جمهوری اسلامی بی رتوش
درباره گزارش جاوید رحمان به نشست حقوق بشر سازمان ملل
بررسی عملکرد جمهوری اسلامی در مستندات جاوید رحمان گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد در نشست این شورا در مورد جمهوری اسلامی ایران، سپس گزارش سازمان عفو بین‌الملل و یافته‌های چندین نهاد رسمی دیگر، یک کارنامه سراپا جنایت سازمان یافته حکومتی را پیش چشم جهانیان می‌گیرد. حکومتی به ضرب کشتار و سرکوب با بیرحمی همه جانبه، خود را سرپا نگهداشته است. همه ارکان حکومتی این دیکتاتوری عریان در همه زمینه‌ها از لشکری تا کشوری، امنیتی و علیه حقوق پایه‌ای جامعه سازماندهی شده است.
زیرپا گذاشتن و پایمال کردن حرمت و کرامت انسانی جامعه، مسدود کردن آزادی‌های سیاسی و اجتماعی و حقوق فردی، تلاش برای نابود کردن حق شهروندی و تنزل آن به “امت”، برپایی الیگارشی مافیایی حکومتی به ضرب سرکوب حداکثری، زن ستیزی جنون‌آمیز، تحمیل فقر و فلاکت گسترده، فساد و اختلاس بهت‌آور به بهانه ماجراجویی‌های امنیتی و نظامی، گسترش تروریسم اسلامی در منطقه و جهان یک هدف دائمی و نقشه‌مند حکومت اسلامی از بدو سر کار آمدن تا کنون است. جمهوری اسلامی اساساً با نقض خشن حقوق انسانی و جنایت علیه بشریت شناخته می‌شود. گزارش آنقدر سنگین و تکان دهنده است که در باور نمی‌گنجد که فقط طی ۱۲ ماه این حجم از جنایت به پرونده قطور جمهوری اسلامی اضافه شده باشد و در ابعادی حیرت‌آور چنین بلایی بر سر جامعه آورده باشند.
دامنه سرکوب و توحش حکومت اسلامی
فقط طی یک بازه کوتاه در یک سال اخیر، بیش از ۸۰۰ نفر مستقیما توسط نیروهای امنیتی و نظامی در تظاهرات‌ها و اعتراضات خیابانی اخیر و در حملات دیگر کشته شده‌اند. از این میان هفتاد کودک با ضربات باتوم، شلیک گلوله جنگی و پرتاب از بلندی، بیرحمانه به قتل رسیده‌اند. ۲۱ کولبر و۱۳ سوخت‌بر با هجوم هنگ مرزی سپاه پاسداران و ارتش کشته شده‌اند.
بیش از ۳۰هزار نفر به دلایل سیاسی و عقیدتی ربوده، دستگیر و بازداشت شده‌اند. صدها کودک و نوجوان دانش‌آموز در میان آنهاست. که با قساوت و بیرحمی تمام، تحت وحشیانه‌ترین شکنجه‌های جنسی، جسمی و روانی قرار گرفته‌اند.
صدور احکام اعدام، توسط قاضیان مرگِ بیدادگاه‌های انقلاب اسلامی با رشد ۸۰درصدی، بیش از۵۰۰ نفر، از آن میان ۱۳ زن و ۲ نوجوان که در کودکی دستگیر شده بودند را در زندانهای مختلف اعدام کرده‌اند. در سه‌ماه اخیر از دی‌ماه تا اسفند ماه، ۱۴۳ نفر با پرونده‌های مخدوش در بیدادگاه‌های بشدت ناعادلانه اعدام شده‌اند. در محاکمات ساختگی و فرمایشی با جرائم نخ‌نما و پاپوش‌دوزی و پرونده سازی جهت ایجاد رعب و وحشت در جامعه، با احکام قاضی‌های جنایتکاری چون آصف الحسینی و صلواتی معروف به قاضیان مرگ، در ۱۷ آذر سال جاری، محسن شکاری، در ۲۱ آذر مجیدرضا رهنورد، سپس در ۱۷ دی‌ماه، محمدمهدی کرمی و سید محمد حسینی از دستگیرشدگان اعتراضات اخیر به دار آویخته شدند.
همچنین طی یک سال اخیر، حکم حدود ۱۰هزار ضربه شلاق صادر شده است که بنا به رأی دادگاه و اجرای احکام ۴۵۰ ضربه شلاق به اجرا درآمده است. بیش از ۴۰ شکنجه‌گاه و زندان غیر علنی در شهرهای مختلف ایران شناسایی و مشخص گردیده است که محل بازجویی و اعتراف‌گیری از دستگیر شدگان اعتراضات اخیر بوده است.
سازمان دادن حملات شیمیایی به مدارس عمدتا دخترانه و مسموم کردن بیش از ۱۳هزار دانش‌آموز با گازها و مواد شیمیایی سمی که منجر به قتل دو دانش‌آموز گردید، برگ دیگری از این پرونده سراسر جنایت است.
زیر خط فقر قرار دادن بیش از ۹۰درصد جامعه، اخراج و بیکارسازی بیش از ۲۰۰هزار کارگر در مراکز مختلف کارگری، به گروگان گرفتن دستمزد زیر خط فقر، ۲۰هزار کارگر که ناچار شده‌اند برای دریافت معوقات مزدی خود دست به اعتراض و تحصن بزنند تا در مجموع حدود۷۶۹ ماه دستمزد عقب مانده خود را طلب کنند.
