عاشورای دولتی از خیابان های اصلی تورنتو جمع شد
گفتگو با بابک یزدی دبیر واحد حزب در شرق کانادا
انترناسیونال: یکی از سیاستهای حکومت اسلامی برپایی مراسم عاشورا در کشورهای مختلف و فضا سازی و عضو گیری از جریانات اسلامی از این طریق است. نیروهای مخالف حکومت نیز با تظاهرات متقابل تلاش میکنند سیاست حکومت را خنثی کنند. کانادا یکی از کانونهای این کشاکش در چند سال گذشته بوده است. و نهایتا امسال جمهوری اسلامی ناچار شد بساطش ر ا از خیابانها جمع کند. در این مورد با بابک یزدی دبیر واحد حزب در شرق کانادا گفتگو میکنیم.
بابک یزدی عاشورا در تورنتو چگونه سیاسی شد. و چرا اصولا شما آن را عاشورای دولتی خطاب می کنید؟
بابک یزدی: ببینید این داستان طولانی ای دارد. تا سال ۲۰۱۵ یعنی هفت سال پیش برخی از مسلمانان پاکستاتی، افغانستانی و سومالیایی و غیره در اسکاربرو و پائین شهر تورنتو برنامه های سینه زنی و کارناوال عزاداری داشتند و ما علیرغم اینکه با این نوع مراسم مذهبی و فضا سازی و سر و صدا راه انداختن و مزاحمت برای مردم کاملا مخالفیم، اما علیه آنها مستقیما آکسیونی نداشتیم.
اما از سال ۲۰۱۶ جمهوری اسلامی با اهداف سیاسی کثیف خود وارد این ماجرا شد برنامه های سازمان یافته ای در برخی از شهرها و کشورهای اروپائی و آمریکای شمالی به راه انداخت. به این شکل که با بنرها، هد بند ها، پرچم ها و لوگو ها و حتی شیشه های آب مشابه و در کانادا هم در شمال شهر نورت یورک و خیابان یانگ یعنی بزرگترین خیابان شهر و به روایتی کشور و دنیا و در محل سکونت ایرانیان و به ویژه که برنامه را در پلازای ایراینان پایان می دادند جلوی مغازه زمانی که یکی از مزدوران رژیم هست و هر سال آش نذری میدهد مراسم پایان می یافت. یعنی محل پایان برنامه مغازه زمانی و آش خوری بود. به دلیل اینکه رژیم اسلامی ایران پشت این برنامه ها بود ما نامش را گذاشتیم عاشورای دولتی.
انترناسیونال: کلا توضیح دهید که برخورد حزب و مخالفین رژیم با عاشورای دولتی چگونه بود؟ چگونه توانستید گام به گام آن ها را به عقب نشینی وادار کنید؟
بابک یزدی :ما از همان سال اول در کنار برخی از نیروهای سیاسی چپ و آزادیخواه دیگر شروع کردیم به سازماندهی و اعتراض و افشاگری علیه این مضحکه ی دولتی. و این فعالیتها مورد استقبال خیلی از مردم، مخالفین رژیم و ساکنین آن مناطق قرار گرفت. در دو سال اول که در خیابان یانگ رژه می رفتند اعتراض رادر جلوی صف آنها سازماندهی کردیم و هر چه پلیس اصرار کرد که یا روز دیگر و یا ساعتی دیگر و یا حتی در پشت سر آنها باشیم، ما زیر بار نرفته و با بلند گوهای قوی در جلوی صف آنها اول روایت ما را از رژیم و آنها به دو زبان پخش می کرد و آنها مجبور شدند پشت سر ما قرار گیرند. سال بعد خیابان اصلی یانگ در اخیتار ما بود و پلیس آنها را مجبور به رفتن به خیابان های فرعی کرد. در اثر شکایات و جلسات مداوم و اعتراض به پلیس و نمایندگان شهرداری نورت یورک و جمع آوری پتیشن و امثال اینهاُ،سال بعد آنها را نه فقط در خیابان یانگ راه ندادند بلکه به آنها اجازه ندادند از راه های فرعی هم به پلازا بیایند . عزاداران جمهوری اسلامی را در پارکی جمع کردند. و بالاخره سال گذشته نیروی ما مخالفین در پلازا چنان وسیع بود که پلیس عزاداران حکومت را از وسط راه به یک کلیسائی برد که آنجا عزاداری کنند. یعنی “عزاداری حسینی” در “کلیسا” انجام گرفت!! و در نهایت امسال مجبور شدند به گوشه مسجد و پارکی در اسکاربرو بسنده کنند.
این موفقیت بزرگی برای ما مخالفین رژیم است. با تلاشهای همه ما مردم مخالف حکومت اسلامی اوضاع دوباره به شکل سالهای قبل از ۲۰۱۵ برگشت که بیشتر کارناوال عزاداری و غیر سیاسی بود. این تقریبا خواسته ی بیشتر مخالفین رژیم بود که از شهر نورت یورک و محل سکونت ایرانیان و به ویژه از خیابان یانگ و اطراف آن این حرکتها برچیده شوند.
حزب ما در این ۷ سال هرسال یکی از و در دو سال اخیر تنها جریان سازمانده علیه این مضحکه دولتی بود. و ما فقط به اعتراض در روز عاشورا هم اکتفا نکردیم و در عرصه ای مختلف علیه این مضحکه جنگیدیم. البته افراد مخالف رژیم خیلی ها در کنار ما بعضا به طور ابتکاری و حتی فردی علیه این مضحکه کارهایی کردند که باید به تک تک آن ها هم دست مریزاد گفت.
انترناسیونال : گام های بعدی چیست؟
بابک یزدی: حزب ما سالهاست که اجازه نداده خارج کشور محل جولانگاه طرفداران ریز و درشت رژیم گردد. ما از همه افراد و جریاناتی که در این هفت سال به هر شکلی در این اعتراضات شریک و سهیم بودند تشکر می کنیم و به همه ی مخالفین رژیم تبریک می گوئیم. در ضمن از همه ی آنها می خواهیم که هوشیار باشند و در هر کجا و تحت هر بهانه، نشانه ای از رنگ و بوی حکومت جنایتکار اسلامی را دیدند ما را در جریان بگذارند. باید دست به دست هم دهیم و در راستای فضای سرنگونی گسترده ای که در کشور علیه حکومت وجود دارد، در سطح بین المللی نیز حکومت را سرنگون کنیم.
انترناسیونال: خسته نباشید
