عصر پنجشنبه ۹ آذرماه، در سالگرد قتل عامدانه مهران سماک، بندر انزلی شاهد جمعیتی کم نظیر از مردمی بود که به دعوت خانواده داغدار زنده یاد مهران سماک در همدردی با آنها، در همبستگی با راه و آرمان انقلابی که در تمامی وجود جامعه می‌جوشد، در تجمعی پرشور از هزاران دختر و پسر جوان که در کنار خانواده گرد آمدند و فریاد آزادی، آزادی، آزادی سردادند. فریادی از اعماق و قلب همه جوانانی که علیه فراموشی و به رسم دادخواهی برای بزرگداشت و یادآوری شجاعت‌ها، شهامت‌‌ها و مبارزاتی که تاکنون ادامه دارد، جمع شده بودند.
دادخواهی به جنبشی عظیم در سراسر کشور بدل شده است. خانواده بزرگ دادخواهان بر سکوی علیه فراموشی، جامعه را فراخوان می‌دهند و با همبستگی و اتحاد گسترده‌ای پاسخ می‌گیرند.
درست در یازدهم آذرماه سال گذشته نیز مردم شجاع بندرانزلی با حضور پرشور و اعتراضی خود در مراسم سومین روز قتل مهران سماک، شعار مرگ بر دیکتاتور سر داده بودند. خشمگین فریاد می‌زدند: می‌جنگیم، می‌میریم، ذلت نمی‌پذیریم، امسال سال خونه، سید علی سرنگونه!
مهران سماک جوان ۲۷ساله، پس از باخت مسابقه تیم فوتبال جمهوری اسلامی در مقابل آمریکا، که با شادی جمعی جامعه همراه شده بود! با هزاران شور در سر، سرشار از امید به آینده، در شامگاهی که روزهای پر حادثه آذرماه ۱۴۰۱ را رقم می‌زد، بیرحمانه سر و صورتش که غرق لبخند بود و لبانش که نام زیبای آزادی را فریاد می‌زد و چشمانش که به افقی در آینده‌ای روشن خیره بود، به گلوله ساچمه‌ای بسته شد. همه آن شور و غوغا به یکباره در خون غرق شد! جرمش بسیار سنگین بود! سنگین تر از سنگین! برای لحظه‌ای دستش روی بوق فرمان ماشینش رفت، و بوق شادیِ باختِ حکومت را زد! در خون غلطید و ناباورانه جان باخت.
جعفر جوانمردی، فرمانده منطقه انتظامی بندر انزلی، که بیرحمانه و عامدانه شخصاً، سر مهران را نشانه گرفت و به او شلیک کرد، نتوانست مانند باقی قاتلین ناشناس بماند! با شکایت خانواده مهران، بازداشت شد. دستگیری این قاتل سریالی حکومتی یکی از استثناهای قیام زن زندگی آزادی بود. از معدود پرونده معترضان کشته شده که به محاکمه یک فرمانده جنایتکار دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی منجر شد.
این بار جمهوری اسلامی نتوانست جسد را بدزد، در گورهای بی نام و نشان دفن کند، خانواده را تهدید کند و به سکوت وادار کند تا از مهلکه بگریزد. مهران، یکی از صدها کشته‌های اخیر است. یکی از آنهایی که گرامی‌داشتنش تاکیدی چندباره است که؛ قسم به خون یاران ایستاده‌ایم تا پایان!
