حسن حسام

من، زنم       با احترام به : مادرقمی   من سلیطه نیستم                  زنم                      شیخکِ پلشت                        هرزه چشمِ ِبد سرشت! آنکه دختران ِ تی ه بخت را                           به قرص نان و سرپناه درجوارمرقدِ امام ِهشتمش  به رختحواب خوک می کشد،                                   سلیطه است! ****                    من زنم          زنم            مادرِزمین! درشکوه آتشی که                     گیسوان به بادمی دهم، رقص می کنم،                  چرخ می ...

قتلگاه       باز نش، بایاد دو سرو قامتِ مقتول : محمد قباد لو، فرهاد سلیمی                                                                                         حسن حسام هر بامداد    پیش از اذانِ صبح در سرزمینِ زندانی    میان خنجر و فتوا چندین سرِ محارب و باغی بر دار ِشرع    آونگ می‌شود  و خواجهتاشان خیلِ سپاهیان همدوش حاجبان و مریدان  پُشت خلیفه‌ی مُنجی بر فرشِ خون  نماز می‌خوانند و در ضیافت قاضی کباب ...

ما کودکانِ گنهکار!                    با یاد هزاران کودک قتلعام شده در غزه                             حسن حسام با زانوانِ خسته                  پاهای تاول زده                                  گرسنه وتشنه  زیربارش ِبمب ها                    خمپاره ها                                 موشک ها  نفس زنان می دَویم                       در جاده های پُر ازسرباز از شمال به جنوب                      از جنوب به شمال                                      * سلامه ی کوچک، همپای ماست                     با عروسک خونالودش وزخم ِچرک ِگلوگاهش عقیله اما نیست ...

او زنده است                 برای آرمیتا گراوند حسن حسام   انبوه خلق به اندوه درخلوتِ شبانه خاموش خواندند تلخ ترازتلخ  زیبا بود ،          این قناریِ خوش خوان  چون خواب های طلایی                         زیبا بود! همسان ِ بی قراری مهسا بود * هم«بود»،هم نبودن،                   دروصف این حضور،   میراث مرده درشبِ تاریخ است! زیباست اوهم اکنون! بنشین وسیرتماشاکن  زیبا ست چون فسانه به روئیا ...

در چنبره هراس !                       ازآزادیم در هراسی،                            چون خفاش ازآفتاب ! به هفت بند گرانم می بندی                            باز هم در ترسی! آواز می خوانم،                   می ترسی! ازخنده ی جوانم،                       وَگیسو ان افشانم                                       می ترسی رقصیدنم که هیچ! از تنفس آزادم ،                    درهراسی! از دل ِبی قرارم،                   از یارم،                             می ...

گفتگو درسحرگاهی نمناک                                                                        باز نشردر سالروز تولد سربدارِپهلوان ، نوید افکاری                           نوید گفت :  بهرطناب دار دنبال گردن می گردند   اسماعیل گفت : گردن معمولی نبود ! طناب ، نفسش بریده شد،  تا نفسش را گرفت ! گردن ِ پهلوان ، برای طنابشان   رمقی نگذاشته بود !   طناب گفت :  مرا بافته اند اسماعیل پیش ازاذان صبح با ...

کابوس           مست و پیروز شکُفته از دل ِبهمن ،                           رقصان و سرشار رفتیم تا بیاساییم  اما به ناگهان ؛                   در آن صبح ِخونین، با صدای تک تیر ها، خواب آلوده از جا پریدیم ! ستاره های به خاک افتاده روزنامه ها را خونین کرده بود ند خیاط خانه ها به پستوی مساجد کوچ کرده بودند ...

ضَحّاک         به یادِ چهار کارگرِسربدار*                     حسن حسام خیره ـ خیره،  زل می زنم به چشمانت که در قابِی سیاهِ ،                     جاخوش کرده ای  از هزار سوی،                                               هزار پرسش لبریز می شود: شب ها می خوابی؟! کابوس نمی بینی؟ غذای چرب و چیله ی آشپزخانه، می چسبد؟ به هنگامِ دلبریِ کودکانِ شیرینِ« بیت»،  به صف نمی شونددر سرِ  سَرخُوشت                                     کودکانِ کاروُ ...

الوداع شادمانه (۱)               برای پهلوان مجیدرضا رهنورد                                  مرگ گفت: هیبت من هر جنبنده ای را                       در چنبره ی هراس ،                                             مچاله می کند ! با نام ِپُرصلابتم  آشفته می شوند خلایق ! بهوش باش جوان ! مجید رضا گفت : من اما زندگی ام ...

