اعلامیه سازمان راه کارگر در حمایت از فراخووان اعتراضات سراسری شنبه در داخل و خارج کشور
پرتوان باد انقلاب نوین ایران
عظیم ترین زمین لرزه سیاسی طول حاکمیت رژیم اسلامی که با قتل فجیع مهسا امینی (ژینا) در دستان گشت گشتاپویی ارشاد آغاز شد، وارد دومین ماه خود شده است. علیرغم سرکوبهای فاشیستی بیرحمانه و جانباختن بیش از ۲۳۰ نفر و مجروح و دستگیر شدن هزاران نفر، این اعتراضات انقلابی در همه استانهای کشور در بیش از صد و پنجاه شهر تداوم داشته است. حتی طراحی سناریوهای سوخته ای چون اعترافت گیری اجباری و ایجاد عمدی حریق برای کشتار در زندان های لاکان رشت و اوین تهران و نیز متهم کردن مبارزین و خلقهای ستمدیده بلوچ و کرد و … به تجزیه طلبی هم نتوانسته از ابعاد وسیع این خیزش انقلابی بکاهد.
آنچه ما در پنج هفته اخیر شاهد آن بوده ایم، دیگر یک جنبش اعتراضی و مطالباتی صرف نیست، بلکه مستقیما با هدف سرنگوبی انقلابی رژیم به میدان آمده است. طبیعی است که این جنبش با شعار محوری “زن، زندگی، آزادی” مجموعه ای از اهداف فمینیستی، سکولاریستی، آزادیخواهانه و برابری طلبانه را در پیش روی خود قرار داده است، اما بدرستی به این نتیجه رسیده که هیچیک از این خواستهای دمکراتیک و عدالت طلبانه، در چهارچوب رژیم جمهوری اسلامی قابل تحقق نیست.
بعلاوه به لحاظ کمیت و کیفیت اعتراضات انجام شده، اقشار وسیع شرکت کننده در آن، عجین شدن تظاهرات خیابانی با اعتصابات دانشجویان، معلمان و دانش آموزان در محیط های آموزشی و بالاخره آغاز اعتصابات سیاسی کارگران صنعتی، نقش کلیدی زنان در خیزش و نیز پیوستن کسبه خرده پا به اعتصابات در کردستان و بخشهای دیگری از ایران … همه و همه نشانگر آنند که ما با جنبشی به مراتب عظیم تر از خیزشهای دیماه ۹۶ و آبان ۹۸ روبرو هستیم. این زمین لرزه سیاسی چیزی جز انقلابی نوین نیست که دارد تاریخ ایران را دوباره می نویسد.
در خیزش آبان که با قتل عام بیش از ۱۵۰۰ نفر سرکوب شد، ما شاهد حضور تهیدستان و جوانان مبارز بودیم، اما اینبار نه تنها جنبش دانشجویی تمام قد وارد میدان شده بلکه برای اولین بار از سال ۱۳۶۰، شاهد عروج جنبش دانش آموزی با پیشقراولی دختران دبیرستانی هستیم ضمن اینکه اینبار معلمین و کارگران نفت و برخی صنایع به عنوان بخشی از طبقه کارگر نیز با شعارهای کاملا سیاسی دست به اعتصاب زده اند چیزی که در دو خیزش قبلی وجود نداشته است. آغاز این اعتصابات اگر چه هنوز با اعتصاب عمومی و سراسری سیاسی کارگری فاصله دارد اما راه را برای آن هموار میکند پارامتر طبقاتی مهمی که همچون سال ۵۷ میتواند موجبات فروپاشی رژیم را فراهم کند.
بعلاوه این خیزش انقلابی و اعتراضات سراسری سعی کرده عناصری از تشکل یابی و سازماندهی را به معرض نمایش گذارد. ما شاهد شکل گیری کمیته های مخفی جوانان در محلات شهری و نیز فعالیت سازمانیافته تشکل های معلمین، دانشجویان و نیز شکل گیری هسته ها و کمیته های مخفی کارگری و دانش اموزی در محیط کار و مدارس هستیم که با بهره گیری از متنوع ترین تاکتیک ها سعی کرده اند علیرغم هزینه های بسیار شعله های انقلاب نوین را فروزان نگه دارند.
