کنترل و سلیقه !

روز پانصد و هفتاد و دو جنبش مردم ایران…

سپاه پاسداران یک حملۀ گستردۀ پهپادی و موشکی را علیه اسرائیل کرد …

ارتش اسرائیل صبح یکشنبه تایید کرد که حمله هوایی حکومت اسلامی در ایران «خنثی» و «۹۹ درصد به اسرائیل نرسیدند . اسرائیل اعلام کرد که حکومت دینی ایران یه عالمه پهپاد ، یه عالمه موشک کروز و یه عالمه موشک بالستیک را مثل نخودچی کشمش به سمت خاک اسرائیل پرتاب کرده تا اسرائیل را محو و نابود کند …

متخصصین ولی گفتند ۲۴ ساعت طول میکشه تا پمپادها به اسرائیل برسه . منم ۲۴ ساعت صبر کردم تا تعداد کشته ها و زخمی و خرابی و نابودی اسرائیل رو بگن . نامردا کسی چیزی نگفت …

کاخ سفید بار دیگر بر حمایت راسخ واشنگتن از تل‌آویو تاکید کرد …

گوترش: خاورمیانه بر لبه پرتگاه است…

حکومت اسلامی در ایران هم گفت موضوع پاسخ به حمله به کنسولگری‌اش در دمشق را اکنون فیصله یافته می‌داند و باورمندان اسکول بسیجی به اقتدار ما چیز شدند . ولی جنگ با بی حجابی و و آزادی و مردم ایران فیصله نمیابد . حکومت ایران دور جدید سخت‌گیری‌ها برای حجاب اجباری را آغاز کرد…

و نهایتا کسانی که شروع جنگ را با شادی یا غم اعلام کردند و تماشاگران تشخیص ندادند که جنگی در کار نیست صحنه استمرار است . آخوند حاکم اهل خطر نیست . غرب هم همان زمان سرنگون کردن صدام و قذافی ، عزمش برای نگه داشتن سیستم فالشیستی دینی حاکم در ایران جزم بود .

در صحبتی با دوستی گفتم تیترهای خبری زیاد است اما حمله ای انجام نمیشود و اگر هم بشود سمبلیک خواهد بود جدیتی نیست . اصلا فرض کن حمله ای میکند به کدام منظور ؟ چرا ؟ اینکه از قبل خبر بدهند و بعد بیابانهای خالی را بزنند اسمش حمله سخت انتقامی برای نابودی اسرائیل نیست اتفاقا برای استمرار این صحنه است …

گفت یعنی بی بی سی دروغ میگوید ؟

گفتم : نمیدانم دورغ میگو.ید یا نه ؟ ایت الله بی بی سی به قول شاملو بدترین سانسورچی تاریخ است …

ولی بحث بی بی سی و تیترهای بقیه رسانه ها نیست . مثل دیدار مدیری یا ابی یا شجریان … که اصلا موضوع فردی نبود که کدام بهترند ؟ سوالی که در ذهن کاشتم این بود چرا چنین صحنه ای ؟ چرا نظام مثلا مقتدر به چنین صحنه ای نیاز دارد ؟

صحنه اقتدار و حمله و نابودی اسرائیل که یعنی پیروزی نظام ولایت فقیه در خاورمیانه ، اینطوری نیست یعنی حتی شوخی ش هم مسخره است .

نظام دینی حاکم در ایران هم مثل بقیه حاکمان دنیا ۲ چهره دارد . چهره نرم مثل نمایش دیدار ابی و مدیری و شجریان در دوبی و چهره خشن مثل قتل داریوش مهرجویی و کیومرث پوراحمد …

در مورد مولفه های غیر ایرانی نه خطرناک است و نه جدی و نه میتواند و نه میخواهد … شبیه به دلقک های کنار خیابان است که تئاترهای روحوضی را کارگردانی میکنند.

ولی در مورد مولفه های ایرانی بلد است و تجربه دارد . هم اسکول میکند و هم میکُشد تا بقیه حساب کار دستشان باشد و درانفجارات اجتماعی کنار مردم نروند و روند تغییر را با کنترل و سلیقه خودش خودش انجام دهد .

اسماعیل هوشیار

۱۵.۰۴.۲۰۲۴

تاریخ انتشار :۱۵.۰۴.۲۰۲۴

hoshyaresmaeil2017@hotmail

Print Friendly, PDF & Email

Google Translate