افق را بنگر!       برای محسن شکاری ِ سربِدار             طناب گفت : به مادر بگو ببخشاید مامورم و معذور! محسن گفت: چرا من ؟! طناب گفت: برای عبرت دیگران محسن گفت : دیگران بیشمارند مهلتی تا آفتاب رخ بنماید طناب گفت: در این مِه سنگین ، آفتاب کجا بود !؟ محسن گفت: افق را بنگر! پاریس   ...

باز نشر شعر:مرثیه برای محسن                            در سالگشت آبان خونین نود و هشت          برای محسن محمد پور ،کودک کار و نوجوانان جانباخته   حسن حسام ازروز مرگی ات                         گل ِ من                                         رها شده ای ؟! هفده بهار ِ بی بار بر شانه های خسته کشیدی و بیش از این نکشیدی !؟ جانت به لب رسید وُ                        رها شدی از خود؟ آواز ...

  ـ نیکا نیکا ! مهسای ما را ندیدی ؟ ـ نه . من چهره ام له شده  چشمم جایی را نمی بیند اما می دانم این جاست همین دور وُ برها ـ تو چطور مهساجان ! نیکا ی ما را دیده ای؟ او پنج بهار از تو جوانتر بود. ـ نیکای زیبا را دیدم                آوازخوانان وُ رقصان با صورتی ...

پاورچین             پاورچین                     می آیی ؟ از کوچه های یخ زده از دخمه های زندان   تا شعله ی خیابان                   و زخمزار ِمرگستان ؟ می آیی لوند و آفتابی و جانبخش ؛ با شورِدختران ِخیابان                           با مشت ِمنفجرازخشم ؟ می آیی        با کف زدن ،                    ترنم ، گیسو فشان وُ              رقصان وعزم ِمشتعل ازآتش                      در جشن روسری سوزان؟ با اعتصاب می آیی ...

  هنگام که غبار خاکستری ِ سحر بر چهره ي خيس بنفشه‌زار مي‌نشيند و عطر بي دريغ آفتابِ پگاه كوچه‌های يخ‌ زده را گرم مي‌كند، زير نگاه آن كه در چارقدِ سياه خود شكسته و شوق ديدارت را بر آستانه‌ي در نشسته است، مي‌ آيي! هنگام كه خيابان‌های خاموشِ اين شبِ خوف در شعله‌ي فريادی گُر مي‌گيرد، و شطي از ...

این شعر را باز نشر می کنم تا سیه روی شود آنکه در او غش باشد….  با : ه . الف. سایه     « دیرست گالیا                      به ره افتاده کاروان » « بر من دگر  فسانه دلدادگی مخوان» تو سایهی کدام بختکِ وهمی بر شعرِ تابناکِ جسارت. ای شاعرِ بزرگ! در چلهی زمستان        با جامهی شبانی همساز ِگلهی گرگانی؟! « ...

واویلا        با سوگواران آبادان ( شعر)                                            واویلا        واویلا…   سِنج می زنند                   دَمّام می کوبند  سِنج می زنند                  دَمّام می کوبند                               مادران ؛ بر سینه می کوبند و قیّه می کّشند              مویه کُنان                     در آواز ِشَروِه خوان                                         با خشمی دریاوار؛ تا مرگ گم شود و ملوانان ِمغروق،  از دریا به خانه بازآیند به خانه،             بازآیند: تشنگان ِ مقتول ، ...

باز نشر منظومه«در ماه مه»* : حسن حسام در ماه مه شیکاگو          شیکاگو در ماه مه             حمام خون         گلوله‌ی سُربی تن بیجانِ کارگران در میدان و پرچم خونین در اهتزاز □ بعد از گذار سال‌های فراوانِ بادپا فریادشان هنوز بر گِرد خاک           می‌پیچد: کارگران جهان                      متحد شوید □ شیکاگو  شیکاگو در ماه مه            حمام خون           گلوله‌ی سُربی تن بی‌جانِ کارگران ...

    نوید گفت : بهرطناب دار دنبال گردن می گردند اسماعیل گفت : گردن عادی نبود ! طناب ، نفسش بریده شد، تا نفسش را گرفت ! گردن ِ پهلوان ، برای طنابشان رمقی نگذاشته بود ! طناب گفت : مرا بافته اند اسماعیل پیش ازاذان صبح با نام قاصم الجبارین پس از طهارت و بعد از وضو . ...

روایت     طاعون؛ روح خداوندگار بود نشسته در ماه                 به روزگاری تاریک!  پس به ناگهان؛                   در تلاطمی توفان زا  به هیئت انسان درآمد و بر زمینِ زخمیِ ایران، هبوط کرد با هزاران هزار، عمامه                          سیاه، سفید                                        سیاه، سفید                                                      سیاه، سفید                                                                     سیاه، سفید….. *** تشنگانِ خون و جنون                          تا رمق داشتند ، در ضیافت کشتار                      مستانه، نوش کردند                             از خون ...