خدامراد فولادی

به: برادرم لطفی و همه ی خواهران و برادران ِ کوچ کرده ام به آنسوی مرزها خوشامد برخیز چمدان هایت را ببند بلیط هواپیمایت را رزرو کن ایران در میانه ی ابرها به پیشبازت آمده است و من در فرودگاه ِ نام عوض کرده ی تهران به تو خوش آمد خواهم گفت و بعد از اینهمه سال دوری بر چهره ...

به خفاش ِ زنده گی ستیز گیرم که مشت حواله ی آفتاب کنی یا باحجاب ِ تیره نور را جواب کنی گیرم که پای مال کنی سبزه و گیاه دیوانه وار، بوستان را خراب کنی امید ِ هر جوانه ی تازه دمیده را گیرم ستمگرانه نقش ِ بر آب کنی گیرم که تیغ ِ شر به روی بشرکشی به محو ...

سوگواره ای برای مهسا امینی خیال ِ باریدن دارد تیره ابری که چشم انداز ِ مرا تیره تر از همیشه کرده است بغضی / صاعقه وار می ترکد درخلال ِ اوقات ام و می بارد می بارد اندوه زلال تر از ابر بر کدورت ِ خاطرم این من ام که بر جوانی ِ ناتمام ِ تو سر به سنگ ِ ...

  چندشعرازچند برهه ی مختلف ( یک فرایند ِ تکاملی) دهه ی ۶۰ آقای مولوتوف! مقداری بنزین کمی صابون ِ رنده شده یک بطری ِ خالی با فتیله بیاور برای مان وعده ی دیدار داریم با میزبانانی که در تدارک ِ پذیرایی از مایند با خوردنی های سردوگرم نمی خواهیم دست ِ خالی به دیدارشان برویم لطفن کبریت یادتان نرود. ...

  دوئل ِ چاقو و قلم رو در روی هم ایستاده اند یکی قلم/ یکی چاقو هردو نوک تیز اند یکی برای قطع ِ رگ های اندیشه یکی برای قطع ِ دست های دراز ِ جهل دوئل که تمام شد تا کدام جان ِ سالم به در برده باشد: مزدشان را می گیرند یکی از پاسداران ِ اندیشه یکی از ...

موش ها و آدم ها ۱ هیچ کس حاضر نیست درجلد ِ تو برود که مثل ِ موش پنجه در پنجه ی گربه انداخته ای ۲ چقدر گفتم پوست ِ شیر برتن مکن پنجه به روی آدم ها نکش سراز باغ ِ وحش در می آوری و همه می فهمند موش ِ بزدلی هستی! ۳ دیرنیست که موش ها آرزو ...

به یاد ِ زاینده رودی که بود بوی زاینده رود می آمد ز ِ هوا بوی عود می آمد سبزه با رِنگ ِ باد می رقصید  گل به رنگ و نمود می آمد برگ بر شاخسار ِ زیبایی زنده گی در سرود می آمد لحظه ها مثل ِ نم نم ِ باران با ترانه فرود می آمد زنده گانی ادامه ...

  با گرامی داشت ِ روز ِ جهانی ِ کارگر پیش کش به کارگران ِ ضامن ِ نارنجک ِ خشم کشیده ی ایران! خدایگان و بنده یکی می گوید: خداهم کارگراست ومن وکیل ِ عمل به اختیار ِ خدای ام حزب- فرقه ی یکه تاز می گوید ما مدافعان ِ بی مزد و منت ِ کارگرانیم یکی کلاه می گذارد ...

  من جهانوطن ام مثل ِ هوا مثل ِ باد مثل ِ ابر مثل ِ رود مثل ِ دریا مثل ِ اقیانوس مثل ِ سیاره ی زمین مثل ِ هرچه هست مثل ِ هرچه می شود مثل ِ الفبای ِ زنده گی درکتاب ِ تکامل مثل ِ وحدت ِ همبسته ی انسان مثل ِ اندیشه و مثل ِ آگاهی وقتی ...

