در حمایت از زندانیان سیاسی در اعتراض به قتل بکتاش آبتین
با اعتراضات سراسری خود در زندانها را بگشاییم
بدنبال قتل بکتاش آبتین این سمبل آزادی و آزادیخواهی بخاطر ابتلا به بیماری مرگبار کرونا در هجدهم دیماه، جنبش برای آزادی زندانیان سیاسی با قدرت بیشتر به میدان آمده و دادخواه است. آبتین در پنجم مهرماه سال ۹۹ با اتهاماتی چون عضویت در کانون نویسندگان ایران و حضور بر مزار پوینده و مختاری، جان‌باختگان قتل‌های سیاسی زنجیره‌ای به شش سال حکم زندان محکوم شده بود و سپس با وجود وضع بد جسمانی اش در اوج شیوع کووید ۱۹ به زندان اوین منتقل گردید و بعد هنگامیکه به این بیماری مرگبار مبتلا گردید، شکنجه گران جمهوری اسلامی عمدا در رساندن وی به بیمارستان تاخیر کردند و وقتی به بیمارستان انتقال داده شد که دیگر دیر بود و در نتیجه بکتاش آبتین جان خود را از دست داد. بدینگونه این شاعر و نویسنده آزاده به قتل رسید. آنچه بر بکتاش آبتین گذشت نمونه ای دیگر از بیشمار جنایات حکومت اسلامی در زندانهاست. قتل شاهرخ زمانی از فعالین کارگری سرشناس در شهریور ۹۴ و محمد جراحی نمونه های دیگر آن است. محمد جراحی در ۱۳ مهر ۹۶ بخاطر ابتلا به بیماری سرطان درگذشت. او در مرداد ۹۵ پس از گذراندن ۵ سال دوره محکومیتش آزاد شد. جراحی در زندان به بیماری سرطان تیروئید مبتلا شده بود و چون مانع معالجاتش شده بودند، پس از آزادی بدلیل پیشرفت سرطانش جان خود را از دست داد. در جمهوری اسلامی جان زندانی همواره در خطر است. علاوه بر شکنجه و فشار برای درهم شکستن زندانی، آنها را عامدانه از خدمات درمانی لازم و به موقع محروم می کنند تا جانشان را بگیرند. و این داستان قتل خاموش زندانیان در زندانهای جمهوری اسلامی است.
بکتاش آبتین نماد آزادیخواهی و سمبل مبارزه برای آزادی بیان و آزادی زندانیان سیاسی است. از همین رو قتل او بیصدا نماند و وقتی درگذشت مردم وی را به عنوان نمادی از آزادیخواهی و صدای زندانیان در بند بر سر دست بلند کرده و در هنگام خاکسپاری اش سرود آزادیخواهی سر دادند و شعار مرگ بر دیکتاتور سر داده شد. از آن روز به بعد نیز لحظه ای زندانها آرام و قرار نداشته و ما شاهد بیانیه های زندانیان سیاسی از زندانهای مختلف و تجمع کردن و تحصن کردنهای آنها بودیم.
قتل بکتاش آبتین شعله ای به خشم زندانیان در زندانها زد و بازتابی جهانی پیدا کرد. از جمله در ۲۲ دی تعدادی از زندانیان سیاسی بند هشت در اعتراض به قتل بکتاش آبتین دست به اعتصاب غذا زدند و بنا بر خبر کانون نویسندگان ایران اکنون وضعیت دو تن از اعتصاب‌کنندگان به اسامی پیمان پورداد به سرطان خون مبتلاست و علی‌اصغر حسنی‌راد جانباز نگران کننده است. وخبرها از گسترش دامنه اعتراض به زندانیان دیگر از جمله دو زندان تهران بزرگ و قرچک حکایت میکند.
زندانیان اعتصابی در بند ۸ در کنار اعتراض به قتل بکتاش آبتین خواستار برکناری وزیری، الیاسی و محمدی، از عاملان قتل بکتاش آبتین، و رفتار با زندانیان امنیتی همانند زندانیان عادی هستند. به این معنا که انتقال آنها مشروط به مجوز دادیار امنیتی نباشد. در برابر اعتراضات زندانیان زندانبانان با سوزاندن کارت تلفن زندانیان اعتصابی، ارتباط آنان را با خارج از زندان قطع کرده‌اند تا مانع درز اخبار آنها به بیرون شوند. بدین ترتیب جدالی سخت در درون زندانها، علیه زندانهای جنایت و سرکوب در جریان است.
