بعد از یک ماه حضور تیز مردم ایران در کف خیابان ، شاید هیچ زمانی نیازی به تحلیل و حدس نباشد . اما قطعا مثبت و زیبا است . در این مدت یک ماهه شاهد زیبایی های مردم در خیابان بودیم و من شخصا شاهد نکته جالبی بودم .
همزمان با اعتراضات مردم در خیابانهای ایران ، در خارج ایران هم آکسیونهای حمایتی مختلفی در همه شهرها برگزار شد . در ژنو ۳ بار شاهد بودم .
بار اول تعدادی از طرفداران نظام سابق سلطنتی با توپ پر آمدند و همان جا میخواستند با لومپنیسم خاص خودشان رهبری و شعارهاشان را تعیین کنند و حتی کار به مشارجره بین مردم و طرفداران سلطنت کشید …
بار دوم آمدند و البته تعدادشان به انگشتان دست هم نمیرسید . وقتی چشمشان به جمعییت و شعارها افتاد انگار دیپرس شده باشند رفتند و گوشه ایی مشغول تماشا شدند …
بار سوم هم آمدند خانم مسنی پرچم و نمادهای شاهی را خواست بالا ببرد که با آن جمعییت و شعارها انگار پشیمان شده باشد کمی فکر کرد و پلاکارد را به همان حالت مچاله برگرداند در کیفش و همراه با بقیه شعار میداد مرگ بر دیکتاتور …
چند لحظه بعد بهش گفتم خانم محترم شما نگو مرگ بر دیکتاتور ، بگو مرگ بر دیکتاتوری …
با تعجب گفت فرقش چیست ؟ گفتم دیکتاتوری یک فرهنگ است که فقط خودش و حزب خودش را میشناسد . ولی دیکتاتور وزن فردی دارد که میوه همان فرهنگ است !
گفت : نمیفهمم چی میگی ولی باشه . و بیچاره آن نمادهای سلطنتی که در کیف حاج خانم داشت فحش میخورد .
شخصا نمیتوانم و نمیخواهم عقاید متفاوت دیگران نباشد . سلطنت و حوزه علمیه و بقیه ها حق دارند بُتها وسمبلهای خودشان را در موزه شخصی نگه دارند و هر روزآن را سجده کنند ولی اگر تلاش میکنند عقیده خودشان را به زور به جامعه بکشانند آنجا جای سکوت نیست .
دلخوش نباشید به شعار رضا شاه روحت شاد ، که وزارت اطلاعات پخش میکرد جهت انحراف اذهان . دلخوش نباشید به مدیایی که تلاش میکند فقط یک جایی برای بازماندگان سلطنت در جامعه سیاسی ایران باز کند همان مدیایی که سال ۱۳۵۷ در خدمت خمینی بود . ارباب رسانه میفهمد ۴۳ سال سرکوب و خفقان فاشیستهای دینی حاکم در ایران فشار و بارش روی دوش همه بود به جز بازماندگان سلطنت …
این جنبش اندازه دهان هیچ فرد یا گروه خاصی نیست . شبیه به هیچ لحظه ایی از گذشته هم نیست جدید و عجیب است . جنبشی که فقط زیبا و بزرگ است بزرگتر از حتی خاورمیانه . جنبشی از جنس زن . محکم و لطیف مثل ابریشم . مردمی را در خیابانها میبینم که از تمام سمبلهای دیکتاتوری منزجر است چه تاج باشد و چه عمامه … ! بازماندگان سلطنت و بقیه مدعیان سیاسی ایران هنوز فرصت دارند تا پلورالیسم را یاد بگیرند . ولی کم…
فعلا بگذارید تا نسل کف خیابان کارش بکند و همانها خواهند گفت چه میخواهند و بقیه چگونه میتوانند و باید باشند این نسل زیبای کف خیابان یاد میدهد و بقیه بهتر است از حالا یاد بگیرند .
به اطلاع بازماندگان نظام سلطنتی سابق برسانم اگر واقعا به سیاست علاقه دارند حزب و جبهه سیاسی خودشان را بسازند و از حالا تمرین کار جدی سیاسی کنند . فقط شاه شدن و مفت خوری تمرین نمیخواهد !
ولی اگر فکر میکنند مردم در خیابان کشته و زخمی و اینا… بعد یک شاه لازم دارند برای حکومت کردن…به شکلی کودکانه ایی سخت در اشتباهید . انواع شاه مشروطه و غیره هم یعنی مسخره کردن شعور مخاطب قرن ۲۱ !
نظام پادشاهی تاریخا سمبل دیکتاتوری درایران بود و حکومت اسلامی سمبل فاشیسم دینی…
اسماعیل هوشیار
۱۵.۱۰.۲۰۲۲
hoshyaresmaeil2017@hotmail.com