سرکوب خشن و بیرحمانه اعتصابات و اعتراضات کارگری، معلمان، بازنشستگان، دانشجویان و فعالین اجتماعی و تهدید مداوم خانواده آنان، زیر فشار قرار دادن خانواده دادخواهان و جانباختگان، جنازه دزدی، یک بخش دائمی و جدانشدنی از عملکرد حکومت اسلامی در اعمال قهر به جامعه بوده است. امنیتی کردن مطالبات برحق جامعه سرکوب بیرحمانه، انتقام‌گیری و محروم کردن بهائیان از ابتدایی‌ترین حقوق اجتماعی، ممانعت از حق تحصیل حداقل ۶۴ دانشجوی بهایی در یکسال گذشته، محروم کردن از مشاغل دولتی و معاملات بانکی، مصادره اموال و تخریب خانه و زمین، راندن از محل زندگی، بستن اتهامات امنیتی به آنان، دستگیری و اعمال فشار بر فعالین عقیدتی دیگر مذاهب، رفتار قبیح و ضد انسانی با جامعه رنگین کمانی‌‌ها، رفتار فاشیستی و نژادپرستانه و بشدت تحقیر‌آمیز با مهاجرین افغانستانی در ایران و محرومیت از حق اسکان در ۱۷ استان و ۳۷ شهر، اخراج و رد مرز کردن کارگران مهاجر افغان به بهانه غیرمجاز از کشور. دستگیری و حذف فیزیکی خبرنگاران، نویسندگان، سینماگران، هنرمندان، تهدید و عملیات تروریستی علیه فعالین سیاسی و اجتماعی در خارج از کشور، از جمله سوءقصد به جان سلمان رشدی، گروگان گیری و آدم‌ربایی و ترور مخالفین، تداوم ماجراجویی تروریستی در منطقه از سوریه و یمن تا عراق و افغانستان بی‌وقفه ادامه داشته است.
جامعه‌ای که مرعوب نمی‌شود
روشن است که جامعه علیرغم این توحش عنان گسیخته، با برپایی بزرگترین اعتراضات، اعتصابات و مقاومت شجاعانه، با جسارت کم نظیری که جهان را حیرت‌زده کرده است سپر به سپر جمهوری اسلامی در نبردی نابرابر ایستاده است و در بسیاری از جهات نیروی سرکوب را مفتضحانه شکست داده است. ماشین ارعاب و سرکوب جمهوری اسلامی عملا در مقابل این مقاومت کم نظیر وا رفته است. حمایت عظیم جامعه از خیزش انقلابی زن زندگی آزادی و برپایی هزاران اعتراض و تظاهرات و تجمع و تحصن و اعتصاب روحیه ستودنی جامعه حکومت اسلامی را آشکارا دچار هزیمت و فروپاشی کرده است. افشای جلسه فرماندهان سپاه با خامنه‌ای به روشنی نشان می‌دهد که حکومت اسلامی تلاش کرده است با سرکوب و قساوت حداکثری و اعمال جنایت‌کارانه مانع گسترش دامنه اعتراضات شود. اما مقاومت جامعه همه این ماشین سرکوب را دارد به هزیمت می‌کشاند و جمهوری اسلامی در باتلاق خودش گیر افتاده است راهی جز فرو رفتن و شکست و سقوط ندارد!
دیپلماسی خونین
گزارش جاوید رحمان و سازمان عفو بین‌الملل فقط بخشی از کارنامه ننگین حکومت اسلامی است. اما سابقه ممتد این کارنامه جنایی، بلافاصله این پرسش را مطرح می‌کند که دولت‌های حامی حکومت اسلامی و نیز همه دولت‌هایی که رابطه دیپلماتیک و سیاسی با آن دارند با کدام توجیه می‌توانند این همزیستی سیاسی را توضیح بدهند. چند گزارش سالیانه دیگر باید به پرونده قطور جنایات بیشمار جمهوری اسلامی اضافه شود تا این دیپلماسی ننگین خاتمه یابد؟ همه حامیان بی‌شرم این حکومت در شرارت جمهوری اسلامی سهیم‌اند و عملا در مقابل مردم ایران و همه قربانیان این تروریسم سازمان یافته قرار گرفته‌اند.
قطع‌رابطه با این هیولای تروریستی، بایکوت و اخراج از همه نهادها و کنوانسیون‌های بین‌المللی اولین گامی است که در رابطه با جمهوری اسلامی باید برداشته شود. بلافاصله باید بر اساس اصل صلاحیت قضایی همه سران حکومت اسلامی دستگیر و محاکمه شوند.
قابل پذیرش نیست که چنین گزارشی با این حجم از جنایات سازمان یافته حکومتی که نص صریح جنایت علیه بشریت است، ارائه شود و روابطه با آن کماکان ادامه یابد. پاسخ این حکومت نمی‌تواند فقط تحریم‌های تا کنونی باشد.
بدیهی است که برای مردم ایران که بیش از چهار دهه قربانی و هدف مستقیم جنایات حکومت اسلامی هستند، مسئله کاملا روشن است. این حکومت را باید به زیر کشید و نابود کرد. این عزم و اراده خیزش انقلابی زن زندگی آزادی است.
