خیزش آبان ۹۸ و درسهای خونین و ارزشمند آن به حافظه تاریخی – سیاسی جامعه بدل گشته است. این خیزش نه تنها بر درس های خیزش دی ماه ۹۶ مبنی بر “تمام شدن ماجرای اصلاح طلبان و اصولگرایان” صحه گذارد بلکه پایانی بود بر امید آنانی که هنوز دل در گرو تغییراتی در چارچوب این نظام داشتند. تاکیدی چند باره براین واقعیت بود که کلیت این رژیم مرتجع، متحجر و مذهبی را تنها از طریق قهر آمیز و تحت رهبری یک نیروی انقلابی می توان سرنگون کرد. انقلابی که باعث شود مردم برمردم حکومت کنند و در مسیر محو ستم و استثمار و هر گونه تفکر خرافاتی قدم بردارد. این خیزش نشان داد که مردم در ابعاد توده ای و گسترده دیگر طاقت و امکان ادامه زندگی تحت این حکومت مرتجع و ضدمردمی را که تحت نام اسلام به آنها قالب کرده اند را ندارند. تضاد مردم و جمهوری اسلامی به شدید ترین وجه اش حدت یافت و آخرین قطره های مشروعیت رژیم برای همیشه از بین رفت. دیگر برگشت برای جمهوری اسلامی به قبل از آن ناممکن به نظر می رسد. خیزش آبان نقطه عطفی واقعی در مبارزات مردم بود و اهمیت و دستاوردی فوق العاده عظیم داشت.
رژیم جمهوری اسلامی در شرایطی با طوفان پرقدرت آبان موجه شد که همچنان درگیر فرونشاندن گردباد دی ماه ۹۶ بود. خیزش عظیمی که در اعتراض به بالا رفتن قیمت ها آغاز گشت به سرعت سیاسی شد و کل نظام را هدف قرار داد. خیزش آبان در مدت کوتاهی به بیش از ۱۵۰شهر و شهرستان گسترش یافت و مهمتر از آن اقشار تحتانی و زحمتکش جامعه را به عرصه مبارزاتی کشاند و کل نظام سیاسی – ایدئولوژیک جمهوری اسلامی را مورد هدف قرار داده و به نهادهای سرکوب نظامی و مذهبی یورش برد. نشانه گرفتن جمهوری اسلامی و رهبریت آن با شعارهای “جمهوری اسلامی نمی خوایم نمی خوایم” و “مرگ بر خامنه ای”، چکیده جمعبندی و ارتقاء جنبش و خیزش های اعتراضی چند دهه اخیر بود.
تصویر تعدادی از جانباختگان آبان ماه ۹۸
در چنین شرایطی جناح های رژیم علیرغم اختلافات و تضادهای عدیده در مقابل خیزش مردمی آبان ماه متحد شدند و با سرکوب وحشیانه به جان جوانان عصیان گر افتادند. از کوه و خیابان گرفته تا نیزارها- از بیمارستان تا شکنجه گاهها حمام خون براه انداختند. بیش از ۱۵۰۰ نفر جان باختند. نزدیک به ۱۰ هزار دستگیر و صدها نفر مجروح شدند، به این امید که با ایجاد رعب و حشت در دل مردم وجوانان قدر قدرتی خود را ثابت کنند و کنترل را دوباره در دست بگیرند. اما آبان به این معنی نیز نقطه عطفی در مبارزات مردم علیه جمهوری اسلامی بود که رابطه مردم و جمهوری اسلامی را دگرگون کرد. مردم ایران بعد از آبان دیگر در موقعیت قبل از آن نبودند.
جمهوری اسلامی و رهبرش خامنه ای مصمم شدند راهی را که برای بقاء خود بیش از یک دهه پیش از آن آغاز کرده بودند ادامه دهند. یک دست کردن حکومت متشکل از سرسپرده ترین ها و وابسته ترین ها و تصفیه دیگر باندهای مرتجع باید با سرعت بیشتری به پیش برده می شد. برای جمهوری اسلامی و خامنه ای از مدت ها روشن شده بود بغیر از بخش نازکی از وابستگان خود دیگر هرگونه پایه ای را در میان توده ها از دست داده اند. استفاده از حربه اسلام و امت مسلمان وغیره دیگر از بین رفته بود، استفاده از ناسیونالیسم و جنگ و غیره ناممکن بود، دیگر حنای ضد امپریالیستی دروغین شان برای مردم رنگی نداشت. از این زاویه سرکوب آبان دیگر نمی توانست مانند سال های ۹۰ که سرکوب را با اتکاء به پایه توده ای اشان به پیش برده بودند، به پیش برند.
جمهوری اسلامی که برلبه تیزی ایستاده بود تلاش کرد تا در کنار سرکوب گسترده با گسترش نفوذ خود در منطقه و رقابت با قدرت های منطقه ای بقای حکومت ضد مردمی خود را تضمین کند. در ادامه تصفیه از جناح های دیگر و یک دست کردن حکومت، رئیسی قاتل را بر مسند ریاست جمهوری بنشاند و اکثریت قریب به اتفاق نمایندگان مجلس، وزراء، استانداران و فرمانداران را از اعضا و فرماندهان کنونی و سابق سپاه پاسداران منصوب کنند. سرکوب خیزش آبان بیش از آنکه قدر قدرتی نظام را نشان دهد ضعف های رژیم و ضربه پذیری آن را به نمایش گذاشت.
اینک رژیم جمهوری اسلامی در عرصه منطقه ای نیز با مشکلات و موانع جدی روبرو شده است، این مسئله به ویژه با برگرداندن طالبان به قدرت در افغانستان جهش مهمی کرد و نفوذ ایران در مقابل رقبای منطقه ای اش بشدت تضعیف گشته و کل مرزهای ایران با بی ثباتی و تهدید مواجه شده است. در عرصه داخلی فقر و گرسنگی اقشار عظیم جامعه در مقابل ثروت های هزار فامیل ها به همراه ادامه مبارزات اقشار مختلف مردم کارگران، زنان، معلمان و… به ویژه شورش تشنگان در خوزستان آینده رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی را با مخاطرات و تهدیدهای جدی مواجه ساخته است.
در چنین شرایطی جمعبندی از دستاوردهای خیزش آبان و مبارزه برای رفع کمبودهای سیاسی – تشکیلاتی آن درمیان جوانان و زنان و اقشار زحمتکش و درگیر شدن هدایت نیروهای انقلابی در این پروسه نه تنها مسئله ای حیاتی و کلیدی در رابطه با معضل سرنگونی رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی است، بلکه به همان اندازه در برقراری حکومتی مردمی که در مسیر از بین بردن ستم و استثمار حرکت کند، از اهمیت برخوردار است.
مبارزه برای جهانی بدون مرز ( افغانستان – ایران)
آبان ماه ۲۰۲۱
instagram.com/aworldwithoutborder?utm_medium=copy_link
youtube.com/channel/UCRVpQHnc2v-F8sTYAe7Iddg
به اشتراک‌گذاری:
