴۲ سال غصب و غارت ثروت ها و منابع طبیعی، ۴۲ زمین خواری، جنگل خواری، کوه خواری، ۴۲ سال چپاول برنامه ریزی شده سرمایه هایی که می بایست برای
رفاه و بهبود زندگی اکثریت مردم مصرف شوند و نادیده گرفتن وضعیت فلاکت بار بیکاران و فراموش شدگانی که حتی سرپناهی برای خواب خود ندارند و به گور خوابی پناه برده اند، فقر و تهیدستی را چنان گسترش داده است که حتی حاکمان خود معترفند که ۶۰ میلیون از جمعیت کشور زیر خط فقرند.
۴۲ سال استفاده بی رویه از منابع زیر زمینی آب، احداث سد های متعدد بر روی رودخانه هایی که طی سده ها منشاء کشاورزی و دامداری و تنها منبع درآمد مردم بوده و طرح های خانمان برانداز دیگر … موجب خشکسالی و بی آبی در بسیاری از استانها از جمله استانهای خوزستان، اصفهان، سیستان و بلوچستان و خشکی تالاب ها که منبع اصلی رشد گیاهان و جانوران و زندگی ساکنان این مناطق و مانعی طبیعی در برابر ریزگردها بوده، کوچ ناخواسته میلیون ها انسان به حاشیه شهرها را در پی داشته است. اعتراض و شورش مردم این استانها طی هفته های گذشته که در گرمای بالای ۴۵ درجه حتی آب آشامیدنی ندارند و همبستگی سراسری مردم با آنها در دیگر استانها، مثل همیشه از سوی رژیم جنایت پیشه جمهوری اسلامی با گلوله و زندان پاسخ گرفته است.
۴۲ سال توسل رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی به تئوری توطئه، سرکوب سیستماتیک، جنایت، تجاوز و فراافکنی نه تنها توده های ستم دیده را از مبارزه برای نیل به اهداف تحقق نیافته انقلاب مشروطه و انقلاب بهمن (آزادی و عدالت) باز نداشته، بلکه آنها با سر دادن شعارهای همیشگی خود چون : « مرگ بر دیکتاتور » ، « جمهوری اسلامی نابود باید گردد. »، « نان، کار، آزادی، اداره شورایی » ، « مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه چه رهبر» « نه اصلاح، نه رفراندم، اعتصاب، انقلاب » و « عدالت، آزادی، حق مسلم ماست» عزم جزم خود را برای مبارزه با جمهوری اسلامی به نمایش گذاشته اند.
در شرایطی که رژیم جنایت پیشه جمهوری اسلامی سیاست ویرانگر و ضد بشری همیشگی خود را با شقاوت هرچه تمامتر ادامه میدهد و جامعه را با بی اعتنایی و بی مسئولیتی کامل در معرض ویروس گرونا، بی آبی، خشکسالی و قحطی رها کرده و برای نجات خود از بحران های چند گانه سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و … به دامن روسیه و چین پناه برده است و با عقد قرارداد بیست و پنج ساله با چین و دادن امتیازاتی که حتی خودی های درون حاکمیت آن ها را با قرار داد ترکمنچای مقایسه کرده اند، کشور را به تلاشی و نابودی سوق داده است.
در شرایطی که اعتصابات کارگران، بازنشستگان، مبارزات زنان و دانشجویان و خیزشهای مردمی علیه حکومت به خاطر فلاکت و بیکاری و تبعیض و استبداد ابعاد وسیعتری پیدا کرده، اپوزیسیون ارتجاعی مذهبی و موروثی وابسته به امپریالیسم امریکا و مرتجعین منطقه به تکاپو افتاده اند تا از موقعیت کنونی به نفع خود استفاده کنند. آنها با طرح گفتمان « همه باهم برای عبور از جمهوری اسلامی » و سوء استفاده از نا آگاهی سیاسی بخش هایی از جامعه در صددند جنبش های آزادیخواهانه و عدالت طلبانه مردم را به نفع خود مصادره و به انحراف کشانند. رضا پهلوی با استناد به کتب قلم به مزدان فرصت طلب، کودتای ۲۸ مرداد را « قیام ملی » می نامد و سعی دارد به کمک کلان رسانه های وابسته به امریکا و انگلیس و بودجه مالی عربستان سعودی نه تنها همه جنایات رضا شاه و محمد رضا شاه و دیکتاتوری پنجاه ساله آنان را از اذهان مردم پاک کنند، بلکه رضا شاه و محمد رضا شاه را منادیان آزادی و استقلال معرفی کند!!
به همین خاطر با طرح شعارهایی همچون: “رضا شاه، روحت شاد” و یا “مملکت که شاه نداره، هر روز همین بساطه” و … سعی میکنند خیزشهای مردمی را به بیراهه ببرند و بدیل ارتجاعی خود را به گفتمانِ برتر تبدیل کنند.
این مدعیان “آزادی، دمکراسی، استقلال و سکولاریسم” حاضر نیستند به مردم بگویند که دقیقا برای جلوگیری از تحقق همین اهداف مترقی و مدرن بود که شصت و هشت سال پیش دست به کودتا زدند، یک ربع قرن استبداد و غارت را بر کشور مستولی کردند و موجبات سلطه روحانیون بر انقلاب عظیم مردم را فراهم ساختند.
وظیفه ما و همه نیروهایی که سرنگونی انقلابی رژیم سرمایه داری اسلامی و گذار به سوسیالیسم را هدف خود قرار داده اند این است که در عین افشا و مبارزه بی امان با گفتمان « همه باهم » و همه بدیل های ارتجاعی و وابسته، به شکل گیری انقلابی اجتماعی که طبقه کارگر رهبری آنرا بعهده دارد با همه توان یاری رسانیم و در همبستگی با آن همه نیروی خود را بسیج کنیم.
سرنگون باد نظام سرمایه داری جمهوری اسلامی!
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم !
پیروز باد اعتصابات کارگری و جنبش های اعتراضی مردم !
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
مرداد ۱۴۰۰
