اداره کارخانه بدست خود کارگران!
درود به همقطاران و کارگران غیور خوزستان
شمارهٔ ۱۴ بولتن کارگری هسته کارگران پیشتاز سوسیالیست خوزستان، ۶ اردیبهشت ۱۴۰۲ انتشار می یابد.
درود های گرم به کارگران و همقطاران اعتصابی:
همزمان با آغاز اعتصابات گسترده بیش از ۸۴ کارخانه از کارگران پیمانی و صنایع نفت و پتروشیمی و بازنشستگان، از همه اصناف و بازاریان، کارمندان و رانندگان و دانشجویان دعوت میکنیم به اعتصاب سراسری بپیوندید. ما از تمام کارگران اعتصابی قدردانی و حمایت می کنیم. از جمله از شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت، کارگران هفت تپه، پتروشیمی عسلویه و پالایشگاه آبادان، ماهشهر، رانندگان تانکرهای ، کامیوندارها، ذوب آهن اصفهان، کارخانه پارس، فولاد بافق، کارگران راه آهن و کارگران پارس جنوبی ، کارگران شرکت پارس نصب کارون مجری طرح زمزم۳ در مجتمع فولاد خوزستان و غیره.
تهاجمات عوامل مزدور به کارگران از دو طریق صورت می گیرد. اوٍّل، از طریق ارعاب و سرکوب مستقیم . دوّم ، از طریق ساختن «هسته های کارگری» قلابی برای فریب کارگران و به بیراهه کشیدن مبارزات به حقشان علیه سرمایه داران و مدیران وابسته به دولت. اما علیرغم این حیله های سرمایه داران، کارگران مبارز در کارخانه ها ی خوزستان با همبستگی با بازنشستگان و سایر زحمتکشان به مبارزات خود علیه وضعیت وخیم اقتصادی ادامه داده اند.
«هسته های کارگری» قلابی به کارگران می گویند که کارگران نباید در کارخانه تجمع کنند و چرخ های کارخانه را مختل نکنند! آنها توصیه می کنند کارگران باید راهی خانه شان بشوند و امور کارخانه دخالت نکنند. آنها با این روش های ریاکارانه قصد تخریب مبارزات به حق کارگران را در سر می پرورانند. در مقابل این تقدس گرایی در باره کارخانه (یعنی باز گذاشتن دست سرمایه داران برای استثمار مضاعف کارگران و تسلیم کردن کارگران در مقابل صاحبان کارخانه)، ما می گوییم: خیر! کارخانه متعلق به کسانی است که در آن کار می کنند. صاحبان اصلی کارخانه خود کارگران هستیم!
کارگران باید کارخانه را به اشغال خود در آورده و تولید و توزیع را بدست خود گیرند. مدیران بی لیاقت را اخراج کنند. کارگران خود می آموزند که چگونه سازماندهی کارخانه را می توانند بهتر از مدیران بی لیاقت وابسته به دولت اعمال کنند. کارگران نیاز به آقا بالا سر ندارند.
کارگران با اشغال کارخانه ها، خود، مدیریت کارخانه را بدست می گیرند. به این ترتیب برای حاکمیت آتی، خود را آماده می کنند. چون بهترین افراد برای سازماندهی، مدیریت، برنامه ریزی کارخانه خود کارگرانی اند که در کارخانه کار می کنند.
دولت می گوید کارگران و سرمایه داران یک رابطه برابر با هم دارند. یک دسته نیروی کار دسته دیگر را منصفانه خریداری می کند. و دسته دوم داوطلبانه کار خودش را در برای مزد می فروشد. این یک فریب برزگ است! این مبادله نا برابر است. سرمایه دار به بهای خیلی پایین نیروی کار را خریداری می کند و خود ، بدون اینکه کاری انجام داده باشد، هر روز از کار کارگران سود انباشت می کند. یعنی کارگران را استثمار می کند.
این یک رابطه متخاصم است. دسته اول (کارگر)، نیروی کار خود را ارزان می فروشد به دسته دوم (سرمایه دار). دسته اول از قبل کارشان ، دسته دوم را هر روز پولدار تر می کند. دولت در این میان مدافع دسته دوم (سرمایه داران)، و دشمن دسته اول (کارگران) است. بنابراین ما کارگران می خواهیم به این نابرابری پایان دهیم و خود بر نیروی کار خود نظارت داشته باشیم. این امر در نهایت عملی نیست، مگر اینکه کارگران خود به حاکمیت در جامعه برسند. برای رسیدن به هدف نهایی، از امروز کارگران باید حاکمیت خود را در هر کارخانه تمرین کنند. اشغال کارخانه و گرفتن امور به دست خود نخستین پله در راه تمرین حاکمیت کارگران است. این تمرین ها کارگران را برای سراسری کردن حاکمیت خود همرا ه با سایر کارگران در جامعه، آماده می کند.
رسیدن به حاکمیت نهایی، یعنی به قدرت رسیدن کارگران در جامعه و اعمال روابط انسانی و برابر برای تمام زحمتکشان در جامعه، نیاز به سازماندهی سراسری دارد. کارگران برای سازماندهی خود نیاز به تشکیلاتی دارند. این تشکیلات الزاما باید مخفی باشد، چون کار علنی توسط مزدوران رژیم ضربه پذیر را بالا می برد. این تشکیلات باید متشکل از آگاه ترین کارگران ضد سرمایه داری و سوسیالیست بوجود آید. دستگیری ها و شکنجه دادن و ارعاب کارگران توسط وزارت اطلاعات، به حاکمیت رسیدن کارگران را متوقف می کند. از اینرو کارگران در هسته های مخفی کارگری باید خود را سازمان دهند و توسط یک بولتن کارگری با هم مرتبط شوند. و امر سازماندهی را به شکل سراسری انجام هند. این کار زمینه را برای یک ستاد رهبری انقلاب توسط کارگران پیشتاز فراهم می آورد.
کارگران برای سازماندهی خود نیاز یک برنامه سراسری دارند. این برنامه فعالیت های عملی و مطالبات کارگران را سازمان می دهد. این برنامه توسط هسته های کارگران پیشتاز سوسیالیست، تدوین شده و به مناسبت روز جهانی کارگر، انتشار می یابد.
پذیرش و اجرای «برنامه اقدام کارگری»، نخستین پله برای آغاز کار جمعی به دور یک سلسله مطالبات انتقالی است.
پیروزی نهایی کارگران به شکل متشکل و سازمانیافته و طبق یک برنامه اقدام کارگری می تواند به نتیجه نهایی برسد.
- پیش بسوی انتشار برنامه اقدام کارگری
- پیش بسوی وحدت هسته های مخفی کارگران سوسیالیست
- پیش بسوی تمرین حاکمیت در کارخانه ها
https://t.me/ahvazijava
