آپارتاید جنسی خصلت پایه ای جمهوری اسلامی و حجاب پرچم حاکمیت این رژیم است. از همین رو ستمکشی و خشونت علیه زن در ایران قانون است و حکومت اسلامی بیش از ٤٠ سال است که با اتکاء به قوانین ارتجاعی اسلامی اش خشونت و ستم ستیستماتیکی را علیه زنان در جامعه جاری کرده است. جمهوری اسلامی در پرتو این تعرض هر روزه به زن، کل جامعه را مورد تعرض قرار داده و بر پایه آن بساط یکی از وحشی ترین حکومت های سرمایه داری جهان را برپا کرده است.
در مقابل جنبشی در ایران شکل گرفته است که اولین رویارویی اش تظاهرات هزاران نفره ٨ مارس سال ٥٧ در اعتراض به فرمان حجاب اجباری خمینی بود که پایه های جنبش نوین زن را گذاشت و به عنوان یکی از روزهای مهم مبارزات مردمی در تاریخ ثبت شد. و امروز دختران انقلاب با رفتن بر سکو و بر سر چوب کردن حجاب حلقه اتصال ٨ مارس ٥٧ به امروز هستند. این جنبشی است که بیش از ٤٠ سال در نبردی جانانه با آپارتاید جنسی و قوانین ارتجاعی اش هر روز قدرتمند تر به جلو آمده و به یک رکن مهم جنبش سرنگونی تبدیل شده است. به پاس ارج گذاشتن به بیش از چهار دهه مبارزه بی وقفه زنان و مردان آزادیخواه علیه بساط آپارتاید حکومت اسلامی، ٨ مارس را امسال با شکوهتر از هر سال گرامی بداریم.
٨ مارس روز جهانی زن، اساسا روز آزادیخواهی و برابری طلبی و روز اعتراض به تمام مظاهر ستمکشی زن در سطح جهان است، اما این روز در ایران بدلیل حاکمیت آپارتاید جنسی بر گرده مردم جایگاه مهم و ویژه تری دارد. و امروز در فضای پر التهاب جامعه ٨ مارس بیش از بیش فرصتی است برای اعلام اعتراض و دادخواهی علیه بیش از ٤٠ سال ستم و جنایت حکومت اسلامی علیه زنان و علیه کل جامعه. به عبارت روشنتر ٨ مارس روز جهانی زن، روز کارگران، روز بازنشستگان، روز دانشجویان و روز اعتراض همه بخش های جامعه علیه حکومت ضد زن و ضد انسان حاکم است. ٨ مارس را باید در ابعادی اجتماعی و سراسری گرامی داشت و فراخوان من به همه بخش های مردم اینست که به هر شکلی که میتوانند روز جهانی زن را جشن بگیرند و به روز اعتراض وسیع خود تبدیل کنند. خصوصا اینکه امروز بیش از هر وقت فریاد آزادیخواهی و برابری طلبی به شعارهای اعتراضی مردم در کف خیابان تبدیل شده و دانشجو، بازنشسته، معلم، کارگر و مردم معترض در تجمعات اعتراضی هر روزه شان با شعارهای اعتراضی خود حکم به نابودی بساط سرمایه داری وحشی حاکم را میدهند. نمونه های بارزش بدست گرفتن بنرهایی چون” معیشت، منزلت، حق مسلم ماست”، “حقوقهای نجومی، فلاکت عمومی”، و شعار “حکومت سرمایه دار مفتخور نمیخوایم”، در تجمعات معلمان و بازنشستگان است و همواره یک بند مهم قطعنامه کارگری به مناسبت روز جهانی کارگر لغو حجاب اجباری و تمامی قوانین ضد زن و برابری زن و مرد در تمام شئون اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی بوده است. در بستر این شرایط است که میتوان هشت مارس را در وجوهی اجتماعی تر و هر چه با شکوهتر برپا کرد و با ابتکارات مختلف روز جهانی زن را به یک روز اعتراض سراسری تبدیل کرد.
