سخنرانی مینا احدی در برنامه گرامیداشت یاد تقی پاک ایمان، “محمود شفاعت” در شهر فرانکفورت آلمان در تاریخ شنبه ٦ ماه اگوست ٢٠٢٢
من هم به نوبه خود به همه شما عزیزان ، به خانواده محترم تقی، به دوستان و به مردم ایران از دست دادن تقی را تسلیت میگویم.
تقی را من سالهای سال است که می شناسم، چند بار او را در کردستان دیدم و بسیار بیشتر از آن در فرانکفورت البته در تظاهراتها و کنفرانسها .
انسانی مهربان، دوست داشتنی و آرام و مهمتر از همه انسانی مبارز و منتقد اوضاع، نه فقط در یکسال و دو سال بلکه در حدود پنج دهه.
من در این فرصت کوتاه میخواهم در این مورد حرف بزنم.
در مورد نسلی که تقی یکی از نمایندگان لایق آن بود. نسلی که در دوره پهلوی برای آزادی و رفاه و زندگی شایسته انسان بپا خاست و مبارزه کرد و با شکست آن انقلاب ، از اولین روزی که نطفه ننگین حکومت اسلامی بسته شد، اسلحه را از این شانه به آن شانه انداخت و علیه حکومت جنایتکاران اسلامی مبارزه را شروع کرد.
تقی از این نسل بود. هزاران و هزاران نفری که در مقابل حمله حکومت اسلامی به آرمانهای انقلاب و به نسل انقلابی در همه جبهه ها جنگیدند. تظاهرات صد هزار نفره علیه حجاب اسلامی، مبارزه در کارخانه ها و خیابانها، ترکمن صحرا و کردستان، تنها نمونه هایی از مقاومت نسل ما در مقابل شکست دهندگان انقلاب بود.
بسیاری از ما را گرفتند و کشتند . در دادگاه حمید نوری دیدیم که چه گوهرهای گرانبهایی را در دادگاههای چند دقیقه ای به اعدام محکوم کردند و کشتند.
دهه شصت برای نسل ما ، دهه خونین کشتار و اعدام عزیزانمان بود، و در عین حال دهه مقاومت در تابوتها، و تف انداختن بر صورت رئیسی ها ، پورمحمدی ها ، موسوی اردبیلی ها و هئیت های مرگ بود.
ما بیشماران بودیم و آنهایی که جان سالم بدربردند و شانس ادامه زندگی داشتند، بسیاری مبارزه خود را ادامه دادند. تقی یکی از این گوهرها بود. کم نیست ٥٠ سال مبارزه کنی و تلالو این خواست را در بین بقیه منعکس کنی که زندگی بهتر حق بشر است ، که یکبار به دنیا می آئیم و باید امکان داشته باشیم حرف دلمان را بزنیم ، که بهداشت و آموزش رایگان و داشتن سرپناه و زندگی بدون استرس حق همگان است.
تقی نه فقط با سازمان دادن مبارزات و یا حضور در تشکلها و احزاب، بلکه در زندگی روزمره خود اینرا به دیگران نشان داد که دنیای بهتر امکان پذیر است و باید برای ساختن آن تلاش کرد.
من میخواهم در اینجا در حضور شما، به تقی پاک ایمان ادای احترام کنم . به دلیل این زندگی، این اعتقاد عمیق به انسانیت و این تلاش و تقلای روزمره و رنگ امید پاشیدن بهز ندگی دیگران و تغییر در زندگیها در همین دوره ٤٣ ساله حکومت اسلامی!
میخواهم به تقی بگویم ، بدرود تقی عزیز ، تو و همرزمان تو که بیشماران هستند و در اقصی نقاط جهان پخش شده اند، نسل شکست نخوردگان هستید! و شما با فعالیتها و با نوع زندگی خودتان در تارو پود آن جامعه نفوذ کردید!
اگر زنان در ایران امروز بپا خاسته و لیدر اعتراضات هستند، اگر به حجاب اسلامی نه میگویند، اگر رهبران کارگری و صدها و هزاران کارگر فریاد نه به استثمار سرمیدهند، اگر بازنشستگان از معیشت، منزلت حق مسلم ما است ، حرف میزنند، و اگر خانواده تقریبا همه اعدامی ها، مخالف مجازات اعدام هستند اینها دستاوردهای فعالیتها و کارهای شما است!
شک نباید کرد که جامعه ایران بعد از این چند دهه جهنم و سرکوب و اعدام و خفقان، درس هایی آموخت که حتما در آینده بکار خواهد برد و هیچ حمله ای از طرف نیروهای دست راستی به چپها که امروز با حمله به نسل تو و مبشران زندگی بهتر همراه است، نمیتواند این درسها را از ذهن جامعه پاک کند.
یاد ترا در مبارزات روزمره خودمان برای سرنگونی حکومت اسلامی و ساختن یک زندگی انسانی ، برابر، مرفه و با آزادی مطلق بیان به پیش خواهیم بود.
امیدوارم در ایران آینده مجسمه یادبودی به یاد همه شما نسل شکست نخورده و همواره مدافع انسانیت برپا کنیم تا آیندگان ببینند و بدانند که شما و ما که بودیم و چه کردیم!
زنده باد یاد عزیز تقی!