برای: دختر ِ عزیزم مونای کودک همسر، و دیگر قربانیان ِ کودک همسری من یک زن ام من یک زن ام کودک همسر جرم ِ اول ام این بود که دختر زاده شدم آن که سر ِ من را برنیزه ی بلند ِ نرینه گی اش گرفته و برای عبرت ِ زن ها در خیابان های زنانه مردانه می گرداند ...

فرزندآوری خانم ها / آقایان! زنان و مردان ِ باغیرت! گورخواب ها! اتوبوس خواب ها! کارتن خواب ها! کولبرها! معلم ها که روزها توی خیابان ها جلوی وزارت خانه های ما به کم حقوقی تان اعتراض دارید کارگرانی که هرروز اعتصاب می کنید و به دستمزد ِ یک سال عقب افتاده تان معترض هستید کشاورزان ِ بی آب که در ...

در دادگاه ِ تاریخ هر یک ی که ازما درمصاف ِ شما کم بشود جایگاه اش به گاه ِ حساب رسی با یکان های بسیار پر می شود هر تک ی ازشما که درمصاف ِ ما گورش را گم بکند گورش برای همیشه در تاریخ/ گم شده است این است جمع ِ جبری ِ  عددهای منفی ِ شما و اعداد ...

سرها و کلاه ها      ١ وقتی آمدند کلاه نداشتند بر سر سرهای شان ارزش ِ کلاه نداشت گردن ها را که زدند کلاه ها و سرها افتاد در دامن شان  همراه ِ گنجینه های اندیشه  و پرشد حساب های بانکی شان  از سهم ِ کلاه های بی سر و سرهای بی کلاه.      ٢ سرهای بی کلاه به خیابان ها آمده ...

  خود زندگی نوشت دزد ِ ناشی به کاهدان می زند راهزنان ِ مسلح شعبده بازان ِ تاریخ اما چاه های نفت را با دکل های شان پیش ِ چشم ِ ما تبدیل می کنند به اسکناس ِ نامریی و از راه های هوایی یا زمینی یا فضای مجازی صادر می کنند به بانک های ملی ِ سرمایه با مارک ...

خدامراد فولادی هورالعظیم ای قاتلان ِ هرآنچه پیام آور ِ زندگانی است داغ ِ رسوایی ِ تاریخ خورده بر پیشانی تان من گاومیش ام ماهی ام هورالعظیم ام/ آرزوست.  

    مرزها را که پاک کنیم از نقشه ی جغرافیا نام ها را که برداریم  از روی آدم ها من فلسطینی ِ توام در سرزمینی که اجازه ی نفس کشیدن ندارد شعر به آزادی عشق به آزادی زندگی کردن به آزادی. من فلسطینی ِ توام که می چکانی ماشه را هر روز روی شقیقه ی شعرم تا صدای اش ...

  با گرامی داشت ِ اول ِ ماه ِ مه روز ِ جهانی ِ کارگر سرمایه و « سرمایه» پدرم کارگر بود و با آنکه سرمایه نداشت «سرمایه» اما داشت پدرم می گفت سرمایه اگر نبود « سرمایه» هم نبود در جهان ِ بدون ِ سرمایه « سرمایه» بی معنیست پدرم زاده ی ایل و طایفه بود که سالی دوبار ...

مذهب یک باغ ِ بی بر سراب ِ توهم اندوه زار نه سبز می بالد نه بر شانه های سوخته از رنج ِ کار چتر ِ گیسو می گشاید نه عطش ِ رهروان ِ تشنه را راهی به چشمه سار می نماید بی همهمه باغی شباهنگ های شعر و شور و شادی را خو داده با سکوت دورترین چشم انداز ...

گیرم که مشت حواله ی آفتاب کنی یا با حجاب ِ تیره نور را جواب کنی گیرم که پای مال کنی سبزه و گیاه دیوانه وار ، بوستان را خراب کنی امید ِ هر جوانه ی تازه دمیده را گیرم ستمگرانه نقش ِ برآب کنی گیرم که تیغ ِ شر به روی بشر کشی به محو ِ جهان ِ متمدن ...

کرونایی ها ( چند شعرک)