مرزها را که پاک کنیم
از نقشه ی جغرافیا
نام ها را که برداریم
از روی آدم ها
من فلسطینی ِ توام
در سرزمینی که
اجازه ی نفس کشیدن ندارد
شعر به آزادی
عشق به آزادی
زندگی کردن به آزادی.
من فلسطینی ِ توام
که می چکانی ماشه را
هر روز
روی شقیقه ی شعرم
تا صدای اش را بلند نکند
روی عربده های تو
که شلیک می کند هر روز
رگبارهای دشنام
به حنجره ی آوازخوانان ِ آزادی
به حنجره ی آوازخوانان ِ عشق
به حنجره ی آوازخوانان ِ زندگی.
دل نسوزان برای فلسطینی ها
وقتی بمباران می کنی
هر روز
با نعره های ات
خانه ی آرامش ِ مرا
که فلسطینی ِ
کینه ی دیرین ِ
ویرانگر ِ توام.
من فلسطینی ِ توام
وقتی موشک های دور برد ِ توطئه را
شلیک می کنی
به قلب ِ پناهنده گان ِ دگر اندیش
و نمی دانی
من زیادم و تو اندک
و
روزی که همراه شود دست و قلم ِ دگر باور
پاک خواهند کرد
صفحه ی سیاه ِ نام و کارنامه ات را
برای همیشه
از روی عرصه ی تاریخ.
