گفتگوی کوروش پارسا با مهرداد درویش پور
مقایسه سیاست ورزی جمهوری خواهان و سیاست ورزی سلطنت طلبان
در این گفتگو توضیح دادم نه جمهوری خواهان که از چپ و لیبرال و سوسیال دمکرات و سوسیالیست و اتنیکی و سبز و فمینست و ناسیونالیست تشکیل شده اند جریان یکدستی هستند و نه سلطنت طلبان که در آنها گرایشهای فاشیستی و اقتدار طلب و مشروطه خواه حضور دارند جریانی یک دست هستند. هم از این رو بررسی مقایسه ای این دو گرایش ساده نیست و هر بررسی تطبیقی لاجرم نسبی است. یعنی تنها به برخی گرایش عمومی متفاوت در این دو جریان به رغم تنوعات بسیار می توان اشاره کرد.
با این همه در نگر کلان یکی در حوزه دیپلماسی و روابط بین المللی ضمن تلاش برای جلب حمایت جهانی از مردم ایران از هرگونه آلترناتیو سازی درخارج و توسط قدرت های خارجی سرباز می زند، دیگری در جستجوی کسب حمایت قدرت های خارجی برای مشروعیت یافتن همچون یک آلترناتیو یا دولت در تبعید تلاش می کند. یکی در پی تقویت جامعه مدنی و جنبش های اجتماعی برای توسعه گفتمان دمکراسی و مرزبندی با اقتدارهای موروثی و دینی و ایدئولوژیک در گذار از جمهوری اسلامی است. دیگری به این جنبش ها همچون ابزاری در راستای مصادره به مطلوب کردن همه آنها و احیای اقتدار موروثی می نگرد. یکی در نفی هرگونه تبعیض از جمله تبعیض های اتنیکی و برای تمرکز زدایی و گسترش رفاه اجتماعی می کوشد، دیگری با تکیه بر گفتمان امنیت گرایی از اقتدارگرایی و نظام تبعیض آمیز و متمرکز و سرکوبگر دفاع می کند. یکی از گفتمان مسالمت دفاع می کند. دیگری به استفاده از مسالمت یا خشونت تنها نگاهی ابزاری دارد. یکی علیه افراط گرایی و در تبلیغ اعتدال در گذار از جمهوری اسلامی تلاش می کند. دیگری به بستری برای گسترش راست افراطی شبه فاشیستی بدل شده است. یکی اساسا رویکرد گذشته گرایانه و انتقام گرایانه دارد و دیگری نگاه آینده نگر و درپی دسترسی به همبستگی متکثر است. یکی مبلغ رواداری نسبت به دگراندیشان است. دیگری زمینه ساز کنفورمیسم و بستر رشد افراطی همچون تهدیدی جدی علیه دمکراسی است که در خارج از کشور در تشدید تضادهای درون اپوزیسیون و پراکندن ایرانیان موثر واقع شده است.
البته اشاره به دو سیاست ورزی متفاوت به معنای دوگانه سازی ذاتی از تمامی جمهوری خواهان و پادشاهی خواهان نیست. این واقعیتی است که در عین حال می توان نکات مشترکی را در بخش معتدل دو طیف نیز یافت. پیشنهاد من در این گفتگو گذشته از تاکید بر تشکیل بلوک جمهوری خواهی و دیگر بلوک های سیاسی برای سازمان دادن رقابت سالم و تعامل سیاسی، دعوت به گفتگو برای همگرایی برای منزوی کردن رویکردهای راست افراطی، خشونت طلبی و سیاست های حذف گرایانه و جلوگیری از قطبی شدن هرچه بیشتر فضای سیاسی و در صورت امکان حتی امضای توافق نامه هایی موردی ازجمله در محکوم کردن راست افراطی و خشونت ورزی آن، سیاست های حذفی، منشور حقوق بشر، مخالفت با مجازات اعدام، آزادی زندانیان سیاسی و… می باشد
