اطلاعیه برگزاری کنگره ۲۶ سازمان راه کارگر
بیست و ششمین کنگره سازمان در آذر ماه ۱۴۰۰ (دسامبر ۲۰۲۱) برگزار شد. به دلیل ادامه پاندمی کرونا، امکان برگزاری حضوری کنگره وجود نداشت، لذا به صورت اینترنتی با شرکت اعضای سازمان و تعدادی از رفقای میهمان برگزار گردید.
در مجامع عمومی اینترنتی پیش از کنگره، گزارش عملکرد سالانه کمیته مرکزی و نهادها و کمیسیونهای تشکیلاتی مورد بررسی و نقد قرار گرفته بودند، از اینرو سه روز کنگره عمدتا به بررسی اسناد سیاسی پیشنهادی اختصاص داشت. پیش نویس این اسناد، از چند هفته قبل از برگزاری کنگره، در سایت راه کارگر منتشر شد تا علاوه بر اعضا و هواداران سازمان، کلیه فعالین چپ در صورت تمایل، به آنها برخورد کنند و مباحثات انتقادی یا پیشنهادی خود را جهت انتشار به سایت سازمان بفرستند.
در اولین روز کنگره، بعد از انتخاب “هیات گرداننده جلسات” ابتدا به یاد جانباختگان راه کارگر و همه جانباختگان راه آزادی و سوسیالیسم، یک دقیقه سکوت اعلام شد و سپس به خاطر مقاومت و رزم دلیرانه جانباختگان، زندانیان سیاسی و خانواده ها و فعالین جبنش دادخواهی، از حضار خواسته شد که یک دقیقه کف بزنند.
سپس از رفقای نگارنده اسناد و قطعنامه ها خواسته شد که رشته سخن را به دست گیرند و در مورد سند پیشنهادی صحبت کنند. بعد از طرح مقدماتی بحث، رفقای حاضر در کنگره وقت گرفتند و نظرات اصلاحی، تکمیلی و انتقادی خود را مطرح کردند. بعد از دو دور بحث، قرار شد رفقای نویسنده اسناد سیاسی و قطعنامه ها، آن رشته از اصلاحیه ها و نقدها که از حمایت اکثریت جمع برخوردار بود را وارد سند یا قطعنامه مذکور کنند و جهت رای گیری به نششست ارایه نمایند.
بدین ترتیب اسناد مربوط به “گزارش سیاسی سالانه”، “قطعنامه کارگری”، “قطعنامه تحولات افغانستان و منطقه”، “سند مربوط به محیط زیست” و “پیام به جنبش دادخواهی” یک به یک بررسی، اصلاح و تکمیل شدند و با اکثریت قاطع آرای اعضای شرکت کننده در کنگره به تصویب نهایی رسیدند.
تنها در یک مورد یعنی در ارتباط با گزارش سیاسی مصوب، رفقای “گرایش اقلیت” پیشنهادی شامل چهار پارگراف ارایه نمودند و خواهان حذف سه بند پایانی گزارش سیاسی مصوب و جایگزینی آنها با چهار بند پیشنهادی خود بودند، این پیشنهاد توسط اکثریت کنگره رد شد.
جدا از اسناد فوق، همچنین پیشنهاد شد که قطعنامه جداگانه ای درباره مسایل زنان ایران و جنبش آنها تدوین شود. کمیسیونی از میان رفقای داوطلب، وظیفه تهیه این قطعنامه را برعهده گرفت. این قطعنامه نیز به تصویب رسید که همراه اسناد مصوب منتشر می شود.
کنگره علاوه بر مباحث مربوط به اسناد و قطعنامه ها، بحثی آزاد را نیز با عنوان: “آسیب شناسی جنبش سوسیالیستی ایران” اجرا نمود که مورد استقبال فعال رفقای شرکت کننده قرار گرفت.
کنگره در پایان کار خود، انتخابات برای تعیین اعضای “کمیته مرکزی” و “کمیسیون مرکزی نظارت و رسیدگی به شکایات” را برگزار کرد. لازم به ذکر است که طبق اساسنامه سازمان، هر عضو کمیته مرکزی فقط برای دو دور متوالی میتواند عضو این نهاد هماهنگ کننده شود.
