پیکار شما کارگران هفت تپە علیه نظام انسان ستیز سرمایه اسلامی ایران در سالهای اخیر ورد زبان خاص و عام است. جنبش کارگری ایران و جهان از نزدیک شاهد جان فشانی ها، فداکاریها و مقاومتهای کم نظیر شما کارگران در عرصه های مختلف ستیز طبقاتی بوده است.اعتصابات گسترده، بستن جاده ها، حضور درخیابانهای شهر شوش همراه با خانواده ها با نام هفت تپە عجین شدە است. در متن چنین کارزار پر شور طبقاتی بود که نطفه شورا سە سال پیش شکل گرفت. شما همزنجیران کارگر راهکار شورایی مبارزه کردن را بسیار به درست در پیش گرفتید. خواهان اداره و مدیریت کارخانه توسط خود کارگران شدید. ندای پر شور نان، کار، آزادی، اداره شورایی به سرعت در همه جا پیچید و لرزه بر پیکر صاحبان سرمایه ودولت هار اسلامی انداخت. مبارزات پر شور شما در آن برهه از زمان با حمایت پر شور خانواده هایتان، مردم شهر شوش، همزنجرانتان در فولاد اهواز و دانشجویان مبارز سراسر کشور قرار گرفت. دولت هار سرمایه با به میدان آوردن قوای سرکوبگرش اعتصاب بر حق کارگران هفت تپە را وحشیانە سرکوب کرد و عده ای از همزنجیرانتان را روانه شکنجه گاه های مخوفش کرد. در رابطه با تلاشهای خستگی ناپذیر و مبارزات پیگیر شما کارگران هفت تپە علیه جانیان سرمایه می توان سخن بسیار گفت، اما روی سخن ما با شما کارگران همزنجیر در هفت تپە به خاطر کمپینی است که اخیرآ با نام < خلع ید یک کلام والسلام> اعلام کرده اید. محتوی اصلی بیانیه ضرورت خلع ید ازکارفرما و اداره شرکت هفت تپە توسط دولت است. با هر نیتی که این بیانیه تنظیم شدە باشد در عالم واقعیت این جمله یک معنی می دهد و آن هم این است که عامل کل سیه روزیها و بدبختی های کارگران هفت تپە، کارفرمای خصوصی و در رآس آن سرمایه دار زالو صفت اسد بیگی است نه دولت ضد کارگری ایران. در کمال تأسف این بیانیه دولت هار بورژوازی اسلامی را تبرئە می کند و همه چپاولگریها، جنایت آفرینی ها و استثمار وحشیانه را به گردن کارفرمای خصوصی می اندازد. اگر حتی فرض ما بر این باشد که این یک تاکتیک مبارزاتی در این شرایط است، بازهم صدور چنین بیانیه ای بدون باز کردن و در میان گذاشتن تمامی زوایای آن با طبقه کارگر ایران، نمی توان چنین بیراهه رفتنی را توجیه کرد! این نوع مطالبه آنهم از زبان بخش رادیکال جنبش کارگری ایران، کل جنبش کارگری را قدمها به پس خواهد برد و در میان آحاد طبقه ما ایجاد توهم نسبت به دولت هار سرمایه می کند. برای کارگر چه فرقی می کند چه کسی استثمارش می کند؟ نظام سرمایه داری بر کار مزدی ما استوار است، بنیاد و شالوده هستی این نظام بر جدایی ما از کار و از محصول کارمان استوار است. مادام که ما از از هر نوع دخالت در حاصل رنج و تولید و زندگی خویش ساقط باشیم، دیگرهیچ فرقی نمی کند این سرمایه دار خصوصی است که ما را به بردگی مزدی کشیده است یا دولت. در شرایطی که از سویی دولت هار سرمایه اسلامی با توسل به قوای سرکوبگرش هر گونه اعتراض و اعتصاب کارگری را به شدت سرکوب می کند و برتری توازن قوایش را به رخ همزنجیرانمان می کشد و از سوی دیگر نیز سندیکالیستهای راست و چپ، نخبه گان فرقه ها و صدرنشینان احزاب چپ برای اختیار سکان هدایت و رهبری طبقه ما، کارگران را به قانون سالاری، سندیکا سازی، حزب آفرینی و ده ها راه کار غیر مارکسی دیگر رجوع می دهند، بیانیه شما نیز به جای دعوت از توده های کارگر در مراکز کار و تولید در سراسر کشور برای حمایت از خواستها و مطالبات بر حق کارگران هفت تپە. ضرورت تشکیل شوراهای سرمایه ستیز کارگری، تبدیل این شوراها به سنگر پیکار علیه سرمایه، چشم امید به هیێت داوران بسته است. هئێت داورانی که حتی خود شما نیز تردیدی ندارید که جانب صاحبان سرمایه را خواهد گرفت. کارگران هفت تپە در روند کارزار طبقاتی خویش برگهای درخشانی در تاریخ جنبش کارگری ایران ثبت کرده اند . ما هنوز هفت تپە را با جنبش رادیکال شورایی سە سال پیش آن می شناسیم. جنبشی که امید به مبارزه را در دلها زنده کرد، جنبشی که در آن شاهد شور و شوق، همدلی و همصدایی آحاد کارگران این شرکت بود. پیکار شما با همصدایی ده ها مرکز کار و تولید همراه شد، همزنجیرانتان در هپکو و آذرآب شهر اراک را به صحنه مبارزه و حمایت از شما بدل کردند، دانشجویان این فرزندان طبقه کارگر بیرق های سرخ در حمایت از جنبش شورایی شما بر افراشتند. همزنجیران کارگر، مدیریت و اداره کارخانه توسط خودکارگران با رجوع مجدد به جنبش شورایی ضد سرمایه داری میسر می شود، از نگاه ما راه رهایی از قید بردگی مزدی تنها با احیای آگاهانه و هدفمند مجدد جنبش شورایی امکان پذیر است. برایتان در پیشبرد امر مبارزه طبقاتی تا رسیدن به اداره شورایی کارخانه صمیمانه آرزوی موفقیت می کنیم
مظفر فلاحی، ملک پیرخضری، ارسطو شعبانی، توفیق فرجی
سوم دی ماه ١٣٩٩