در این میان، اپوزیسیون راست و ارتجاعی بویژه سلطنت طلبان سعی دارند به کمک ابر رسانه های وابسته به دولتهای امپریالیستی و نهادهای اطلاعاتی و ارتجاعی، افکار عمومی را در راستای گفتمان خود و مفروش کردن هژمونی خود جهت دهند. خوشبختانه در پنج هفته اخیر اثری از شعارهای سلطنت طلبانه در جنبش انقلابی نبود، اما بالعکس شاهد عناصری از گفتمان چپ در جامعه بودیم نظیر : مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه، چه رهبر” – نان، کار، آزادی” – “درود بر کارگر نفت ما، رهبر سرسخت ما” و …
اما همانقدر که سلطنت طلبان و سایر جریانات ارتجاعی در پیشبرد گفتمان خود در داخل کشور ناکام بودند، در خارج سعی کردند با بسیج و سرمایه گذاری سنگین و بهره گیری از حمایت ابر رسانه های راست و دولتهای غربی، و با علم کردن و توزیع گسترده نمادهای خود نظیر پرچم، اینطور وانمود کنند که نقشی پررنگ در تظاهراتهای خارج کشور دارند. به همین خاطر نیروهای چپ، رادیکال و مترقی باید با در پیش گرفتن سیاستهای سنجیده، به مقابله با آنها بپردازند. در این راستا ما ضمن مرزبندی با سیاستهای انزواگرایانه و منزه طلبانه و نیز مرزبندی با انحلال طلبی، باید با صف مستقل چپ همراه با پرچم ها و پلاکاردها و شعارهای انقلابی در گردهمایی ها و تظاهرات مردمی خارج شرکت کنیم. نباید اجازه داد که سلطنت طلبان و سایر نیروهای ارتجاعی که فقط دنبال رژیم چنج هستند نه انقلاب واقعی، انبوه جوانان و مردم به شوق آمده را به زیر هژمونی خود بکشند.
با توجه به ملاحظات فوق، ما حمایت قاطع خود را از فراخوان اعتراضات سراسری در روز شنبه در ایران و نیز آکسیونها و گردهمایی های سراسری روز شنبه در خارج بویژه تظاهرات بزرگ و بی سابقه برلین و نیز تظاهرات سندیکاهای کارگری و تشکل های فمینیستی و حقوق بشری فرانسوی در پاریس و دیگر تظاهرات وهمبستگیهای بزرگ با مردم ایران در دیگر شهرهای جهان اعلام می کنیم .
ما از فعالین انقلابی چپ، کارگری، زنان، دانشجویان و … میخواهیم که از طریق همکاری، ائتلاف و هماهنگی با هم، بلوک مستقلی با شعارهای رادیکال در این همایش ها ایجاد کنند وصدای مبارزه علیه ستم گری وتبعیض، بی حقوقی واستبداد و نابرابری در همه ی اشکال آن باشند.
پیشنهاد ما همکاری و اتجاد عمل حول این شعارهای اساسی است:
۱ – زن ، زندگی، آزادی
۲- زنده باد انقلاب برای سرنگونی رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی
۳- مرگ بر ستمگر، چه شاه باشه، چه رهبر
۴- کارگر نفت ما، رهبر سرسخت ما
۵- نان، کار، آزادی، اداره شورایی
۶- زنده باد برابری، زنده باد سوسیالیسم
سرنگون باد رژیم سرمایه داری اسلامی ایران
پیروز باد انقلاب نوین مردم ایران برای آزادی وبرابری
کمیته مرکزی سازمان راه کارگر
۲۰ اکتبر ۲۰۲۲