با پخش سرود کارگری بین المللی “انترناسیونال” بیست و ششمین کنگره سازمان راه کارگر رسما به اتمام رسید.
سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه داری ایران
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
آذر ۱۴۰۰ – دسامبر ۲۰۲۱
قطعنامه مربوط به افغانستان و منطقه
در تاریخ معاصر افغانستان کودتای حزب پرچم و خلق و سپس اشغال این کشور از سوی نظامیان شوروی و در پی آن حمله نظامی امریکا و هم پیمانان آن به افغانستان، از جمله، به هدف جلوگیری از نفوذ شوروی در این کشور، همگی در قدرت گیری طالبان و وضعیت فلاکت بار کنونی مردم افغانستان نقش تعیین کننده داشته است. دستاویز این تجاوزات « دفاع از آزادی و دمکراسی »، « دفاع از برابر حقوقی زنان با مردان » و « مبارزه با تروریسم » … اعلان شده بود. اما هدف واقعی ایالات متحده نه دفاع از دمکراسی یا برابر حقوقی زنان با مردان بلکه انتصاب رهبران دست نشانده و فرمانبرداری چون کرزای و اشرف غنی، غارت منابع زیر زمینی این کشور و حفظ دولت های فاسد اسلامی در راستای پیشبرد سیاست های توسعه طلبانه ی خود در این منطقه بوده است. پی آمد بیست سال اشغال افغانستان نه تنها کشته و زخمی شدن صدها هزار نفر از مردم درمانده، فقیر و محروم از ابتدایی ترین حقوق انسانی بلکه آوارگی میلیون ها نفر در کشورهای همسایه و زندگی تحت سخت ترین شرایط است.
الف: از آنجاکه حاکمیت طالبان از همان روزهای نخست با کشتار و سرکوب اعتراضات بر حق مردم، مخصوصا زنان، آغاز شد و طالبان هر نوع خواست و مطالبه ای را می خواهد با توسل به شریعت اسلامی داوری کند، امری که در عمل جمهوری اسلامی ایران طی ۴۳ سال حکومت پیاده کرد و نتایج آن جامعه استبداد زده، ورشکسته و بی حق و حقوق کنونی ایران است.
ب : از آنجاکه طالبان شیعه کشی ( کشتن هزاره ای ها )، نو دینی اجباری و دگر اندیش کشی را طی بیست سال مبارزه خود با حکومت های افغانستان ادامه داده و با سیطره استبداد خود زمینه ی جنگ های قومی – فرقه ای را تدارک دیده است.
ج : از آنجا که خروج نیروهای نظامی امریکا از أفغانستان بمعنی عدم حضور و دخالتگری ایالات متحده در أفغانستان نیست و امریکا هم اکنون ۲۵۰۰ نیروی نظامی در پایگاه کویت برای پیشامدهای احتمالی آتی در أفغانستان آماده نگه داشته است.
د : از آنجاکه امریکا همچنان تحریم های خود علیه مردم درمانده و فلاکت زده أفغانستان را ادامه می دهد بطوریکه اعتراضات علیه قطع کمک های مالی بشر دوستانه امریکا روز به روز افزایش می یابد.
ه: از آنجا که تحولات جدید پس از به قدرت رسیدن طالبان بستر رقابت اسرائیل، ترکیه، پاکستان، آذربایجان، ایران، قطر، روسیه و چین را فراهم کرده که تنها هدفشان سلطه جویی منطقه ای، دخالت در امور داخلی این کشور و بهره برداری این نظام های عمدتا استبدادی است و نه حل مشکلات اقتصادی، سیاسی و اجتماعی آحاد مردم افغانستان.
