کولبر معلول خالد احمدیان جاشیران به امید فرزندانش زنده است

امروز یکساعت با خالد این  کولبر معلول صحبت کردم، از دردها و رنج‌هایی گفت که بسیاری از ما آن را تجربه کرده و با آن بزرگ شده ایم. چیزی که امروز قلبم را یکبار دیگر شکست اینکه فرزند هفت سالە اش محمد، هر بار به خالد میگوید: پدر کی چشمانت بهبود پیدا میکنند، کی‌ مثل‌ بقیه  بابا ها با ماشین من را به گردش میبری؟ کی دوباره میتوانی ما را نگاه کنی و…

خالد حدودا پنج سال قبل در مرز پیرانشهر به کمین نیروهای مرزی میافتد و زمانیکه میخواهد از دست آنان فرار کند از فاصله بسیار کوتاه با شلیک گلوله مستقیم به سرش، گلوله مستقیما به چشمانش اصابت میکند و همانجا یکی از چشمانش بیرون میآید در اثر عفونت دیگر چشمش را هم در میآورند و بکلی بینایی اش را برای همیشه از دست می‌دهد.

طی شکایت از ماموران جنایتکار مرزی و دادگاه هیچ کسی نه تنها پاسخگوی شکایت او نشده بلکه از هرگونه امکانات درمانی و خدمات اجتماعی و بیمه نیز محروم است. خالد میگفت کسی که به سرش شلیک کرده مامور دولتی است، دادگاه از خودشان است، پزشکی قانونی با دستور آنان گواهی صادر مکیند، وقتی که کارشناسان اسلحه هم از خود حکومتی است که زندگی اش را نابود کردند، باید شکایتم را به کجا و پیش کی ببرم؟

خالد این جوان ۳۲ ساله تمام سال‌های زندگی خودش‌ را صرف بدست آوردن نانی بر سر سفره خانواده چهار نفرەاش گذاشت و الان که زنده است تنها و تنها بخاطر امید به آینده دو کودک خردسالش است که حداقل نیازهای آنان را اگرچه خود معلول است اما به هرشکلی تامین کند. صدای خالد را به مراجع حقوق بشری و اتحادیه های کارگری و نهادهای بین المللی باید رساند. صدها کولبر و سوختبر مانند خالد از قربانیان مستقیم حکومت قتل و کشتار جمهوری اسلامی هستند. برادرم ژیان در ۲۲ مهر هم توسط یک قاتل پاسدار در منطقه آلان سردشت با گلوله مستقیم ترور شد. این تراژدی و کشتار روزانه کولبران است که باید بر آن نقطه پایانی گذاشت.

از کارزار کولبران و سوختبران حمایت کنید و این جنبش دادخواهی را به هر شکلی که ممکن است حمایت کنید.  ما وظیفه خود میدانیم که درد و رنج کولبران و سوختبران و خانواده‌هایشان را به گوش مراجع جهانی در دفاع از حقوق بشر برسانیم و صدای این فریاد خاموش از قهر جامعه محروم در کردستان و سیستان و بلوچستان باشیم.

 هەژار علیپور- ۱۲ ژانویه ۲۰۲۲ – ۲۳ دی ۱۴۰۰

@Mehr22_Kolbar