برای: دختر ِ عزیزم مونای کودک همسر، و دیگر قربانیان ِ کودک همسری
من یک زن ام
من یک زن ام
کودک همسر
جرم ِ اول ام این بود
که دختر زاده شدم
آن که سر ِ من را
برنیزه ی بلند ِ نرینه گی اش گرفته و
برای عبرت ِ زن ها
در خیابان های زنانه مردانه می گرداند
خدا- مرد ِ من است
که سرنوشت ام را
با قلم نی ِ نرینه گی نوشت
از همان آغاز ِ بدفرجام ِ« خلقتم»
جرم ِ دوم ام این بود که
در سرزمین ِ خدامردان زاده شدم
هرچه گفتم
خدامردا!
تو را به نرینه گی ات سوگند
دست از سر ِ زنده گی ِ من بردار
و بگذار همچون تو
به میل ِ خود زنده گی کنم
از اعتقادش به نابرابری ِ نر و ماده
برنگشت
شمشیر ِ کهن از غلاف ِ کهنه ی غیرت
برکشید و
گوش تا گوش
سر ِ نافرمان ِ مرا برید
به حکم ِ بی چون و چرای
سرزمین ِ نرینه سالاران
زنده گی به میل ِ خود
جرم ِ سوم ِ من بود
در سرزمین ِ خدامردان
حالا
من/ به سر ِ بی پایین تنه ام می بالم
او/ به پایین تنه ی بی سر و مغزش.
