چرا احزاب چپ ایران، ۴۵ سال است درهر تند پیچ سیاسی به جمهوری اسلامی کولی می دهند؟
از انقلاب ۵۷ نزدیک به ۴۵ سال میگذرد. در این ۴۵ سال، در هر تند پیچ سیاسی ، بخشی از احزاب چپ ایران نقش کولی دادن به جمهوری اسلامی را بعهده گرفته اند. در آن اوایل ، خمینی را نماینده خرده بورژوازی خواندند و عده ای هم آنرا ضد امپریالیست نامیدند. در ۸ مارچ ۱۹۷۹ در جریان اولین حمله جمهوری اسلامی به زنان برای تحمیل حجاب، به اسم اینکه حجاب مساله عمده نیست، بخشی از انها به جمهوری اسلامی کولی دادند. در آغاز جنگ با عراق و بعد تسخیر سفارت آمریکا، عده ای دیگر به اسم عمده کردن مبارزه با امپریالیسم ، به خمینی کولی دادند. در جریان عروج دانشجویان آزادیخواه و برابری طلب ، عده ای با شعار “نه به جنگ” به کولی دادن مشغول شدند و بعد عده ای از انها به عمله های رسمی رژیم تبدیل شدند. بعد این داستان ادامه پیدا کرد. هر تند پیچ سیاسی مبدل شد به تبدیل شدن بعضی از انها به کولی دادن به رژیم جمهوری اسلامی. انقلاب ژن، ژیان ، ئازادی برای اولین بار یک چپ اجتماعی جدیدی را در ایران مطرح کرد، که هیچکدام از احزاب چپ ایرانی نتوانسته بودند خود را به نمایندگی آن تبدیل کنند. این جنبش جدید که بر زمینه شعارهای “دروغ میگین آمریکاست، دشمن ما همینجاست” شکل گرفته بود، عملا این چپ ضد غربی و ضد امپریالیستی را خلع سلاح نمود. دیگر کسی تره ای هم برای ضد امپریالیست بودن و یا ضد غربی بودن خرد نمی کرد. انقلاب ژن، ژیان، ئازادی با صدور منشور حداقل خواسته ها توسط ۲۰ تشکل صنفی و مدنی ، چپ اجتماعی جدیدی را به جلو صحنه فرستاد که نزدیکی آرمانهای خود را به کشورهای غربی و اسراییل میدید تا کشورهای عقب مانده خاورمیانه یا جنبش ارتجاعی مردم فلسطین یا کشورهای چین یا روسیه. انقلاب ژن، ژیان ، ئازادی آخرین شاهکار خود را در عکس العمل به کمپین ضد اسراییلی رژیم جمهوری اسلامی نشان داد. نه تنها این جنبش پرچم فلسطین را حواله رژیم جمهوری نمود، بلکه حتی یکی از سازمانهای مدنی و صنفی در ایران حاضر نشدند در این کمپین ضد اسراییلی همراه رژیم جمهوری اسلامی شوند. پیام سپیده قلیان به کنفرانس امنیتی مونیخ ، بار دیگر نشان داد که چه تفاوتی بین این چپ اجتماعی در ایران و احزاب چپ سنتی ضد غربی وجود دارد. در حالیکه بعضی از احزاب چپ تحت فشار این جنبش ، به غربی بودن خواسته های مردم در انقلاب اعتراف کردند، این احزاب تلاش نمودند انرا محدود به مردم غرب کنند و بین مردم و دولتهایشان در غرب تفاوت قائل شوند. اما انقلاب ژن، ژیان ، ئازادی اتفاقا با ارائه خواسته هایش از دولتهای غربی، نشان داد که دولتهای غربی را به مراتب به انقلاب خود نزدیکتر میداند تا بقیه دولتها را. در آستانه روز زن، جمهوری اسلامی تلاش می کند جنایات خود را خصوصا بر علیه زنان در ایران که قرار است توسط گزارشی توسط سازمان ملل منتشر شود، با ایجاد کمپین ضد اسراییلی لاپوشانی کند. در این تند پیچ جدید نیز، عده ای از همین چپهای ضد امپریالیست به صف شده اند تا باز هم کولی بدهند. اما چه تفاوتی بین این احزاب چپ ضد غربی و ضد امپریالیست و چپ اجتماعی که در جنبش ژن، ژیان ، ئازادی منعکس میشود، وجود دارد؟ چپ ضد امپریالیست و ضد غربی، اساسش دشمنی با غرب و لو لو خورخوره ای به اسم امپریالیسم است. هر خوکی که برعلیه غرب و این لو لوخور خوره باشد، دوست این چپ به حساب می آید. اما چپ اجتماعی که با انقلاب ژن ، ژیان ، ئازادی خود را نشان داد، دوستان و دشمنان خود را بر اساس نزدیکی یا دوری با خواسته های خودش تعیین می کند. اگر کشورهای غربی و اسراییل را نزدیک به خود می بیند، بر اساس این است که جوامع غربی و اسراییل به مراتب به خواسته ها و آرمانهای این انقلاب نزدیکترند. این اساس حرکت این انقلاب است و به همین دلیل است تا کنون حاضر نشده است با جنبش های ضد غربی و ضد اسراییلی همراه شود که سهل است پیروزی خود را در شکست جنبش اسلامی و زائده های ارتجاعی آن مثل جنبش مردم فلسطین یا حوثی ها و غیره می بیند.
بهزاد مهرآبادی
۲۷ فوریه ۲۰۲۴
