“شعر”
از: زهره مهرجو
شعر سفری ست پرماجرا،
تجربه شگرف برانگیخته شدن حواس
هنگامی که دریای سخن
امواج نیرومندش را به سویت می افکند…
مقاومت نکردن
خود را به بالهای عظیم احساس واندیشه سپردن
دمی در فرازها اوج گرفتن
دمی دراعماق غوطه ور شدن
تا سرانجام در برابرت
دریا آرام گیرد…
و ساحل با لبان باز
بازآمدنت را
به پیشواز آید.