ما بر این باوریم که:
۱ ـــ توده های به جان آمده و تهیدست افغانستان نباید فریب وعده های طالبان مبنی بر عفو عمومی کارکنان دولتی یا آزادی رسانه ها، حق کار زنان، دولت قانونمند فراگیر، جلوگیری از فعالیت های تروریست های اسلامی چون داعش و القاعده و…. یا پایان دادن به تولید تریاک یا هروئین را باور کنند. اینها همه تبلیغاتی است که طالبان می خواهد از طریق آن به کمک های مالی کشورهای بیگانه دست پیدا کند تا بتواند نظام ارتجاعی خود را تثبیت کند.
۲ ـــ وظیفه ی همه نیروهای مترقی و برابری طلب است که در همبستگی و کمک به نیروهای سکولار جامعه ی مدنی افغانستان که با دوران پیش از سال ۲۰۰۱ بسیار متفاوت اند، به هر طریقی که ممکن است یاری رسانند. اراده راسخ این نیروها، مخصوصا زنان، را در تظاهرات اخیر در کابل و جلال آباد شاهد بودیم، تظاهراتی که چند کشته و تعدادی زخمی را در پی داشت.
۳ ــ از همه ی کشورها از طریق سازمانهای بین المللی، حقوق بشر و جنبش های مدافع پناهجویان می خواهیم تا پناهندگان آواره در مرزهای خود را بپذیرند و از آوارگی و مرگ آنها در شرایط سختی که با آن مواجهند جلوگیری کنند.
۴ ـــ وظیفه ی همه نیروهای مترقی، آزادیخواه و سوسیالیست ایران است که در همبستگی با مردم ستمدیده و آوارگان افغانستان که به کشورهای دیگر از جمله ایران پناه برده اند، از حق پناهندگی، حق کار و زندکی آنها بدون قید و شرط دفاع کنند.
۵ ـــ شکست راهبردی امریکا و متحدین آن در عراق، سوریه، لیبی و فجایع انسانی و ویرانی هایی که با ایجاد گروههای افراطی اسلامی چون القاعده، مجاهدین، طالبان، داعش و…موجب شدند می بایست درس تاریخی ی مهمی باشد برای همه نیروهایی که به امامزاده امپریالیسم دخیل بسته اند و از امریکا یا کشور بیگانه ای انتظار دارند رژیم را برایشان تغییر دهد ( رژیم چینج ) بجای آنکه به نیروی خود وقدرت توده های متشکل زحمت و کار تکیه داشته باشند. از همه نیروهای مترقی و آزاده أفغانستان انتظار می رود که چنین نیروهای جیره خوار دول امپریالیستی را افشا و از صفوف مبارزاتی خود دور کنند.
۶ـ ـــ رهایی مردم ستمدیده افغانستان از جنگ، فلاکت، فساد، مناسبات ارتجاعی و مداخلات امپریالیست ها و کشورهای مرتجع منطقه جز با ایجاد تشکل های مستقل بر محور نیروهای کار و زحمت متشکل و آگاه به حقوق خود و در پیوند با همه ملیت های تحت ستم قابل دستیابی نیست. در این مسیر وظیفه همه نیروهای آزادیخواه و برابری طلب است که به هر طریق ممکن به بسط و گسترش هرچه بیشتر این نیروها یاری رسانند.