جلو آمدن هشت مارس بعنوان روز جهانی زن در ایران بطور واقعی یک دستاورد مهم جنبش رهایی زن و حاصل پیروزی در یک نبرد جانانه است. و این جنبشی است که من آنرا نوین میخوانم و صفی از رهبران رادیکال و چپ زن همچون اتنا دائمی، گلرخ ایرایی، سپیده قلیان و ویدا موحد و دختران انقلابی که بر سکوی انقلاب ایستادند و آزادگی و انسانیت را فریاد زدند، پیشاپیش آن در حرکتند. یک مثال برجسته پیشروی این جنبش نقش خانواده های کارگری و زنان کارگر در مبارزات کارگری همچون مبارزات کارگران نیشکر هفت تپه، گروه ملی، هپکو، آذرآب و دهها نمونه دیگر است. بعلاوه امروز زنان را در صف جلوی بسیاری از اعتراضات در سطح جامعه نظیر اعتراضات بازنشستگان، معلمان و در خیزش های اعتراضی مردمی میتوان دید. اینها همه پیشروی های جنبش آزادیخواهی زن و گوشه های شورانگیزی از اعتراض کل جامعه علیه بساط آپارتاید جنسی جمهوری اسلامی است. هشت مارس صدای رسای این آزادیخواهان است. بویژه بسیاری از چهره های معترض و شاخص جنش رهایی زن اکنون در زندانند و یا احکام سنگین زندان دارند. یک پیام مهم هشت مارس آزادی فوری و بدون قید و شرط زنان معترض دربند و بسته شدن پرونده های امنیتی آنها و آزادی بدون قیدو شرط همه زندانیان سیاسی است. و اینها همه گفتمانهایی است که باید وسیعا به گفتمانهای اعتراضی گروههای مبارزاتی و به موضوع کنفرانس ها و سمینارها در سطح میدای اجتماعی تبدیل شود.
هرساله کارگران و تشکلهای کارگری و بخش های مختلف طبقه کارگر به مناسبت هشت مارس بیانیه داده و این روز را گرامی داشته اند. یک وجه مهم همه این بیانیه ها اشاره به پیوند ناگسستنی جنبش رهایی زن علیه ستم به زن به عنوان یکی از مظاهر مصائب جامعه سرمایه داری با مبارزات طبقاتی کارگران علیه کل توحش و بربریت سرمایه داری بوده است. همچنین در این بیانیه ها ضمن اشاره به بیش از ٤٠ سال نبرد جانانه در عرصه مبارزه برای رهایی زن و ارج گذاشتن بر آن بر برابری زن و مرد در تمام شئون اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی تاکید شده است. امسال نیز انتظار است که کارگران با قطعنامه هایشان و با بیانیه های مشترکشان در این روز آزادیخواهی و برابری طلبی صدای اعتراض خود را بلند کنند. و نه بگویند به آپارتاید جنسی و کل بساط جهنمی حکومت اسلامی. در همین راستا در تجمعات اعتراضی ای که همین امروز از سوی کارگران و بخش های مختلف جامعه برپا میشود، بلند کردن بنر گرامیداشت هشت مارس بسیار اهمیت دارد.
یک تاکید دیگر به مناسبت هشت مارس که در واقع لب و اساس گفتمان ما باید باشد بایکوت جهانی حکومت اسلامی است. جمهوری اسلامی با بساط آپارتاید جنسی و با پرچم حجاب جنایتها کرده است و از این پرچم خون میزیرد. جمهوری اسلامی حکومت اسید پاشی به روی زنان بخاطر برداشتن حجابها است. حکومت تجاوز و اعدام و سرکوب است و جای سران این حکومت پشت میزهای محاکمه است. هشت مارس فرصت مهمی برای دادخواهی جامعه علیه همه این جنایات است. بویژه جنبش رهایی زن، جنبش قدرتمندی در ایران است و یک گام مهم این جنبش به جلو بلند کردن صدای این دادخواهی در سطح جهانی است. به این اعتبار پیام سیاسی هشت مارس امسال بایکوت رژیم اسلامی است. خوشبختانه صدای این دادخواهی از داخل ایران نیز بلند شده است. این صدا را باید رساتر کرد و به گوش جهانیان رساند. جمهوری اسلامی با تمامی قوانین ارتجاعی اسلامی ضد زن و کل بساط سرکوب و جنایتش باید برود.
زنده باد هشت مارس، روز جهانی زن
