به مناسبت فرا رسیدن روز جهانی کارگران
درود به همقطاران و کارگران غیور خوزستان
شمارهٔ ۱۳ بولتن کارگری هسته کارگران پیشتاز سوسیالیست خوزستان، ۳۰ فروردین ۱۴۰۲ انتشار می یابد.
درود های گرم به کارگران و همقطاران اعتصابی: کارگران هفت تپه، شورای سازماندهی اعتراضات کارگران پیمانی نفت، پتروشیمی عسلویه و پالایشگاه آبادان، ماهشهر، رانندگان تانکرهای ، کامیوندارها، ذوب آهن اصفهان، کارخانه پارس، فولاد بافق، کارگران راه آهن و کارگران پارس جنوبی.
با فرا رسیدن ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۲ (روز جهانی کارگران) مروری به تجارب گذشته مبارزات کارگری و استفاده از آن تجارب در موقعیت کنونی ضروری است.
انقلاب بهمن ۱۳۵۷ و در محور آن اعتصاب عمومی کارگران شرکت نفت و سایر اقشار زحمتکش جامعه منجر به سرنگونی نظام شاه وابسته به آمریکا شد. اما به علت نبود یک ستاد رهبری انقلابی کارگری، قدرت سیاسی توسط طرفداران خمینی از کارگران ربوده شد. در آن دوره، تظاهرات خیابانی و اعتراضات میلیونی مردم ایران به علت نبود ستاد رهبری کارگری بدست یک حکومت ضد کارگری دیگر افتاد. امروز نیز تمامی جریانات سرمایه داری از سلطنت طلبان گرفته تا اصلاح طلبان همه ادعای رهبری داشته و مردم را به شورش تشویق می کنند تا به جای کارگران، رهبری خود را بر کارگران و جوانان تحمیل کنند. کارگران و جوانان ایران باید هشیارانه در صدد سازماندهی مستقل خود و جدا از رهبری أحزاب راست و چپ و تمامی جبهه های وابسته به دول غربی، یا اصلاح طلبان داخل کشوری، اقدامات ضروری را خود انجام دهند.
وظایف اصلی کارگران پیشتاز سوسیالیست در وضعیت کنونی ضمن شرکت فعال در اعتراضات توده ای از قرار زیرند:
۱-ساختن هسته های مخفی با فعالان مبارز و مورد اعتماد برای تضمین تداوم مبارزات. این روش ضربه پذیری را کاهش می دهد و تداوم مبارزات را تضمین می کند. علنی کاری سندیکالیست های کارگری در ۴۴ سال گذشته درست نبوده است. در جامعه دیکتاتوری نظامی کنونی، کارگران باید به شیوه های کار مخفی در امور سازماندهی مبادرت کنند.
۲- ارتباط گیری با کارگران پیشرو به ویژه کارخانه هایی که اخیرا اعتصابات را سازمان داده اند. طرح و تبلیغ شعار مرکزی: اعتصاب عمومی کارگری! برای همبستگی به اعتراضات میلیونی در خیابان ها و زنان که امروز در خیابان ها مورد تهاجم نیروهای انتظامی قرار گرفته اند.
۳- طرح شعار استقرار حکومت کارگری برای تضمین استقلال خود از رهبران سرمایه داری چه داخل کشوری و چه خارج از کشوری، و تحقق رهبری خود کارگران برای سازماندهی اردوی عظیم ۸۰ درصدی کار که در حال اعتراضات روزمره هستند. باید توجه داشت که مدافعان نظام سرمایه داری با هر چهره و لباسی که ظاهرا می شود قابل اعتماد نیستند!
تجربه ۴۴ سال پیش ما نشان داد که تنها اعتصاب عمومی چند ماهه کارگران نفت بود که نهایتاً کمر نظام شاه را شکاند. از اینرو تدارک و هماهنگی اعتصاب سراسری برای ما کارگران امروز بیش از هر موضوع دیگری حائز اهمیت است. اعتصاب به کارگران می آموزد که با هم متحد شوند. اعتصاب به آنها نشان می دهد که آنها فقط زمانی متحد باشند می توانند برعلیه سرمایه داران مبارزه کنند. اعتصاب به کارگران می آموزد که بر علیه تمام کارخانه داران چه بخش خصوصی و چه دولت سرمایه داری، متحد شوند. به این دلیل است که کارگران سوسیالیست، اعتصاب را »مکتب جنگ« می نامند. مکتبی که در آن کارگران می آموزند که با دشمنان شان برای آزادی تمام مردم ستمدیده، تمام زحمتکشانِ، زیر استیلای سرمایه داری، چگونه متحدانه مبارزه کنند. اما برای انتقال از مکتب جنگ به خود جنگ (یعنی انقلاب و استقرار حاکمیت کارگری)، کارگران نیاز به خود-سازماندهی دارند. این سازماندهی به مفهوم تدارک برای ایجاد یک تشکیلات مخفی سراسری به مثابه ستاد رهبری انقلاب کارگری است. برای رسیدن به این هدف نهایی، کارگران پیشتاز سوسیالیست خود را در هسته های مخفی سازمان داده و از طریق انتشار بولتن های کارگری، دخالت میان سایر کارگران را انجام می دهند. اما این به تنها کافی نیست.
کارگران پیشتاز سوسیالیست به یک برنامه نیز نیاز دارند. اما این هر برنامه عمومی و منشوری حداقلی نیست. این برنامه ای است شامل مطالبات مشخص دخالتگری میان کارگران است. این برنامه شامل مطالباتی است که از آگاهی کنونی کارگران آغاز می کند و تلاش می کند که گام بعدی مبارزات کارگری را در راستای تحقق هدف نهایی، یعنی به حاکمیت رساندن طبقه کارگر، به مورد اجرا قرار دهد. این مطالبات سنتاً در مبارزات کارگری جهانی به نام «برنامه انتقالی» معروف شده است. یعنی طرح مطالبات ملموس و قابل درک در میان کارگران به سمت و سوی هدف انقلاب کارگری -سوسیالیستی. از جمله این مطالبات:
- افزایش دستمزدها متناسب با تورم
- باز کردن دفاتر دخل و خرج در کارخانه ها
- کنترل کارگران بر تولید و توزیع
- بالا رفتن متناسب دستمزدها به نسبت افزایش کالاهای مصرفی
و سایر مطالبات انتقالی که در برنامه اقدام کارگری خواهد آمد.
- پیش به سوی حاکمیت کارگری و سوسیالیسم
- پیش به سوی تدارک ایجاد ستاد رهبری کارگری
- پیش به سوی انقلاب کارگری
- پیش به سوی روز جهانی کارگران
- پیش به سوی انتشار برنامه اقدام کارگری