دسامبر ۲۰۲۱
پیام کنگره ۲۶ سازمان راه کارگر به جنبش دادخواهی وآزادی طلبی مردمان ایران
در دومین سالگرد جنبش آبان ماه، جنبش نان و آزادی، بیست و ششمین کنگره سازمان راه کارگر برگزار شد. سالگرد جنبشی که با شمار زیادی قربانی بخون غلطیده در خیابانها، شعار « نان و آزادی» را فریاد زد. دو سال بعد از اعتراض مردم به افزایش قیمت بنزین، کشاورزان و مردم اصفهان خشم رودخانه ها، دریاچه ها و تالاب های خشک شده را در زاینده رود تشنه و در تحصنی دو هفته ای فریاد زدند! این بار، تشنگان اصفهانی با گلوله های ساچمه ای، ضرب و شتم، سرکوب، بازداشت و به آتش کشیده شدن چادرها یشان مواجه شدند. کارزار معترضینی که به ضرب گلوله های نیروهای امنیتی بینایی خود را از دست دادند نیز به کارزارهای دادخواهی افزوده شد. در شرایطی که بسیاری از بازداشت شدگان دی ماه ۹۶ و آبان ماه ۹۸ و فعالان اجتماعی در زندانند، رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی از دادن هر گونه اطلاعاتی در این زمینه طفره میرود. مادران و خانواده های دادخواه جنبش بزرگ و سراسری آبانماه ۹۸، علیرغم تهدیدها، فشارها و محدودیت ها، همچنان در کنار مادران خاوران، مادران پارک لاله و مادران قربانیان جنایات سیاسی در سراسر کشور ایستاده اند و حکومت اسلامی و سردمداران جنایتکار این کشتار بزرگ را مورد خطاب و نفرین قرار میدهند و خواهان حقیقت، عدالت و محاکمه آمران وعاملان کشتارعزیزانشان هستند.
همزمان در سوئد دادگاه یکی از عاملان قتل عام زندانیان سیاسی در زندان گوهردشت، حمید عباسی (نوری) در جریان است که با حضور و شهادت زندانیان جان بدر برده از دارهای رژیم جمهوری اسلامی همراه است. با آغاز ریاست جمهوری ابراهیم رئیسی، یکی از آمران قتل عام زندانیان سیاسی، بار دیگر نام اعدام شدگان دهه ۶۰ و فریاد دادخواهی مادران و خانواده های داغدار خاوران در جهان پژواک پیدا می کند. اینک فریاد خاوران با خانواده های کشته شده گان دی ماه ۹۶، آبان ماه ۹۸ و قربانیان هواپیمای اکراینی، بهم پیوند میخورد. این بهم پیوستن خانواده های قربانیان جنایات بیش از چهار دهه حکومت اسلامی، با جنبشهای مطالباتی و اجتماعی، ایران را در شرایط کشتار کرونایی، به پایتخت اعتراضات و جنبش های تغییر وضع موجود در جهان تبدیل کرده است.
تلاشهای بی وقفه و شجاعانه خانواده های زندانیان سیاسی و قربانیان جنایات بیش از چهار دهه، خصوصا کشتار دهه خونین ۶۰، عاملی شد که سیاست سرکوب، سکوت و سانسور، انکار، دروغ و فریب تا حد زیادی به عقب رانده شود وراه برای آشکار شدن حقیقت، مقاومت علنی و گسترده و همبستگی های شجاعانه باز شود. خاورانهای پنهان و آشکار مبنا و آغازی برای کارزار دادخواهی مردم ایران علیه خبرگان آدمخوار شد. پرچمداران این پایداری، مقاومت وایستادگی خانواده ها به ویژه مادران خاوران: مادر آبکناری ها، مادر لطفی ها، مادر ریاحی ها، مادر بهکیش ها، مادر پرتویی ها، مادر رضایی جهرمی ها، مادر معینی ها و مادر قائدی ها … بودند که داد خواه خون فرزندان وعزیزانشان بوده و هستند! این تلاشها بود که دهه خونین ۶۰ را با نگاهی دیگر به نسل جوان پس از انقلاب و جهانیان نمایاند. این تلاشها بود و هست که جنایات روحانیت حاکم، از جمله قتل عام دهها هزار مخالف را به جهانیان آشکار کرد. دهه ای که از پشت بام مدرسه رفاه آغاز شد، با دادگاهای شرع خلخالی و گیلانی و لاجوردی و موسوی، نوروز سنندج، کشتار فعالان خلق ترکمن، سرکوب فعالان خلق عرب و بلوچ، لشگر کشی ۲۸ مرداد به کردستان و اعدامهای گسترده پس از سی خرداد ۱۳۶۰ و… ادامه یافت و به تابستان ۶۷ و قتل عام خونین زندانیان سیاسی ختم شد. سپس دهه های دیگری از خون، جنون و جنایت در قتلهای سیاسی روشنفکران و نویسندگان و فعالان سیاسی موسوم به فتل های زنجیره ای، سرکوب وحشیانه کوی دانشگاه، سرکوب جنبش ۸۸، قیام دی ماه ۹۶، آبان ماه ۹۸ آفریده شد! حتی نابودی رویاهای پرواز را در فضای ایران با زدن موشک به هواپیمای مسافربری اکراینی و کشتار مسافران آن به نمایش گذارد.
