به مناسبت سالگرد انقلاب ۱۳۵۷
آنها تشنهٔ خون ما بودند و
ما تشنهٔ آزادی.
بکتاش آبتین
چهل و پنج سال از انقلاب سال ۱۳۵۷ در ایران می گذرد. این انقلاب، برآمدِ شکوهمندِ میلیون ها مردمی شمرده می شود که برای مبارزه با رژیم استبدادی شاه به میدان آمدند و برای دستیابی به آزادی و رهایی از هرگونه ستم اجتماعی تلاش کردند؛ تلاشی که به از دست رفتن جان بسیارانی از فرزندان پاک سرشتِ این سرزمین، انجامید.
با چیرگیِ وا‍‍پسگرایانِ جمهوری اسلامی، بی درنگ این خواست های تاریخی و برحق، با شدتی بیشتر از همیشه، مورد یورش گسترده و همه جانبه، قرار گرفتند. چرخهٔ دستگاه سرکوب، سانسور و کشتار در سرتاسر این سال های تاریک و سخت، هرگز از کار بازنایستاده؛ چونان که مبارزه و ایستادگی مردم در برابر آن.
پایمال کردنِ خواست های مردم ایران چنان که یادآور شدیم، پایداری و پیکار زنان، نویسندگان، دانشجویان، هنرمندان، آموزگاران، کارگران و… را در پی داشته که با گذشت سالیان درازِ دهشت و با وجود جنایت های تصور ناپذیر، رژیم جمهوری اسلامی را در تنگنایی ناگزیر و گریزناپذیر قرار داده است. در این بازهٔ زمانی، از زهدانِ این پیکار دشوار و مبارزهٔ مردمی، جنبش سترگ «زن، زندگی، آزادی» زاده شد که به راستی و درستی می توان ادعا کرد که تا کنون، در تاریخ و جغرافیای جهان تالی نداشته است. این جنبش از سویی، انزوای بزرگِ جمهوری اسلامی را در ذهنیت مردم ایران و جهان به ارمغان آورده و از دیگر سوی، همراهی و همدلی آزادیخواهان جهان را نیز، با مردمِ این مرز و بوم برانگیخته است.
اکنون در آستانۀ چهل و پنجمین سالگرد انقلاب بهمن ۵۷، کانون نویسندگان ایران «در تبعید» و انجمن قلم ایران «در تبعید» بنا بر پشتیبانی از آزادی اندیشه و بیان بی حد و حصر و استثنا برای همگان، با نکوداشت یادِ ستم کشتگان اهل قلم؛ از سعید سلطانپور تا بکتاش آبتین، هم آوا با مبارزهٔ پیگیرانهٔ مردم برای دستیابی به آزادی و حرمت انسانی و یک زندگانی شرافتمندانه، خواستار آنیم که نهادهای مردمی در سراسر گیتی، صدای مردم ایران را به گوش همهٔ آزادیخواهان رسانده و با همراهیِ و همیاریِ خود، این جنبش را اعتلا بخشند.
کانون نویسندگان ایران در تبعید – انجمن قلم ایران در تبعید
۱۹ بهمن ۱۴۰۲