این اتفاقات زندانها را به مرکز توجه همه مردم تبدیل کرده و انعکاسی جهانی یافته است. امروز شعار زندانی سیاسی آزاد باید گردد، رساتر از هر وقت فریاد زده میشود. در وین همزمان با برگزاری جلسات مذاکره بر سر احیای برجام شماری از فعالین سیاسی- اجتماعی با خواست آزادی زندانیان سیاسی در مقابل محل مذاکره دست به تجمع و اعتراض زده اند. یکی از معترضین در این تجمع “بری روزن” دیپلمات سابق آمریکایی است که از روز چهارشنبه به شکل اعتصاب غذا اعتراضش را آغاز کرده است. او چهار دهه پیش در زمان اشغال سفارت آمریکا در تهران به گروگان گرفته شده بود و یک موضوع اعتراض تجمع کنندگان در وین آزادی زندانیان دو تابعیتی در زندانهای جمهوری اسلامی است. چهره دیگر نزارزکا شهروند لبنانی است که ۴ سال در ایران زندانی بوده است. او در تویتر خود اعلام کرد: “ما از قدرت‌های جهانی می‌خواهیم که قبل از امضای هر گونه توافقی، آزادی همه گروگان‌هایی را که در ایران نگهداری می‌شوند را در اولویت قرار دهند.” . مینا احدی سخنگوی کمیته بین المللی علیه اعدام، جمشید برزگر، روزنامه‌نگار و از اعضای سابق هیات دبیران کانون نویسندگان ایران، و حسن نایب هاشم، پزشک و فعال حقوق بشر و فریبا داوودی مهاجر، فعال سیاسی از جمله دیگر چهره های شناخته شده ای هستند که در اعتراض به وضعیت زندانیان سیاسی در ایران در مقابل هتل کوبورگ که محل مذاکرات هسته ای احیا برجام است، دست به اعتراض زده اند.
این چنین است که جنبش برای آزادی زندانیان سیاسی و همراه با آن جنبش دادخواهی در اعتراض به قتل آبتین ها و قتل خاموش زندانیان به جلو آمده و یکسرش در زندانهای جمهوری اسلامی است و سر دیگرش در سطح جامعه است که انعکاسی جهانی یافته است.
کانون نویسندگان ایران در بیانیه خبری خود مینویسد: “اعتصاب غذا آخرین روش برای اعتراض به طور کلی و اعتراض زندانیان سیاسی به طور خاص است. توسل به اعتصاب غذا به عنوان حربه‌ی اعتراضی گواه آن است که کارد به استخوان زندانیان رسیده به طوری که فکر می‌کنند تنها راه باقی مانده برایشان این است که جان خود را دستمایه‌ی رساندن صدای اعتراض‌شان به بیرون از زندان کنند. بر ما و هر انسان آزادیخواهی است که صدای اعتراض زندانیان سیاسی را بشنویم و از خواسته‌های آنان که به قتل یکی از پرشورترین مدافعان آزادی بیان گره خورده است، حمایت کنیم و اجازه ندهیم حکومت با سرکوب و بی‌توجهی عامدانه، زندانی سیاسی دیگری را به کام مرگ بفرستد.”
همصدا با کانون نویسندگان ایران، تلاش کنیم که به سهم خود صدای زندانیان سیاسی در سطح جهان باشیم و از خواستها و مبارزات زندانیان سیاسی و تحصن در وین حمایت و پشتیبانی کینم. اجازه ندهیم که آنچه بر سر بکتاش آبتین این قهرمان آزادیخواهی آمد تکرار شود.
باید عاملین و دست اندرکاران این جنایت محاکمه شوند و فشار بیاوریم تا هیات های بین المللی انساندوست از زندانهای ایران دیدار کنند،
باید اعضای کانون نویسندگان این هم پرونده ای های بکتاش آبتین فورا آزاد شوند،
باید تمامی زندانیانی که در خطر ابتلا به کرونا هستند، خصوصا کسانی که وضعیت جسمانی بدی دارند و بیشتر در معرض خطر قرار دارند، فورا آزاد شوند،
باید به اذیت و شکنجه و آزار زندانیان خاتمه داده شود،
گروگانگیری ممنوع. باید به تبعیید زندانیان بعنوان شکلی از تنبیه وآزار زندانی خاتمه داده شود و زندانیان دو تابعیتی فورا آزاد شوند،
باید به امنیتی کردن مبارزات خاتمه داده شود و تمامی پرونده های امنیتی بسته شود.
با حمایت وسیع و سراسری مان فشار را از روی زندانیان سیاسی کم کنیم تا ناگزیر نباشند برای جهانی کردن صدایشان به اعتصاب غذای خود ادامه دهند و جانشان در خطر قرار گیرد. صدای رسای زندانیان سیاسی در سطح جهان باشیم. با اعتراضات سراسری خود در زندانها را بگشاییم.
جمهوری اسلامی این حکومت سرکوب و جنایت باید در سطح جهانی به انزوا کشیده شده و از تمام نهادهای بین المللی اخراج شود.*