نقش فتواهای مذهبی در اعدامها و قتلهای سیاسی، در جهاد علیه مردم کردستان، در نعمت جنگ هشت ساله، در اشغال سفارت امریکا، در انقلاب فرهنگی و تصفیه های خونین دانشگاهیان، در قتلعام زندانیان سیاسی در سال ۶۷، فتوای ممنوعیت واردات واکسن کرونا و مرگ دهها هزار نفر از شهروندان کشور را نباید نادیده گرفت. این راهپیمایی خونین آشکار کرد و میکند که استقرار استبداد مذهبی و شکست انقلاب ۵۷هرگز خواست عمومی مردم ما نبوده است. این رژیم هرگز نمیتوانسته بدون داغ و دار و شلاق و شکنجه و فریب بحیاتش ادامه دهد. این صف عظیم قربانیان جنایات سیاسی و مذهبی، از بهایی و کمونیست، کرد وعرب ، بلوج و لر و فارس، از مسئولان نظام گذشته تا فعالان سیاسی و مدنی، از گروههای مختلف سیاسی، از هنرمند و نویسنده و خبرنگار، از زن و مرد و پیر و جوان سند و گواه روشن این حقیقت است که رژیم سرمایه داری اسلامی کوچکترین گامی در راه تحقق خواست ها و منافع مردمان ایران برنداشته است. این رژیم قرون وسطایی تبهکار، جنایتکار،غارتگر و ویرانگر جز نابودی همه دستاوردهای انسانی مردم ایران سیاست دیگری ندارد. باید این نظام فاشیستی را درهم شکست و نابود کرد.
در چنین شرایطی که خشم و اعتراض مردم علیه حکومت اسلامی و شخص خامنه ای در حال فزونی است ، خواست محاکمه او بجرم جنایت علیه بشریت، بخاطر فتوای کرونایی اش، دستور حمله به هواپیمای اکراینی و کشتار آبان ۹۸ باید به خواستی همگانی و سراسری تبدیل شود. نباید این جنایات فراموش شوند، نباید تکرار شوند، نباید گذاشت آمران و عاملان این فجایع از دست عدالت بگریزند. باید شرایط محاکمه عادلانه و علنی آنان را فراهم کرد. آنان را به جرم جنایت علیه بشریت و سازمان دادن یک نظام فاشیستی اسلامی، سازمان دادن تصفیه های خونین عقیدتی ، مذهبی، سیاسی، ملی و جنسیتی به محاکمه کشاند. نباید گذاشت تاریخ خونین و جنایتبار رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی بار دیگر در کشور ما تکرار شود.
برای ساختن کشوری آزاد پرده بر داشتن از بیش از چهار دهه جنایت، سرکوب، ایجاد فضای ترس و وحشت و اضطراب در جامعه ضرورتی حیاتی است. جنبش دادخواهی باید همه قربانیان جنایات سیاسی در ایران با همه ی گرایشات سیاسی، مذهبی، ملی، جنسیتی و فرهنگی را در برگیرد. جنبش دادخواهی مردم ایران که سابقه ای طولانی و دراز به وسعت تاریخ مبارزه علیه استبداد و دیکتاتوری شاه و شیخ دارد، در اشکال متفاوت، در گوناگونی روشها و نگرشهای مختلف ادامه دارد. اگر قربانیان نظام اسلامی، همه اقشار و گرایشات گوناگون سیاسی و عقیدتی، فکری ، مذهبی و ملی هستند، اگر از بهایی و کمونیست و مسلمان، از عرب و آذری و کرد و بلوچ و فارس و لر و گیلک، از زن و مرد، از دانشجو و کارگر و معلم، از جنبشهای ملی و زیست محیطی و فعالان اجتماعی و کارگری و معلمی، از همه طیف های سیاسی، اسیران و قربانیان این نظام جنایت و تباهی بوده اند، پس باید مقاومت علیه این نظام را در ابعاد مختلف آن دید، آنرا برسمیت شناخت و در گستره وسیع و فراخ بدان پرداخت. جبهه وسیعی از دادخواهان وحامیان عدالت و آزادی و برابری، از مخالفان اعدام و شکنجه و زندان سیاسی سازمان داد. تلاش کرد که این سیکل ناقص جنایت و تباهی و مرگ شکسته شود. این فرصتی تاریخی برای مردم ایران است که به این سیکل خشونت و جنایت پایان دهند و تاریخی تازه و آینده ای بهتر و انسانی تر برای فرزندان این کشور بسازند. قطعا مادران خاوران، نیروهای چپ وترقیخواه در این کارزار نقش ویژه و بی همتایی دارند که میتواند آنان را به مرکز و هسته اصلی این جنبش انسانی تبدیل کند. این وظیفه و ضرروت را باید دریافت.
زنده وجاودان باد یاد و خاطره همه جانباختکان راه آزادی و برابری
سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه داری ایران
زنده باد آزادی ، زنده باد سوسیالیسم
گزارش سیاسی مصوب کنگره ۲۶ سازمان راه کارگر
جهان ما در پرتو تسلط بلامنازع نظام سرمایه داری، همچون سالهای گذشته درگیر ابرچالش هایی است که نه تنها موجودیت اکثریت ساکنان دنیا بلکه موجودیت کل سیاره زمین را با خطر جدی بقاء مواجه کرده است. از میان این بحرانها و معضلات متعدد، میتوان روی چند بحران تاکید نمود: ۱- ادامه پاندمی کرونا برای دومین سال متوالی ۲- گسترش روزافزون فقر و فاصله طبقاتی در همه کشورهای جهان ۳- خطر انقراض زمین به دلیل فقدان اراده جدی و فوری برای مقابله با تغییرات اقلیمی ۴- رشد فزاینده بحران پناهندگی و مهاجرت، و گسترش سیاستهای نئوفاشیستی و مهاجرستیز در دنیا. ۵- آرایش جدید قدرتهای امپریالیستی و تمرکز امریکا و متحدینش بر ابرقدرت نوظهور: چین
تداوم بحران جهانی کرونا
الگوی توسعه سرمایه داری که مبتنی بر کسب حداکثر سود و استثمار بشریت و طبیعت است، از یکطرف زمینه های جهش و یا پدیداری ویروسهای خطرناک و به شدت مسری را فراهم کرده و از سوی دیگر در تمام سالهای گذشته با زدن خدمات بهداشتی عمومی و رایگان و یا کاهش امکانات درمانی و تخت های بیمارستانی، جان میلیونها انسان را در دوره پاندمی گرفته است. بحران جهانی کرونا بیش از هر زمان این درماندگی و ناتوانی را به معرض نمایش گذاشت. بحرانی که سبب شد تا این تاریخ، بیش از ۲۷۰میلیون نفر بیمار شوند و پنج و نیم میلیون نفر جان خود را از دست بدهند که البته اکثر کارشناسان آمار واقعی بیماران و جانباختگان را چند برابر ارزیابی میکنند، بویژه در کشورهای استبداد زده که هیچگونه شفافیت در اطلاع رسانی وجود ندارد. مثلا در ایران، رژیم اسلامی با وقاحت اعلام میکند تنها حدود ۱۳۰ هزار نفر در دو ساله اخیر جان خود را بر اثر کووید -۱۹ از دست داده اند.
در بطن این بحران، در حالیکه بخشهایی از نظام سرمایه داری به سودهای کلان دست یافته و به شدت بر ارزش سهام شان افزوده شده است ( مثلا فقط در امریکا ده سرمایه دار برتر، بیش از ۴۰۰ میل%D
